Als je eet om je psychisch beter te voelen, dan eet je om de verkeerde redenen.
Drie jaar lang zat de moeder van Carmel Haley in een verpleeghuis. Ze leed aan diabetes, was blind, verlamd door een beroerte en kreeg gangreen waardoor haar been moest worden geamputeerd. Haar enige plezier in het leven waren de bezoeken van haar dochter, maar die bezoeken eisten hun tol van Haley. "Het was heel moeilijk om mama zo te zien", herinnert ze zich. Om zichzelf te troosten toen ze thuiskwam, reikte ze naar chips en chocolade. Jaren gingen voorbij en Haley's moeder stierf, op de voet gevolgd door haar vader en broer. Haley, 47, deed veel rouw en veel emotie-eten totdat ze uiteindelijk, op haar zwaarst, 172 kilo woog. "Niet dat ik me realiseerde", zegt ze. "De meeste weegschalen gaan maar tot 150 kilo."
Twee nare gezondheidsproblemen later zwoer de moeder van Queensland om de situatie onder controle te nemen. Ze sport nu en volgt een gezond eetplan. Zoals de pijn van het verlies is afgenomen, is ook de behoefte om te eten afgenomen om ermee om te gaan. "Ik heb weer een pep in mijn stap", glimlacht ze. Er wordt beweerd dat 75 procent van te veel eten te maken heeft met emotioneel eten en de Melbourne-psycholoog Jacqui Louder, een specialist in eetstoornissen, zegt op basis van haar eigen klantenlijst dat dat niet ver van de waarheid zou zijn.
De meesten van ons hebben wel eens toegegeven aan emotioneel (of troostend) eten, zoals een bak ijs na een relatiebreuk. Als het maar af en toe gebeurt, is het niet erg, zegt Louder. Maar als je merkt dat je constant eet als reactie op een emotionele trigger, moet je de oorzaak van de trigger aanpakken en hulp krijgen om ermee om te gaan.
De triggers voor emotioneel eten zijn divers en omvatten depressie, verveling, stress en eenzaamheid die vaak worden veroorzaakt door ingrijpende overgangen zoals overlijden, baby's, verhuizen of problemen op het werk of in relaties. Emotionele eters zijn zich er vaak van bewust dat ze niet goed eten, en hekelen zichzelf daarna voor het consumeren van dat pakje Tim Tams, maar erkennen niet wat hen op dat pad heeft gebracht.
Een andere reden waarom het probleem wordt geïdentificeerd, is dat, in tegenstelling tot andere reacties op emotionele stress, zoals te veel drinken of drugs gebruiken, er geen duidelijke morele richtlijnen zijn, dus emotioneel eten trekt geen druk van buitenaf aan. "We zijn zo gewend om op de vlucht te eten en niet regelmatig te eten, emotioneel eten is moeilijk te herkennen", zegt Louder. "Het is ook makkelijk te verantwoorden. Mensen zeggen:'Ik heb het moeilijk, ik heb kracht nodig.' Maar dat is slechts hun excuus. Tegen de tijd dat ik ze zie, weten ze dat ze geen excuses meer hebben."
Emotionele eters zoeken zelden hulp totdat ze ernstige gewichts- of gezondheidsproblemen krijgen. Maar het helpt wel als een naaste hen hiervan bewust maakt. Dat is vaak wanneer ze zeggen:'Ik ben nu bereid om het echte probleem aan te pakken.'" Louder ziet meer vrouwen dan mannen die emotioneel eten, maar gelooft niet dat dat komt omdat er meer vrouwen zijn die het doen. "Ze zijn gewoon beter voorbereid om het aan te pakken."
Gina O'Neill, eetstoornisconsulent uit Sydney, is het daarmee eens. De maatschappij beloont ons voor het niet tonen van gevoelens, zegt ze, en ze is vaak verbaasd over hoeveel van haar cliënten grote levensgebeurtenissen hebben gehad en geen hulp hebben gekregen. "Ze eten dan om hun gevoelens te genezen", zegt ze. "Ze kunnen ook problemen hebben met zelfbescherming en grenzen en stellen de behoeften van anderen boven die van zichzelf. "Emotionele eters zijn vaak echt ongelukkig, maar zoeken alleen hulp als de pijn van hetzelfde blijven groter is dan de pijn van veranderen." P>
Als je vermoedt dat je een emotionele eter bent, probeer dan het volgende...
