Ik vind het ironisch dat ik jarenlang een zinktekort had zonder het te beseffen... vooral omdat ik een senior biologiepaper had geschreven over de functies van zink in de menselijke biologie.
Net als magnesium kende ik de vele manieren waarop zink in het lichaam functioneert, maar ik nam aan dat ik genoeg binnenkreeg uit voedsel. Veel bewerkte voedingsmiddelen zijn verrijkt met zink en het komt ook van nature voor in voedingsmiddelen zoals oesters, rundvlees, kip, pompoenpitten, lamsvlees, spinazie en yoghurt.
Zink is een soort hoofdmineraal (samen met magnesium) en is nodig voor veel reacties in het lichaam. In tegenstelling tot vetoplosbare vitamines, wordt zink niet voor lange tijd in het lichaam opgeslagen, dus we hebben een constante toevoer van kwaliteitszink uit onze voeding nodig.
We hebben niet elke dag grote hoeveelheden zink nodig, maar het is absoluut noodzakelijk dat we genoeg binnenkrijgen. Zink is technisch een essentieel sporenelement dat belangrijk is voor:
We weten dat zink betrokken is bij duizenden reacties in het lichaam en recent onderzoek toont zelfs aan dat zink van vitaal belang kan zijn bij de bescherming van het lichaam tegen verschillende soorten virussen en kankers.
Zink is vooral belangrijk voor de vruchtbaarheid en tijdens de zwangerschap en tijdens het geven van borstvoeding, hoewel zwangere vrouwen en vrouwen die borstvoeding geven en jonge baby's het meeste risico lopen op een zinktekort. Sommige onderzoeken hebben zelfs aangetoond dat zink van vitaal belang is om vroeggeboorte en een laag geboortegewicht bij zuigelingen te voorkomen, hoewel er meer onderzoek nodig is op dit gebied.
Ongeveer 90% van het zink van het lichaam wordt aangetroffen in spier- en botweefsel, waardoor het moeilijk is om op zinktekort te testen. In feite maakt plasma-zink slechts ongeveer 0,1% uit van het zink in het lichaam. Bij consumptie wordt zink geabsorbeerd in de dunne darm. Het wordt vervolgens uitgescheiden via de huid, de nieren en de darmen.
Zink kan wereldwijd een groter probleem zijn dan ooit werd gedacht. Hoewel een ernstig zinktekort een verscheidenheid aan extreme symptomen kan veroorzaken, schatten onderzoekers dat een groot percentage van de wereldbevolking een licht zinktekort kan hebben.
Zwangere en zogende vrouwen worden beschouwd als een hoger risico op zinktekort (en dit was de reden voor mijn tekort), net als degenen met darmproblemen, te vroeg geboren baby's of degenen die een granenrijk of vegetarisch dieet hebben genuttigd (vooral gedurende een lange periode). van tijd). Mensen met een lever- of nierziekte, diabetes, gastro-intestinale aandoeningen en mensen die grote hoeveelheden ijzer gebruiken, lopen ook risico.
