En dan pauzeren we. We kunnen zelfs huilen (omdat we soms een goede huilbui nodig hebben). En we krijgen nog lang genoeg om aanwezig te zijn. We schrappen de vergelijkingen en zien wat er recht voor onze ogen is. We proeven het kopje thee dat we met liefde hebben klaargemaakt. We stoppen met focussen op de kloof tussen waar we zijn en waar we willen zijn en we nodigen vrede uit om ons te ontmoeten waar we staan. En we glimp ervan. Die spirituele overgave die rust tussen niet weten hoe en te hard proberen.
Er zal altijd een kloof zijn en het zal je nooit definiëren. Er zal altijd meer te doen zijn en meer te willen. We zullen nooit perfecte vrede bereiken, met alles in orde, met elke gerealiseerde droom. En als we dat doen, dan zijn we er zeker van om de cyclus helemaal opnieuw te beginnen.
Dus pauze. Maak een back-up van uw visie naar waar uw voeten op dit moment staan. Wat heb je nu nodig en hoe geef je dat aan jezelf? Stop met rennen naar wat je denkt dat je op een dag gelukkig zal maken en zoek het geluk dat op dit moment bestaat. Misschien is het veel eenvoudiger dan het geluk dat je je hebt voorgesteld, maar misschien is het ook veel zoeter. Omdat je er echt in kunt leunen... Een vriend bellen. Een lang bad nemen. Het boek lezen dat je wilde lezen. Wat het ook is, leun erin.
En adem.
Ingrid Mathieu, Ph.D. is klinisch psycholoog en auteur van Recovering Spirituality:Achieving Emotional Sobriety in Your Spiritual Practice .
Volg haar op Twitter of Facebook voor dagelijkse inspiratie over het bereiken van emotionele nuchterheid. Bekijk haar korte video's of bezoek haar website op www.IngridMathieu.com
Copyright door Ingrid Mathieu, Ph.D., 2012. Alle rechten voorbehouden. Alle fragmenten die uit dit artikel zijn gereproduceerd, moeten links naar het origineel op Psychology Today bevatten.
