Ik heb de laatste tijd veel nagedacht over wat ons drijft om te doen wat we doen. Zo'n grote vraag levert een veelvoud aan antwoorden op:waarden, cultuur, familieverwachtingen, historische patronen, genetica, religie, doelen, hoop, angsten, verslaving, trauma, enz. Bewust en onbewust oriënteren we ons altijd op iets . We willen meer tevreden, verbonden of heel zijn; en we willen minder depressief, eenzaam en bang zijn. We koppelen vaak onze wagen aan verschillende strategieën om ons in de wereld te oriënteren, zoals een carrièrepad, vriendschappen of familie, enz. Maar zelfs als de sporen eenmaal zijn gelegd, worstelen mensen nog steeds met nieuwe angsten, nieuwe onzekerheden, meer dingen om bereiken, en het proces kan eindeloos lijken.
Daarom is er iets heel moois aan de essentie van Stap 12 in herstel. Het gaat over de "vreugde van het leven" en gaat over hoe het werken met de vorige 11 stappen nu de persoon in herstel een nieuw kompas geeft om naar te leven:hun spirituele overtuigingen en principes. Je gaat van de ervaring van gedrevenheid naar meer bewustzijn over wie ze zijn, wat ze doen en waarom ze het doen. Als ze rechtstreeks uit het programma worden overgenomen, zijn de spirituele principes die overeenkomen met elke stap en die als richtlijn dienen als volgt:
1. Eerlijkheid
2. Hoop
3. Geloof
4. Moed
5. Integriteit
6. Bereidheid
7. Nederigheid
8. Broederlijke liefde
9. Justitie
10. Doorzettingsvermogen
11. Eenheid en spiritualiteit
12. Service en dankbaarheid
Een van de gaven van leven volgens principes is dat ze ons kunnen ondersteunen, ongeacht onze geschiedenis, ons patroon of onze omstandigheden. Ze kunnen ons oriënteren wanneer objectieve realiteiten hun bevel hebben verloren. Spirituele principes worden het ultieme navigatiesysteem. Je bent misschien een baan of een promotie kwijtgeraakt, je hebt misschien ruzie met een vriend of partner, maar je kunt je altijd wenden tot de principes voor een zachte plek om te landen, om als gids te dienen en om je huidige positie in context.
Stap 1 bijvoorbeeld:'Toegegeven dat we machteloos stonden tegenover alcohol en dat ons leven onhandelbaar was geworden', begint met het aangrijpende woord 'toegeven'. Ik heb de dubbele betekenis altijd gewaardeerd:het impliceert dat we eerlijk moeten zijn, maar het geeft ook toelating aan, zoals in 'geef er een toe'. Dus het navigatiesysteem oriënteert de persoon in herstel meteen over een drempel die voorheen onbegaanbaar was. Ontkenning begint te verdwijnen en eerlijkheid wordt iets om naar te streven.
Elk van de principes is niet alleen gidsen, maar ankers, waardoor een ervaring van aarden mogelijk wordt in wat vaak een uitdagende en chaotische rit kan zijn. Het spirituele pad wordt de perfecte container voor de ups en downs die we allemaal ervaren. Dit betekent dat soms de richting die we krijgen is om te blijven zitten. In tijden van verlies, twijfel en onzekerheid – moed stelt ons in staat om naar dergelijke ervaringen te leunen, onze angsten en onze demonen onder ogen te zien, terwijl we alleen maar willen vluchten. Hoop en geloof bieden extra steun door ons eraan te herinneren dat de donkere plaatsen geen statische toestanden zijn en dat we de rit zullen overleven.
Integriteit is iets waar ik veel over praat in Recovering Spirituality . Voor mij gaat het om het omarmen van de volheid van de menselijke conditie, intiem en integraal verbonden zijn met het geheel. Het zorgt voor meer compassie voor onszelf en anderen, omdat we begrijpen dat we onze menselijkheid nooit zullen overwinnen, wat betekent dat we allemaal perfect gebrekkig zijn.
Dus als het leven je in een richting stuurt die je nooit had durven dromen, of als je het gevoel hebt dat je het doel of de betekenis van je leven niet kunt vinden, kijk dan of je enige grond en richting in de principes kunt vinden. Ze zijn perfect als ons leven dat niet is:de ideale GPS (Global Positioning System). Misschien is het de taak om je te oriënteren op dienstbaarheid aan anderen, of misschien kan de eenheid van de gemeenschap je wat lachen op het moment dat je dacht dat het onmogelijk was om te glimlachen. Ongeacht de uitdaging, er is een leidend principe dat enig licht kan schijnen op het donkere pad.
En als alles goed gaat, laat dit je dan niet ontmoedigen om nog verder aan te leunen op het principegedreven leven. Pijn kan de toetssteen zijn voor spirituele groei, maar het pad is altijd voor ons beschikbaar.
Zoals altijd verwelkom ik uw opmerkingen en feedback.
Ingrid Mathieu, Ph.D. is psychotherapeut en auteur van Recovering Spirituality:Achieving Emotional Sobriety in Your Spiritual Practice .
Volg haar op Twitter of Facebook voor dagelijkse inspiratie voor het bereiken van emotionele nuchterheid.
Copyright door Ingrid Mathieu, Ph.D., 2011. Alle rechten voorbehouden. Alle fragmenten die uit dit artikel zijn gereproduceerd, moeten links naar het origineel op Psychology Today bevatten.
