U weet waarschijnlijk dat kwik, lood en andere zware metalen niet goed zijn voor het lichaam en tal van problemen kunnen veroorzaken. Maar of fluoride veilig (of effectief) is, is meer controversieel.
In het begin van de twintigste eeuw werd ontdekt dat kleine gemeenschappen die hogere niveaus van natuurlijk voorkomend fluoride in hun drinkwater hadden, minder cariës (gaatjes) hadden. Natuurlijk gefluorideerd water van ongeveer 1 mg/L leek gunstig te zijn voor de tandgezondheid. (Fluoride dat van nature voorkomt, is calciumfluoride.)
Helaas is het fluoride dat vaak wordt toegevoegd aan watervoorzieningen in de VS fluorwaterstofzuur (een industrieel bijproduct), geen elementair fluor of calciumfluoride. Het is bekend dat natuurlijk voorkomende stoffen (zelfs zware metalen) over het algemeen beter door het lichaam worden verdragen dan synthetische tegenhangers.
Maar omdat vroege studies weinig cariës aantoonden in gemeenschappen die gefluorideerd water gebruikten, werd gefluorideerd water volgens het Center for Disease Control (CDC) bekend als een van de 10 beste prestaties op het gebied van de volksgezondheid van de twintigste eeuw.
Het aantal tandcariës is echter in alle westerse landen gedaald, zowel met als zonder fluoridering, wat suggereert dat er geen verband is tussen gefluorideerd water en minder gaatjes.
Zweden fluorideert bijvoorbeeld zijn water niet en heeft evenveel tandcariës als de Verenigde Staten. Nobelprijswinnaar Dr. Arvid Carlsson pleitte tegen het gebruik ervan in Zweden door te zeggen dat lokaal gebruik van fluoride kan werken voor tandcariës, maar het drinken van fluoride was geen goed idee, vooral als je bedenkt dat de hoeveelheid die een persoon consumeert nogal kan variëren.
Hoewel sommige eerdere onderzoeken hebben aangetoond dat fluoride in de watervoorziening cariës kan helpen verminderen, bleek uit een Cochrane-review uit 2015 dat het meest recente en uitgebreide bewijs aantoont dat er gewoon niet genoeg bewijs is om fluoriderend water te ondersteunen.
Hoewel fluoride bij plaatselijk gebruik gaatjes kan helpen voorkomen, zijn er andere (betere) manieren om de mondgezondheid te verbeteren zonder fluoride.
Gefluorideerd water is een voor de hand liggende bron van fluoride, maar er zijn er nog veel meer. Omdat er tegenwoordig zoveel bronnen van fluoride zijn, is het vooral zorgwekkend dat de watervoorziening wordt "verrijkt" met fluoride. Hier zijn enkele van de belangrijkste bronnen van fluoride:
Natuurlijk zijn er andere redenen dan fluoride om sommige dingen op deze lijst te vermijden. Voor iemand die geïnteresseerd is in natuurlijke gezondheid (en al veel van deze dingen wil vermijden), is het vermijden van fluoride niet zo moeilijk.
Hoewel er enige discussie is over de vraag of fluoride veilig is, is het bewijs vrij duidelijk dat het de schildklierfunctie kan beïnvloeden, en voor iedereen die risico loopt (veel vrouwen zijn dat), is fluoride potentieel gevaarlijk. Aangezien schildklieraandoeningen 20 miljoen Amerikanen (voornamelijk vrouwen) treffen, is dit een belangrijke invalshoek om te overwegen.
In de jaren dertig werd een product met fluoride gebruikt om mensen met hyperthyreoïdie (overactieve schildklier) te behandelen. Het fluoride vergiftigde de enzymen in de schildklier en vertraagde de aanmaak van schildklierhormonen. Dit medicijn werd niet meer gebruikt omdat de schildklier van sommige mensen permanent beschadigd was door het gebruik ervan.
Studies tonen aan dat fluoride specifiek de schildklier aantast. Studies uitgevoerd in India hebben aangetoond dat kinderen in gemeenschappen met een hoge fluoride-inname een significante afname van het thyroïdstimulerend hormoon (TSH) hadden. Een andere studie wees uit dat mensen met niet-gefluorideerd water minder kans hadden op het ontwikkelen van hypothyreoïdie.
Fluoride kan leiden tot schildklierontsteking en auto-immuunziekte van de schildklier (zoals die van Hashimoto). Fluoride is ook een hormoonontregelaar. Dr. Izabella Wentz legt in dit bericht uit hoe het in het lichaam ten onrechte als jodium wordt geïdentificeerd, zodat het in het lichaam wordt opgenomen en in lichaamsweefsels wordt opgeslagen zoals jodium zou moeten zijn.
Een studie toonde aan dat jodiumniveaus rechtstreeks van invloed zijn op de hoeveelheid schade die fluoride aan de schildklier kan aanrichten en de schildklier kan helpen beschermen tegen fluoride. Aan de andere kant hebben veel mensen met een schildklieraandoening zoals die van Hashimoto een laag jodiumgehalte, maar kunnen ze ook geen aanvullend jodium verdragen. In die gevallen is fluoride bijzonder problematisch.
Fluoride is ook vrij duidelijk betrokken bij botgezondheidsproblemen. Hoewel voorstanders van fluoride beweren dat het de botdichtheid kan helpen verbeteren, is er bewijs dat de hoeveelheid fluoride een zeer belangrijke rol speelt bij de vraag of fluoride de botgezondheid helpt of schaadt.
In deze studie werd gekeken naar verschillende populaties in China met variërende niveaus van natuurlijk voorkomend fluoride in het water, variërend van 0,25 mg/L tot 7,97 mg/L (ter vergelijking, plaatsen waar fluoride aan water wordt toegevoegd, dragen doorgaans bij tot 0,7-1 mg/L ). Wat de studie aantoonde, was dat fracturen minder voorkwamen wanneer de fluoridespiegels ongeveer 1 mg / l waren, maar meer wanneer ze zich in de laagste en hoogste delen van het bereik bevonden. Het is duidelijk dat de grens tussen nuttig en schadelijk hier dun is.
Skeletfluorose is een ernstige botziekte die verharding en verdikking van de botten veroorzaakt, waardoor beweging moeilijk wordt. Het kan worden verward met een aantal andere skeletproblemen, waaronder artritis. Skeletfluorose wordt veroorzaakt door overmatige blootstelling aan fluoride, wat in de loop van de tijd kan gebeuren, omdat fluoride zich in het lichaam kan ophopen. Het meest recente onderzoek toont aan dat vroege tekenen van skeletfluorose kunnen optreden met slechts 6 mg fluoride per dag (veel minder voor mensen met een nierziekte).
Om te beginnen een goede gezondheid, met name normale vitamines en mineralen, kan de negatieve effecten van fluoride helpen verminderen. Een studie toonde aan dat normale calciumniveaus hielpen bij het voorkomen van door fluoride veroorzaakte botproblemen bij ratten. Een ander ontdekte dat voldoende vitamine D-gehalte beschermend zou kunnen zijn. Bovendien bleek uit een andere studie dat ratten met een magnesiumtekort meer fluoride absorbeerden dan ratten met normale magnesiumspiegels en ook meer fluoride in hun botten en tanden hadden.
Wat betekent dit? Dat we iets kunnen doen aan de blootstelling aan fluoride door dezelfde dingen te doen die goed zijn voor de algehele gezondheid. Het optimaliseren van het calcium-, vitamine D- en magnesiumgehalte (hier zijn enkele ideeën hierover) en het eten van een voedzaam dieet is een geweldige eerste stap.
Fluoride is een bevestigd neurotoxine en veel prestigieuze recensies hebben zich in de loop der jaren verdiept in het onderzoek dat over dit onderwerp beschikbaar is. Een Harvard-review uit 2012 wees uit dat van de 27 onderzoeken in de review, 26 van hen concludeerden dat er een verband bestaat tussen verhoogd fluoride en verlaagd IQ.
Een Lancet-review uit 2014 documenteert fluoride als een neurotoxine dat schadelijk kan zijn voor de ontwikkeling van kinderen. De review concludeert:"De veronderstelling dat nieuwe chemicaliën en technologieën veilig zijn totdat het tegendeel is bewezen, is een fundamenteel probleem."
Nieuwer onderzoek vindt dezelfde neurotoxiciteitsproblemen als eerdere onderzoeken. Uit een onderzoek uit 2017 bleek dat blootstelling aan fluoride in utero verband hield met slechtere cognitieve prestaties op latere leeftijd.
Hoewel de effecten van fluoride op de schildklier, het skelet en de hersenen vrij duidelijk zijn, is de wetenschap minder duidelijk over hoe fluoride andere delen van het lichaam beïnvloedt. Hier zijn enkele andere manieren waarop fluoride schade kan toebrengen:
Er zijn veel tegenstrijdige meningen over de vraag of fluoride veilig is en of het iets is om je zorgen over te maken. (Ik weet het, je hoort me dat soort dingen vaak zeggen!) Mark Sissons mening hierover is dat fluoride niet geweldig is, maar dat we ons eerst op andere manieren moeten concentreren op het verbeteren van de gezondheid (schone voeding, voldoende slaap, weinig stress, enz.) voordat u zich zorgen maakt over het filteren van fluoride uit het water. Aan de andere kant, als je je water filtert vanwege een aantal andere verontreinigende stoffen die erin kunnen zitten, kun je net zo goed fluoride eruit filteren.
Er is bewijs aan beide kanten van het debat. Mijn persoonlijke standpunt is dat het voor mensen met schildklierproblemen (zoals ik) duidelijk het beste is om fluoride te vermijden. En aangezien fluoride een waarschuwing bevat om onmiddellijk het antigifcentrum te bellen als het wordt ingenomen (en nadat ik de angst van een goede vriend heb gezien toen haar zoon wat fluoride inslikte), koop ik niet-gefluorideerde tandpasta en bewaar geen fluoridehoudende producten in ons huis.
Hoewel fluoride een beschermend effect op tanden kan hebben, zijn er andere (betere) manieren om de tanden gezond te houden dan ze in te smeren met fluoride.
Wat u eet, kan zelfs meer van invloed zijn op uw mondgezondheid dan poetsen of flossen. Tanden zijn in een constante staat van remineralisatie omdat het speeksel in de mond mineralen aan de tanden levert en de cellen in de tanden deze mineralen gebruiken om zichzelf te versterken.
Voeding kan een grote rol spelen in dit proces (en de gezondheid van je tanden). Volgens onderzoek van Weston A. Price (en anderen) kan een dieet dat rijk is aan gezonde vetten, vitamines en mineralen de mondgezondheid helpen genezen en beschermen. In dit bericht ga ik meer in detail.
Hormonen kunnen een enorm effect hebben op de mondgezondheid, omdat ze de zuur/alkalische balans in de mond kunnen beheersen. Ze beïnvloeden ook hoe goed het lichaam kan genezen van ziekten of deze kan bestrijden. Velen van ons hebben symptomen van hormonale onbalans en zaken als het optimaliseren van slaap, stress, voeding en fitness kunnen een groot verschil maken in de hormoongezondheid (en mondgezondheid).
Veel conventionele soorten tandpasta bevatten chemicaliën en kunstmatige ingrediënten die meer kwaad dan goed kunnen doen! Daarom ben ik mijn eigen remineraliserende tandpasta gaan maken. Ik gebruik het al jaren en heb geen nieuwe gaatjes gehad (en ik heb er zelfs enkele genezen die wachtten op een vulling).
Natuurlijk is het niet altijd praktisch om je eigen tandpasta te maken als het druk is, dus heb ik mijn eigen lijn van producten voor persoonlijke verzorging gemaakt op basis van mijn doe-het-zelf-recepten. Het heet Wellnesse en mijn Whitening Toothpaste is fluoridevrij (maar bestrijdt bacteriën en bederf met extract van groene theebladeren!).
Er is veel tegenstrijdig bewijs rond fluoride en fluoriderend water. Sommige instanties en tandartsen denken dat het gebruik van fluoride een enorme vooruitgang voor de gezondheid is geweest. Maar er is ook steeds meer bewijs dat fluoride schadelijk kan zijn. Ik hou ervan om voorzichtig te zijn (vooral als er natuurlijke manieren zijn om de mondgezondheid te verbeteren) en het vermijden. We gebruiken een waterfilter dat ook fluoride verwijdert.
Dit artikel is medisch beoordeeld door Dr. Scott Soerries, MD, huisarts en medisch directeur van SteadyMD. Zoals altijd is dit geen persoonlijk medisch advies en we raden u aan om met uw arts te praten.
Dit artikel is medisch beoordeeld door Dr. Terry Wahls, een klinische professor in geneeskunde en klinisch onderzoek en heeft meer dan 60 peer-reviewed wetenschappelijke abstracts, posters en papers gepubliceerd. Zoals altijd is dit geen persoonlijk medisch advies en we raden u aan om met uw arts te praten.
