Ik ben opgegroeid met het volgende gebed:
Nu leg ik me in slaap
Ik bid de Heer mijn ziel om
Als ik zou sterven voordat ik wakker word
Ik bid de Heer mijn ziel te nemen
Het werd prompt gevolgd door een lijst van alle mensen van wie ik hield in mijn leven:"God zegene oma en opa en..."
Later in mijn leven, toen ik via een 12-stappenprogramma kennismaakte met gebed en meditatie, werd dit eenvoudige gebed het fundament waarop ik een nieuwe relatie met mijn Hogere Macht bouwde. Wat ik me het meest herinner van vroeg herstel, was dat de woorden die ik gebruikte om te bidden er niet echt toe deden. Ik probeerde te zeggen:'God, ik voel me verloren, alleen en doodsbang. Ik weet niet of je bestaat, maar ik heb je hulp echt nodig.” Hoewel mijn kindergebed niet precies sprak met mijn verlangen, leidde de ernst waarmee ik het zei tot een gevoel van diepe verbondenheid. Het was mijn kwetsbaarheid en mijn bereidheid om om hulp te vragen waardoor ik contact kon maken, niet een bepaald gebed voor een bepaald doel met een bepaalde God.
Deze ernst en openheid duurden maar zo lang. Ik kan gemakkelijk ten prooi vallen aan intellectualisering, en dus werd ik uiteindelijk "slimmer" over wat het betekende om in herstel te zijn en bewust contact te cultiveren met een Hogere Macht. Bijgevolg werden mijn gebeden ook "slimmer".
Met deze 'vooruitgang' in intellect kwam een hele reeks problemen. Bidden stond niet meer in dienst van kwetsbaarheid en verbinding. Het werd een verdediging tegen het moeten voelen van mijn gevoelens. Als ik frustratie of verdriet niet kon verdragen, zou ik tot God kunnen bidden om die gevoelens weg te nemen (vermijding). Gebed werd ook een hulpmiddel voor verwerving. Als God almachtig was en mijn verslaving kon stoppen, waarom kon hij dan geen man voor me vinden of een huis voor me kopen? (controle). Bidden werd een manier om me te identificeren met de 'brave meid'-kant van mij - degene die denkt dat er voor haar gezorgd zal worden als ze zich goed gedraagt. Deze verleidelijke houding liet de illusie toe dat ik de 'slechte' of disfunctionele delen van mij verwierp door alleen naar het 'goede' (valse zelf) te leunen.
Het probleem met al deze strategieën is dat ik mens en heel bleef, machteloos en dynamisch. Door tot God te bidden met de onbewuste bedoelingen van vermijding en compartimentering voelde ik me beschaamd. Mijn schaamte werd dieper naarmate ik mijn gevoelens en de complexiteit van de menselijke conditie verloochende. Hoe meer ik me schaamde, hoe minder ik kwetsbaar kon zijn, en uiteindelijk ging ik weg van de dingen waar ik het meest naar verlangde:nederigheid, acceptatie, liefde en verbinding. In het grote geheel maakt spiritualiteit ons niet tot heiligen. Dus spirituele oefening moet terugkeren naar de ernst en openheid die onze hele realiteit omvat, niet alleen degene die we proberen te construeren. Ik heb veel over deze ideeën geschreven omdat ze betrekking hebben op spirituele bypass in mijn boek, maar vandaag wil ik meer praten over de evolutie van mijn eigen proces met betrekking tot stap 3.
De essentie van stap 3 is om onze wil en ons leven over te dragen aan de zorg van God, zoals we Hem begrepen. Kortom, we worden gevraagd om het ‘om te draaien’. Dit roept de vraag op:"Wat draai ik precies om?" En de subtekst:"Wat zijn mijn meningen en voorkeuren over hoe ik zou willen dat de dingen gaan?" Ik wist natuurlijk niet dat dit mijn proces was. Ik dacht echt dat ik me overgaf en mezelf en mijn leven openstelde voor Gods wil - en ik was voor zover dat op dat moment mogelijk was. Maar als je geen echte ervaring hebt met het loslaten van controle op een manier die je dient, is het moeilijk (en waarschijnlijk onverstandig) om volledig van de richel af te stappen. Dus we doen ons best met wat we op dat moment hebben. Ik moest beginnen waar ik was en daar weggaan. Wat volgt zijn drie ervaringen die ik vervolgens heb gehad op mijn persoonlijke weg naar overgave en sereniteit.
Proberen om mijn hoofd rond een persoonlijke relatie met een Hogere Macht te wikkelen, leidde tot een aantal interessante ideeën over wat ik dacht dat God voor mij zou willen in een bepaalde situatie. Mijn denken was gebaseerd op ideeën over goed en kwaad, morele codes, spirituele leringen en natuurlijk mijn persoonlijke meningen. Het probleem hier was dat ik eigenlijk niets omdraaide. Ik deed mijn best om me 'beter' te gedragen. Hoewel er plaats is voor gedragsverandering in herstel, en in groei en ontwikkeling in het algemeen, schiet deze oriëntatie tekort als het gaat om overgave. Wanneer ik beslis wat het beste is (zelfs als het gebaseerd is op spirituele leringen), bepaal ik een uitkomst. Dit betekent dat ik nog steeds mijn leven probeer te beheersen en te beheren en in feite niets omdraai.
We denken soms dat we een bepaalde rol moeten spelen of leiding moeten geven met ons 'beste zelf' om 'succesvol' in het leven te zijn. Dit is waar in bepaalde contexten. Het wordt aangeraden om bijvoorbeeld tijdens een sollicitatiegesprek je sterke punten te benadrukken. Maar als het gaat om herstel en om authentieke mensen op een spiritueel pad te zijn, moeten we iedereen erbij betrekken wie we zijn. Ik heb in eerdere berichten geschreven over onszelf toestemming geven om mens te zijn en meer te worden van wie je bent. Het basispunt is dat we niet perfect hoeven te zijn om spiritueel te zijn. We hoeven niet te overcompenseren voor onze gebreken en zwakheden. We moeten erkennen dat één deel niet het geheel definieert en dat spiritualiteit een medelevende container kan zijn voor de hele menselijke ervaring.
Uiteindelijk stond ik meer open voor het idee dat er een Hogere Macht was, en dat ik het niet was. Dit betekende dat ik uiteindelijk niet wist wat het beste voor mij was en de manier waarop ik dacht kon loslaten dingen zouden moeten zijn. Toen ik terugkeek op mijn leven en zag hoe mijn beste ideeën me ofwel hadden geleid (of me zouden hebben geleid als ik had gekregen wat ik wilde) in een hoop problemen en hoe de beste dingen in mijn leven vaak nergens op mijn radar stonden , begon ik een beetje meer ruimte voor God te creëren om mijn denken te sturen en een beetje meer ruimte voor mij om als hele persoon in het proces te bestaan.
Er was echter nog een vangst. Ik ben een grote fan van onmiddellijke bevrediging en dus dacht ik dat als ik de zaken serieus zou omdraaien, ik wat onmiddellijke feedback zou krijgen. Als God wilde dat ik op een bepaalde manier zou verschijnen, kan Hij me maar beter onmiddellijk veranderen in het soort persoon dat Hij wil dat ik ben. Als God wilde dat ik een bepaalde keuze zou maken, kon Hij me maar beter toestaan die moeiteloos, volmaakt en zonder aarzeling te maken. Zonder zulke duidelijke en directe feedback bleef ik achter in dit vreselijke voorgeborchte, waardoor ik het gevoel kreeg dat ik veel te bloot was en mogelijk 'het verkeerd deed'. Er was geen ruimte voor een proces. Geen ruimte voor goddelijke timing. Gewoon een feelgoodjunkie die nog steeds wilde wat ze wilde, wanneer ze het wilde.
Bij gebrek aan onmiddellijke oplossingen en richting, werd ik geconfronteerd met mijn menselijkheid op een manier die bijna ondragelijk was. Als ik mezelf niet op één lijn bracht met iets waarvan ik dacht dat het 'goed' was, en ik stond open voor eventualiteiten die ik niet zag aankomen, betekende dat dat ik OPEN was. Openstaan voor mogelijkheden (en gevoelens van onzekerheid en angst). Openstaan voor mijn kwetsbaarheid (en gevoelens van schaamte, verdriet en twijfel). Dit betekende dat ik echt machteloos stond tegenover mensen, plaatsen, dingen, mijn verslaving, mijn persoonlijkheid, mijn LEVEN - en dit was beangstigend!
Maar er is goed nieuws. Zo open zijn betekent de volheid van het huidige moment ervaren, van de grote realiteit, en alles van wie ik ben en wie ik aan het worden ben. Ik word minder gefragmenteerd, wat me meer compassie geeft en het vermogen om gezondere keuzes te maken. Ik heb minder kans om in een schaamtespiraal te dwarrelen en meer beschikbaar om eerlijk te zijn met mijn vrienden en familie. Als controle ten grondslag ligt aan onze poging tot overgave, wordt de incongruentie pijnlijker dan de realiteit die we proberen te vermijden. Wanneer we aspecten van onszelf moeten verloochenen om verbinding te maken, is dat geen echte verbinding. Wanneer we door hoepels moeten springen om te behagen, hebben we geen gezonde relatie, zijn we mede-afhankelijk (zelfs met God). Overgave betekent dat we ons hele zelf naar de tafel brengen en openstaan voor alles wat daarna komt, op welke timing het ook komt. Dat brengt ons bij de derde halte op deze weg naar spirituele ontwikkeling.
Met bijna twee decennia ervaring met Stap 3 kan ik zeggen dat mijn concept van een Hogere Macht een miljoen keer is veranderd. Mijn bereidheid om dingen voortdurend om te draaien neemt toe en neemt af, maar ik heb consistent bewijs dat er altijd voor mij gezorgd is, dat ik altijd krijg wat ik nodig heb, en wanneer ik Gods wil voor mijn leven zoek en mijn spirituele bezigheden belangrijker maak dan mijn menselijke verlangens, mijn leven evolueert op een manier die ronduit wonderbaarlijk is.
Ik heb nu een persoonlijke ervaring van Stap 3 waar ik in de meeste omstandigheden kan pauzeren, om de begeleiding van mijn Hogere Macht kan vragen en er onmiddellijk op kan vertrouwen dat ik die heb. Ik voel me misschien niet anders of ontvang onmiddellijke feedback, maar ik weet dat ik oprecht naar Gods wil heb gezocht en daarom mijn eigen weg ben gegaan. Ik heb mijn mening gegeven over hoe ik denk dat de dingen zouden moeten gaan, wat mijn zenuwstelsel van een staat van vechten of vluchten naar bewust contact met het huidige moment verlicht.
Ik weet dat God zoals ik Hem/haar begrijp hilarisch, creatief, wijs, vindingrijk, overvloedig, medelevend, efficiënt is, en de lijst gaat maar door. Geen enkel deel van mij blijft onbeheerd. Ik hoef niet te strijden om de controle en me tegelijkertijd over te geven, want ik twijfel er niet aan dat het in mijn belang is om alles los te laten. Dit betekent niet dat ik niet af en toe een driftbui krijg (ik heb nog steeds enkele ideeën over wat ik wil voor mijn leven en gevoelens over of ik ze wel of niet krijg), maar in het grote geheel vertrouw ik erop dat zelfs mijn verlangen een doel heeft dat is wijzer dan ik.
Stap 3 is niet langer een bepaald gebed, of een suggestie die iemand doet in het licht van mijn ongemak. Het is de manier waarop ik mijn leven leef. Het werkt me veel meer dan ik het, en daar ben ik enorm dankbaar voor. En hier komt de spirituele paradox om de hoek kijken. Naarmate ik meer van mijn beperkte perceptie en persoonlijke onmacht om dingen te laten gebeuren erken, krijg ik meer middelen om op een zeer krachtige manier voor mijn leven te verschijnen. Ik merk dat God inderdaad 'voor mij doet wat ik niet voor mezelf kan doen'. Ik kan dit punt niet genoeg benadrukken. Elke keer dat ik echt uit mijn eigen weg ga en me overgeef zoals ik deed in de eerste dagen van herstel, krijg ik een net zo wonderbaarlijk resultaat. Toen ik de ene dag absoluut geen actie kon of wilde ondernemen, heb ik de moed en de middelen gekregen om het de volgende dag wel te doen. Waar ik verwarring heb gehad, heb ik duidelijkheid gekregen. Terwijl ik mijn agenda's loslaat, kan ik werken met wat er gebeurt zonder te proberen het in iets anders te manipuleren. Hierdoor krijg ik meer energie en minder stress. Toch kan het er allemaal soms wat rommelig uitzien. Als ik niet zo hard werk dat dingen verschijnen "spiritueel" en "hersteld" - ik kan er "onspiritueel" en "niet hersteld" uitzien. Maar er is een groot verschil tussen roekeloze overgave en je leven overgeven in een spirituele context. Zelfs als de details voor het ongetrainde oog in beide categorieën lijken te vallen.
Ik wens je veel succes op je verdere reis naar emotionele nuchterheid en ik zou graag horen over je proces met het omdraaien van dingen in de commentarensectie. Ik blijf gefascineerd door de manier waarop ons belichaamde zelf dit spirituele pad bewandelt en vertrouw erop dat ik in de komende decennia toegang zal hebben tot subtiliteiten die nu nog niet voor mij beschikbaar zijn.
Ingrid Mathieu, Ph.D. is klinisch psycholoog en auteur van Recovering Spirituality:Achieving Emotional Sobriety in Your Spiritual Practice .
Volg haar op Facebook voor dagelijkse inspiratie over het bereiken van emotionele nuchterheid. Bezoek haar website op www.IngridMathieu.com
