We kunnen allemaal het verhaal van onze ervaringen uit het verleden vertellen en ze in een grote rode strik wikkelen. We kunnen de lessen benadrukken die we hebben geleerd en de ups en downs, die meestal eindigen met een triomfantelijk 'up'. Maar als we midden in de zaak zitten, zonder enige vorm van happy end, hoe kunnen we dan aanwezig blijven bij onze omstandigheden? Hoe leven we met onopgeloste problemen, onoplosbare dilemma's, angst en onzekerheid? Hoe kunnen we, zonder achteraf te kijken, het zich steeds ontvouwende verhaal van ons leven omarmen?
Het antwoord is:één zin per keer.
12-stappenprogramma's hebben ons een aantal ongelooflijke hulpmiddelen gegeven om te leven, maar ik denk dat een van de beste "één dag tegelijk" is. Dit komt omdat de meesten van ons toekomstige trippers en angstbewoners zijn. Deze ene zin herinnert ons eraan om onze omstandigheden op te splitsen in hanteerbare, hapklare stukjes. Ik ben een grote fan van het opdelen van de dag in nog kleinere tijdseenheden. Wat dacht je van een uur, of zelfs een minuut? We kunnen allemaal iets doen voor één minuut! Als je je bewust bent van deze precieze minuut, is het moeilijk om je zorgen te maken over de toekomst of spijt te hebben van het verleden. We moeten gewoon doen wat recht voor ons ligt, niet voor altijd, alleen voor nu.
Mindful zijn in het moment is een geweldige manier om geaard te worden en het gevoel te hebben dat we niet op de rand van een catastrofe staan. De meesten van ons kunnen dat soort aandacht echter niet altijd volhouden. We dwalen terug naar de automatische piloot, net zoals we naar onze boodschappenlijst dwalen wanneer we proberen te mediteren. Dit is waar onze eerdere ervaring met gelukkige eindes van pas komt:het herinnert ons eraan dat dingen misschien niet uit elkaar vallen; ze kunnen gewoon samen vallen. We kunnen terugkijken op ons leven en zien dat het goed is gekomen. We kregen zelden precies wat we wilden, maar we hebben het gehaald. We zijn precies geland waar we nooit wisten dat we dat moesten doen, en we kunnen de waarde zien van de reis die ons daar heeft gebracht. Kunnen we deze ervaringen gebruiken als een herinnering om enig vertrouwen te hebben dat het deze keer niet anders zal zijn?
Een van mijn favoriete verhalen over geloof en mindfulness komt van een vrouw die herstellende is van een heroïneverslaving. Ze had behoorlijk overtuigend bewijs dat geloof in haar leven werkte lang voordat ze clean en nuchter werd. Haar verslaving bracht haar tot dakloosheid en ze kon haar gewoonte zelden betalen zonder vreselijke ontwenningsverschijnselen tussen de fixes door te ervaren. De lichamelijke symptomen waren ondragelijk, wat haar verlangen om nog feller te gebruiken aanwakkerde. Op een dag had ze veel pijn. Haar maag deed pijn, haar neus liep, ze was een ongemakkelijke puinhoop. Toen plaatste haar dealer de drugs in haar hand.
Plotseling merkte ze dat zonder iets in te nemen, haar ontwenningsverschijnselen waren verdwenen. Op dat moment realiseerde ze zich dat het haar geloof was dat de medicijnen ervoor zouden zorgen dat ze zich beter zou voelen, waardoor haar pijn daadwerkelijk werd weggenomen. Haar ervaring met het nemen van heroïne gedurende zoveel jaren trainde haar uiteindelijk om opluchting te voelen toen ze wist dat ze high zou kunnen worden. Het was niet de high zelf; het was haar overtuiging!
Dit geloofszaadje stelde haar in staat te geloven dat ze een leven zonder drugs of alcohol zou kunnen verdragen. Het droeg haar uiteindelijk met één minuut per keer naar herstel op de lange termijn. Deze ervaring blijft dienen als een herinnering aan de kracht van geloof en om te zien hoe zelfs haar pijnlijke ontwenningsverschijnselen haar naar een gelukkiger plaats van herstel leidden.
Waar je ook bent in je eigen verhaal, welke uitdagingen je ook tegenkomt, kijk of je ze kunt opsplitsen tot wat er voor je ligt. Maak je geen zorgen over het volgende hoofdstuk, of zelfs de volgende zin. Dompel jezelf gewoon onder in dit ene moment. Merk op hoe het wat angst kan verlichten en de mogelijkheid biedt om op te duiken wanneer je eerder dacht dat het onmogelijk was. Als de gevoelens van overweldiging weer binnensluipen, denk dan aan een tijd waarin je je in het verleden zo voelde. Wat heb je toen gedaan om je lijden te verzachten? Wat is er met die verhaallijn gebeurd en wat is je relatie daar nu mee? Gebruik de tools van mindfulness en geloof om je er doorheen te helpen, wetende dat dit uiteindelijk een geweldig verhaal zal worden dat eindigt met een triomfantelijk 'up'.
Ingrid Mathieu, Ph.D. is psychotherapeut en auteur van Recovering Spirituality:Achieving Emotional Sobriety in Your Spiritual Practice .
Volg haar op Twitter of Facebook voor dagelijkse inspiratie voor het bereiken van emotionele nuchterheid.
