Het woord 'probleem' krijgt een slechte naam. We denken dat dit betekent dat er iets fout is of slecht en probeer er vaak vanaf te komen. Soms gebruiken we spirituele oefeningen of positief denken in een poging om onze problemen uit te wissen. Maar spiritualiteit is geen gum. In mijn ervaring is spiritualiteit een container voor de hele menselijke ervaring, inclusief de ervaring van problemen. Een van mijn beste leraren over deze levensles is een 14-jarig meisje genaamd Claire.
Tien jaar geleden beleefde ik een van die momenten in het leven waarin alles uit elkaar leek te vallen. De relatie was voorbij, de baan was afgelopen en mijn verlangen om mijn vorige carrière voort te zetten nam af. Het enige dat ik zeker wist, was dat ik was toegelaten tot de loterij voor de marathon van New York City. De langste afstand die ik tot nu toe had gelopen was 6 mijl, dus ik moest nog wat trainen! Ik besloot dat de marathon een kans moest zijn om me aan te sluiten bij een liefdadigheidsinstelling, en begon te bidden voor een goed doel dat mijn hart zou raken. Kort daarna ontmoette ik Claire.
Claire was toen 4 jaar oud. Ik realiseerde me niet toen we elkaar ontmoetten dat ze een genetische ziekte had, Cystic Fibrosis genaamd. Ik voelde me een beetje melancholisch op de dag dat we elkaar ontmoetten, en terwijl ik aan het lunchen was met haar vader en stiefmoeder, maakte Claire een foto voor me op de plaatsing van het restaurant om me op te vrolijken. Vanaf dat moment waren we snelle vrienden.
Ik verdeelde mijn inspanningen om geld in te zamelen voor de marathon tussen de CF Foundation en Claire's kosten die niet werden gedekt door de ziektekostenverzekering. Maar dit is niet waar mijn verhaal met Claire zou eindigen. Kort nadat ze bevriend met haar was geraakt, werd het duidelijk dat ze een oppas nodig had om te helpen met de balans van de kleuterschool, verschillende ademhalingsbehandelingen per dag, het controleren van de buitengewone calorie-inname die ze nodig had, uitstapjes naar het ziekenhuis, enz. Zonder twee keer na te denken flapte ik eruit:"Ik wil het doen." Mijn vriend wist niet zeker of dit een goede carrièrestap van mijn kant was, maar ik voelde me echt geroepen om met Claire te werken terwijl ik terug naar school ging. En dat is wat ik deed.
Claire's fantasie is ongelooflijk. Omdat ik een beetje flair heb voor dramatisch, maakten we al snel van bijna alles een lied, een toneelstuk of een spel. We leefden in onze eigen denkbeeldige wereld waar naar school rijden een onderzees avontuur was, boordevol walvisraces en zinvolle gesprekken met zeepaardjes en schildpadden. Een heks kan elk moment door het keukenraam vliegen en elke ochtend was Claire de ster van haar eigen spelshow waarin ze de kinderen in tv-land zou leren over manieren en hoe je al je vitamines moet innemen. Ik was op zijn zachtst gezegd geslagen.
Vreemd genoeg waren enkele van onze leukste tijden toen Claire in het ziekenhuis verbleef. Ze bracht haar creativiteit en enthousiasme voor het leven overal mee naartoe, dus de spelletjes en het plezier stopten nooit. Zoals veel kinderen met zo'n ziekte, was Claire ook erg emotioneel intelligent en we praatten over alles. Ze was niet bang om haar gevoelens te uiten en te vragen wat ze nodig had.
Ik wou dat ik kon zeggen dat ik nog jaren met Claire kon blijven werken, maar uiteindelijk vroegen mijn afstudeeronderzoeken meer van mijn tijd. Tot op de dag van vandaag was het een van de moeilijkste beslissingen die ik ooit heb genomen. Claire en ik hebben een pact gesloten dat we altijd vrienden zouden blijven, en ik ben zo dankbaar dat we onze relatie hebben kunnen behouden.
In april 2010 ging Claire naar het ziekenhuis voor een vrij routinematige operatie; ze had ongeveer 25 meegemaakt in haar korte 13 jaar. Maar deze keer ging er iets mis. Ze kwam naar buiten met bloedsepsis en binnen enkele dagen werd ze eerst aan een beademingsapparaat geplaatst (een machine die is ontworpen om ademende lucht mechanisch in en uit de longen te verplaatsen), en vervolgens aan een oscillator (Claire noemt dit een beademingsapparaat op steroïden). Geen enkel kind met CF was ooit van een oscillator afgekomen. Ze lag 17 dagen in een kunstmatige coma.
De steun voor Claire was buitengewoon. Er waren gebedskettingen over de hele wereld en de ziekenhuisbeveiliging moest overuren maken om alle bezoekers op afstand te houden. We hebben een Facebookpagina aangemaakt om iedereen op de hoogte te houden. Om degenen die Claire nog niet hadden ontmoet te inspireren, plaatsten we video's van haar zang, dans en haar dwaze zelf. Ze verspreidden zich als een lopend vuurtje - mensen konden geen genoeg krijgen van haar magische geest.
Ik ben enorm dankbaar om te kunnen melden dat Claire de kansen heeft verslagen en van de oscillator is gekomen. Hoewel ze altijd een heel spiritueel meisje is geweest, leek de ervaring van zo dicht bij de dood te komen haar wijsheid, genade en dankbaarheid te vergroten. Hoewel ze nog steeds leeft met Cystic Fibrosis en de vele uitdagingen die het met zich meebrengt, is ze vastbesloten om op elk moment bewust, moedig en moedig te leven. Ze voelt zich geroepen om de boodschap te delen dat het leven niet gaat over wachten op de genezing (de finishlijn, of de oplossing) maar over het vinden van geluk in wat voor omstandigheden dan ook.
Ik had het voorrecht om Claire afgelopen weekend te zien spreken op een TEDx-conferentie in La Jolla. Kun je je voorstellen? We dachten anderhalf jaar geleden dat we haar zouden verliezen, en nu staat ze op een podium dat miljoenen bereikt. Haar toespraak ging over het idee dat CF 'slechts een ziekte' is. Het definieert haar niet in negatieve zin. In feite vertelde ze dat problemen eigenlijk gewoon 'bekrachtigende situaties' zijn. Ik denk dat we er allemaal baat bij hebben om de dingen op zo'n manier te bekijken. Wie zal zeggen of iets "goed" of "slecht" is? Misschien is het de ene versterkende situatie na de andere.
De toespraak van Claire deed me denken aan emotionele nuchterheid en aan hoe vaak ik mensen in herstel heb horen zeggen dat hun verslaving een van de grootste geschenken in hun leven is. Verslaving bracht hen tot herstel en houdt hen vast aan een programma dat hen dwingt om spiritueel en emotioneel te groeien. Ze zouden zich nooit aan zo'n spiritueel pad hebben gewijd als het niet nodig was nuchter te blijven. Het probleem is niet het probleem - het is de gave. Zelfs mijn doelloze verwondering tien jaar geleden was niet het probleem dat ik toen voelde. Het baanverlies, het verlies van relaties... leidden allemaal tot mijn samenwerking met Claire, tot mijn terugkeer naar school en tot een ongelooflijk bevredigende reis.
De afgelopen 10 jaar heeft Claire mij geïnspireerd. Als ik groot ben, wil ik net als haar zijn. Ik droeg mijn boek aan haar op met een briefje:"Ze zeggen dat er een dorp voor nodig is om een kind op te voeden... maar dit kind heeft een dorp grootgebracht." Ik hoop dat haar boodschap om in overvloed te leven, ongeacht de uitdagingen waarmee je wordt geconfronteerd, je ook zal inspireren. Ze belichaamt spirituele principes op een manier die nooit voorbijgaat aan haar gevoelens of de waarheid over haar ziekte. Ze blijft ongelooflijk aanwezig bij elke stap op haar pad en waardeert elke ademhaling. Dit betekent niet dat ze geen slechte dag heeft, of dat haar positieve kijk haar uitdagingen heeft uitgewist; het betekent dat ze haar visie en geestdrift bij haar uitdagingen brengt en haar helpt ermee om te gaan.
Het is niet zozeer het probleem dat ons naar beneden haalt; het is onze manier van denken en onze houding over het probleem. Welke hand je ook krijgt, hoe kun je acceptatie en dankbaarheid kiezen? Hoe kun je toestaan dat je ervaring een voertuig is om anderen te beïnvloeden voor het grotere goed? Claire besloot een stichting op te richten om haar vreugde en haar boodschap te verspreiden dat het leven niet begint als de dingen 'beter' worden. Leven is nu. Claire's Place Foundation, Inc. is een uitbreiding van de filosofie die Claire haar hele leven instinctief heeft geleefd en een organisatie die is gericht op het helpen van andere gezinnen die zijn getroffen door Cystic Fibrosis.
Ik sluit dit bericht af met een spontane muziekvideo die Claire en ik vanuit haar ziekenhuiskamer hebben gefilmd. We zijn nog steeds net zo dom, zingen liedjes en maken elkaar aan het lachen bij elke kans die we krijgen:Don't Stop Believing
Ingrid Mathieu, Ph.D. is psychotherapeut en auteur van Recovering Spirituality:Achieving Emotional Sobriety in Your Spiritual Practice .
Volg haar op Twitter of Facebook voor dagelijkse inspiratie voor het bereiken van emotionele nuchterheid.
