We hebben ons hele leven allemaal talloze berichten ontvangen die ons vertellen dat het doel is om iemand te zijn . Het is de Amerikaanse droom. We krijgen het van de media, van onze families en onze vrienden. Zovelen van ons hebben zich aangesloten bij een bepaald spoor dat de zekerheid biedt dat we iemand zullen zijn, ergens zullen komen - en hopelijk immuniteit zullen krijgen tegen problemen, wanhoop of kwetsbaarheid in het proces.
Natuurlijk is er niets mis met het hebben van doelen of plannen. In feite zijn dit best goede dingen. Wanneer we deze ambities gebruiken om onszelf te overwinnen, wordt het lastig. Voor zover ik weet, kunnen we onze eigen voeten niet te slim af zijn. We kunnen onze eigen hersenen niet te slim af zijn. We kunnen dit menselijke besturingssysteem waarin we leven en inademen niet opzij zetten, elk uur van elke dag. Ik weet dit, want ik heb het geprobeerd.
Ik heb minstens de helft van mijn leven besteed aan het behalen van 3 universitaire graden, aan meditatieretraites, aan yogalessen, proberen gezond te eten, mijn spirituele pad volgen, een boek schrijven, een privépraktijk onderhouden en na dit alles ontdekte ik dat Ik ben nog steeds MIJ. Dit lijkt misschien niet erg schokkend voor je, maar ik moet toegeven dat het een soort van openbaring was! Zou ik niet wat van mijn neurose daar achterlaten op dat meditatiekussen, of in een neerwaartse hond, of in een dagboek, of op de bank van mijn therapeut? Hoewel ik van mijn leven hou en het gevoel heb dat ik op de goede weg ben, heb ik deze dingen nagestreefd met het idee dat ik op een dag beter zou zijn .
Veel van mijn cliënten in psychotherapie hebben een soortgelijk verhaal te vertellen. Ze geloven dat als ze dun, mooi, verlicht, grappig, slim, een vriend/vriendin hadden, rijker, minder angstig, minder angstig, minder van zichzelf waren, ze dan gelukkig zouden zijn:voor altijd. Individuen in herstel kunnen bijzonder vatbaar zijn voor deze manier van denken. De verslaafde wil de . vinden ding dat het zal oplossen. Zelfs als hij nuchter is met dubbele cijfers, geeft de innerlijke feelgood-junkie zich niet zo gemakkelijk over en blijft hij geloven dat het volgende voor verlichting en tevredenheid zal zorgen.
Ik vertel mijn klanten vaak dat ik wou dat ik een toverstaf had die over al onze hoofden kon worden gezwaaid, waardoor we vrij waren van de verstrikkingen die het leven met zich meebrengt. Maar ik heb niet zulke magische krachten. En het vreemde is dat ik ergens gaandeweg begon in te zien dat dit eigenlijk een zegen is. Het hebben van dergelijke bevoegdheden (en ze voor dit doel gebruiken) zou betekenen dat ik het gekke idee heb geaccepteerd dat ieder van ons beschadigde goederen is. Dat we moeten veranderen. Dat we niet goed genoeg zijn. Dat we niet kunnen beheren wat er in ons leven gebeurt. En ik wil niet in dat verhaal geloven. Ik wil het idee van Thomas Merton dat het beste wat we kunnen doen is de beste versie van onszelf te zijn - in al onze onvolmaakte glorie. Hier is een van mijn favoriete citaten van hem:
"Eindelijk kom ik tot de conclusie dat mijn hoogste ambitie is om te zijn wat ik al ben. Dat ik mijn verplichting om mezelf te overtreffen nooit zal nakomen tenzij ik eerst mezelf accepteer, en als ik mezelf volledig accepteer op de juiste manier, zal ik dat al doen heb mezelf overtroffen."
Ik wil van al mijn fouten houden, al mijn onvolkomenheden en al mijn angsten. Het zijn juist de dingen die me voortstuwen, het interessant houden en vooral verbinden met jou. Het zijn integrale aspecten van wie ik ben. Waar ik echt naar verlang, is integriteit (integratie en heelheid) en dat kan ik alleen bereiken door het hele verhaal te lezen, niet door naar de epiloog te springen waar ik eindelijk wat antwoorden heb (wat dat ook betekent).
Ik hoop dat je in de volheid mag treden van wie je nu al bent. Het maakt niet uit hoe je leven eruit ziet, of wat je zou willen dat het zou kunnen zijn. Pauzeer en haal diep adem en vind één ding waar je dankbaar voor bent over deze omstandigheid, dit moment en je relatie ermee. Onthoud dat er niemand anders is zoals jij. Ik geloof dat dat een verbazingwekkend mooi geschenk is dat het waard is om gevierd te worden. We hebben misschien geen toverstaf die de mogelijkheid biedt om de menselijke conditie te overstijgen, maar misschien is dat de echte magie - leren leven in het mysterie, in de chaos, in de zich altijd ontvouwende versie van jezelf die tegelijkertijd uniek, onvervangbaar blijft , jij.
Ingrid Mathieu, Ph.D. is psychotherapeut en auteur van Recovering Spirituality:Achieving Emotional Sobriety in Your Spiritual Practice .
Volg haar op Twitter of Facebook voor dagelijkse inspiratie voor het bereiken van emotionele nuchterheid.
