Er zou bijna niemand zijn die niet geïnteresseerd is in afvallen. Hoewel sommigen van ons de hulp inroepen van een professionele voedingsdeskundige of trainer, komen velen van ons uiteindelijk uit bij anderen over diëten en eetgewoonten.
Een zo'n dieet dat zeer populair is en veel wordt gevolgd, is het Atkins-dieet.
Beperkte consumptie van koolhydraten is een van de voorwaarden voor gewichtsverlies. Het Atkins-dieet is bedacht met dit in gedachten. Zoals de naam al doet vermoeden, is het Atkins-dieet ontworpen door Dr. Robert Atkins, een Amerikaanse cardioloog. Hij schreef er voor het eerst over in de jaren zeventig in zijn boek 'The New Diet Revolution'.
Dit dieet is gebaseerd op het uitgangspunt dat je kunt afvallen door de consumptie van koolhydraten te beperken en tegelijkertijd zoveel eiwitten en vetten te consumeren als je wilt. Hoewel de claim nogal controversieel is, leverde het dieet in veel gevallen positieve resultaten op en is het de afgelopen tien jaar enorm populair geworden.
Kortom, dit Atkins-dieet legt een strenge beperking op aan de inname van koolhydraten, inclusief voedingsmiddelen met suiker, brood, ontbijtgranen, zetmeelrijke groenten en pasta.
De theorie van het Atkins-dieet kan op een eenvoudige manier worden uitgelegd. Ons lichaam is vergelijkbaar met een motor en de koolhydraten zijn de brandstof die nodig is om het te laten draaien. Wanneer de beschikbaarheid of liever het verbruik van koolhydraten wordt beperkt, wordt de motor (ons lichaam) gedwongen om alternatieve brandstof te gebruiken, d.w.z. opgeslagen vet.
Drastische vermindering van koolhydraten dwingt het lichaam om lichaamsvet te verbranden voor energie. Dit proces staat bekend als ‘ketose’, waarbij de opgeslagen vetten worden omgezet in vetzuren. Een persoon in ketose krijgt energie van 'ketonen'. Dit zijn kleine koolstoffragmenten die worden gecreëerd door de afbraak van opgeslagen vetlagen. In deze fase heb je de neiging om minder honger te hebben en dus waarschijnlijk minder te eten.
Een andere reden voor het Atkins-dieet om gewicht te verliezen is dat koolhydraten de aanmaak van insuline stimuleren. Insuline zet overtollige koolhydraten om in vet, wat resulteert in meer honger en gewichtstoename. Door de inname van koolhydraten te beperken, stimuleert het Atkins-dieet de stofwisseling van het lichaam. Dit zorgt ervoor dat het lichaam lichaamsvet verbrandt in plaats van glucose te verbranden. Bovendien leiden minder koolhydraten tot minder insulinevorming en dus minder vetaanmaak.
Het Atkins-dieetplan omvat vier fasen of fasen, waarvan de inductiefase het moeilijkst te volgen is. Elke fase is goed gedefinieerd en minder beperkend voor de inname van koolhydraten dan de vorige. Er is geen specifieke duur van elke fase, omdat deze grotendeels afhangt van het extra gewicht van de persoon. De vier fasen van het Atkins-dieet worden hieronder uitgelegd.
Dit is de introductiefase in het Atkins-dieet waarbij de inname van koolhydraten wordt beperkt tot slechts 20 gram per dag. Focus de eerste twee weken op de consumptie van koolhydraatarme voedingsmiddelen zoals groene groenten, salades, vlees, zeevruchten en eieren.
In de tweede fase worden koolhydraten langzaam weer opgenomen in je voeding. Dit resulteert in het vertragen van gewichtsverlies tot 1 tot 2 pond per week. De dagelijkse inname van koolhydraten wordt verhoogd met 5 gram per dag. In deze fase kunt u zuivelproducten, noten, bessen, fruit en granen aan uw dieet toevoegen.
Deze fase gaat door totdat de dieter 5 tot 10 pond verwijderd is van het gewenste gewichtsverlies en zich in feite bezighoudt met het vergroten van de voedselkeuzes terwijl het dieetprogramma veilig wordt voortgezet.
In deze fase vertraagt het gewichtsverlies nog verder naarmate de lijners hun streefgewicht naderen. Het doel is om de koolhydraatconsumptie met 10 gram per dag te verhogen. Volgens het dieet van Dr. Atkins zou deze fase ongeveer 2 tot 3 maanden moeten duren. Het is in feite een leerfase voor lijners over hoe ze hun ideale gewicht kunnen behouden met behulp van de Akins-aanpak. In deze fase worden complexe koolhydraten zoals bonen, erwten en zetmeelrijke groenten geïntroduceerd.
