Marathonfinishers dragen hun medaille met trots. Het is een ereteken, een signaal aan de rest van de wereld dat je sterk bent en een slopende langeafstandsrace hebt overleefd.
Zoals het verhaal gaat, de eerste marathonloper, Pheidippides, die 240 mijl van Athene rende naar Sparta voor de Slag bij Marathon, uitgeroepen tot "Nike!" (wat zich vertaalt als "Overwinning") en viel toen dood neer van uitputting.
Zelfs vandaag de dag is het niet zeldzaam om te horen dat mensen sterven op de baan. Of je nu het hele parcours rende, een loop-/looptechniek deed of een pure wandelaar was, je stond voor een enorme uitdaging. Maar wat maakt de marathon van 26,2 mijl precies zo zwaar?
De marathonervaring van iedereen is uniek. De uitdagingen waarmee u te maken kunt krijgen, kunnen verschillen van de hier genoemde. Maar dit zijn de belangrijkste redenen waarom een marathon lopen moeilijk is.
De marathon van 26,2 mijl is vanwege de duur een uitdagend hardloopevenement. Na twee uur hardlopen (bij de 20-mijlsmarkering voor snelle hardlopers), heeft het lichaam geen koolhydraten en glycogeen meer (suiker opgeslagen energie in de spieren) en begint het vetreserves in het lichaam te verbranden voor brandstof. Ze noemen dit 'bonken' of 'tegen de muur slaan'.
Wanneer je tegen de muur aanloopt, kun je gevoelens van ernstige zwakte, vermoeidheid, verwarring en desoriëntatie ervaren. U kunt zich traag, zwaar en zwak voelen. Als u doorgaat, wordt lichamelijke inspanning steeds moeilijker en kunt u zelfs last krijgen van spiertrillingen en -trillingen, zweten en gebrek aan coördinatie
Het probleem met vetverbranding voor marathonlopers is dat het meer zuurstof verbruikt die alleen maar afneemt ze van energie. Als hardlopers niet snel koolhydraten tanken, zullen ze bonken. Als je een run/walk-techniek doet of puur de marathon loopt, zul je waarschijnlijk geen bonking ervaren tijdens de marathon. In een langzamer tempo gebruikt het lichaam tijdens het evenement vetreserves voor energie en hoeft het in plaats daarvan zijn eigen spieren niet te verbranden.
Je kunt bonken voorkomen door ervoor te zorgen dat je voldoende koolhydraten hebt geladen voorafgaand aan de race. Tijdens de wedstrijd kun je met energiesnacks en koolhydraathoudende sportdranken voldoende calorieën binnenkrijgen om te voorkomen dat je energievoorraad volledig leeg raakt. Wandelaars en hardlopers/wandelaars zullen waarschijnlijk geleidelijk vermoeid raken over de lange afstand, maar zonder de verlammende ervaring van het raken van de muur.
6 tips om te voorkomen dat je tegen de muur stootDegenen die niet voorzichtig zijn om de juiste hoeveelheid water en elektrolytenvervangende dranken te drinken tijdens de race de effecten van uitdroging of hyponatriëmie (overmatige hydratatie) zult voelen. Veelvoorkomende tekenen van uitdroging zijn:
Symptomen van hyponatriëmie, of een laag natriumgehalte in het lichaam, kunnen misselijkheid en braken zijn, verwardheid, zwakte en in ernstige gevallen toevallen, coma en zelfs de dood.
De algemene aanbeveling is om te drinken als je dorst hebt en een elektrolytvervangende drank op volle sterkte te gebruiken de hele marathon. Dit werkt goed voor de meeste racers. Maar voor sommige individuen zorgen factoren zoals leeftijd, medicijnen en bepaalde gezondheidsproblemen ervoor dat ze een hoger risico lopen op uitdroging.
Het advies is om tijdens je marathontraining je voor en na een lange training te wegen. Als u vloeistoffen correct vervangt, zou u geen verandering in gewicht moeten zien.
Langzamere racers die hun dorstmechanisme niet vertrouwen, maar in plaats daarvan bij elke stop drinken, kunnen in een vloeistofoverbelasting komen. Dit kan leiden tot hyponatriëmie, een gevaarlijke verdunning van de elektrolyten in uw bloedbaan die kan leiden tot ernstige ziekte of overlijden.
Marathoncursussen bieden over het algemeen drankjes, maar zelfs grote evenementen hebben rampen waar ze geen geld meer hebben water of sportdrank of kan de massa lopers niet bijhouden. Als je een van de langzamere racers bent, kun je gesloten hydratatiestops tegenkomen, dus het is verstandig om je eigen sportdrank mee te nemen als dat nodig is.
Moet je water meenemen of waterstops gebruiken tijdens een race?De gemiddelde marathonloper finisht de race in ongeveer 4,5 uur, terwijl de gemiddelde wandelaar er 6,5 nodig heeft tot acht uur om te eindigen. Dat is een lange tijd om in de elementen te zijn en jezelf in te spannen. Blaren en schuren, zonnebrand en hitteziekte zijn veelvoorkomende gevaren. Spierspanningen en verstuikingen zijn waarschijnlijker als gevolg van vermoeidheid tijdens de race.
Door tijdens een aantal maanden training geleidelijk aan meer kilometers te maken, help je je voeten sterker te maken en bouw je de spieren, het energiesysteem en het mentale uithoudingsvermogen op die je nodig hebt voor de marathon.
Na een marathon is de belasting van het lichaam duidelijk. Marathonlopers krijgen kleine scheurtjes in de spieren en er is een opeenhoping van de giftige afbraakproducten van inspanning - melkzuur, enz. U moet een herstelperiode van ten minste een week verwachten met slechts lichte activiteit voordat u weer aan uw training kunt beginnen routines.
Marathonadvies voor beginnersDoor zo zwaar te zijn, worden marathons in zekere zin ook verslavend. Terwijl sommige mensen "slechts één" kunnen doen en de meesten beloven het nooit meer te doen na hun eerste, raken veel mensen verslaafd aan het zien of ze hun tijden van jaar tot jaar kunnen verbeteren.
Hal Higdon, die meer dan 100 marathons heeft gelopen, schrijft in Marathon:, "In een marathon verslaat je niet van anderen. In plaats daarvan behaal je een persoonlijke overwinning." Het is een heel persoonlijk evenement, waarbij elke deelnemer zijn eigen doel heeft om te bereiken, vaak om het af te maken.
26 redenen om een marathon te lopen
