Alle gecombineerde anticonceptiepillen bevatten oestrogeen (meestal ethinylestradiol) en een progestageen. Progestageen is een synthetische versie van progesteron; zijn chemische structuur is verwant aan maar niet noodzakelijk identiek aan natuurlijk progesteron. In tegenstelling tot oestrogeen zijn er veel soorten progestageen die worden aangetroffen in verschillende merken van orale anticonceptiva. De oudere progestagenen worden meestal de eerste en tweede generatie genoemd, terwijl de nieuwere de derde en vierde generatie worden genoemd.
PhotoAlto / Frederic Cirou / Getty Images
Hoeveelheden progestageen
Het vergelijken van oestrogeen is vrij eenvoudig, aangezien alle gecombineerde anticonceptiepillen hetzelfde type oestrogeen gebruiken; dit maakt het mogelijk om doseringen eenvoudig op hoeveelheid te vergelijken. De hoeveelheid progestageen die in anticonceptiepillen wordt aangetroffen, is vrij klein en wordt meestal aangegeven in milligram (mg). Omdat pillen echter verschillende soorten progestageen gebruiken (die elk een andere sterkte hebben), is het veel moeilijker om de progestageenniveaus tussen pillen te vergelijken. Wat dit betekent is dat zelfs als twee merken dezelfde progestageendosis hebben, ze verschillende soorten progestageen kunnen hebben, dus de potentie kan sterk variëren.
Soorten progestageen
Er zijn veel soorten progestagenen en elk heeft een ander profiel in termen van progestationele , oestrogene en androgene activiteit en/of effecten. Het resultaat van deze effecten is afhankelijk van de combinatie van het type en niveau van progestageen en het niveau van oestrogeen.
Omdat de hormonen in elk type pil anders zijn en omdat elke vrouw reageert Anders dan bij de pil, zijn deze algemene richtlijnen mogelijk niet van toepassing op alle pilgebruikers. Om beter te begrijpen hoe een progestageen kan worden ingedeeld, is het nuttig om te verduidelijken welke effecten een progestageen op het lichaam kan hebben.
Progestationele effecten: Progestationele effecten verwijzen naar hoe het progestageen de progesteronreceptoren stimuleert (waardoor de ovulatie wordt voorkomen en menstruatiebloedingen worden verminderd). Een vergelijkbare term is progestationele selectiviteit, de mate waarin progestationele effecten worden gemaximaliseerd en androgene effecten worden geminimaliseerd. Meestal is het doel van een anticonceptiepil om een hoge mate van progestationele selectiviteit te bereiken.
Androgene effecten: Androgene effecten verwijzen naar de waarschijnlijkheid dat het progestageen onaangename bijwerkingen kan veroorzaken. Progestagenen met een hogere androgene activiteit kunnen de kans op androgeengerelateerde bijwerkingen vergroten, waaronder voornamelijk acne en hirsutisme (ongewenste haargroei bij vrouwen). Ook hebben progestagenen met minder androgene activiteit de neiging om weinig tot geen effect te hebben op het koolhydraatmetabolisme, waardoor het lichaam eenvoudige suikers afbreekt en synthetiseert tot kleinere eenheden die vervolgens door het lichaam kunnen worden gebruikt voor energie.
Ostrogene effecten: Oestrogene activiteit heeft te maken met ethinylestradiol, het type synthetisch oestrogeen dat wordt aangetroffen in anticonceptiepillen. Een hogere dosering van ethinylestradiol leidt tot sterkere oestrogene effecten. Een hogere hoeveelheid oestrogene activiteit helpt om androgeengerelateerde bijwerkingen te verminderen. Progestagenen hebben echter de neiging om sommige van de oestrogene effecten van ethinylestradiol tegen te gaan.
Classificatie van progestagenen
Gecombineerde anticonceptiepillen bevatten één oestrogeen en één progestageen. Er zijn acht soorten progestagenen. De meeste van deze synthetische progestagenen zijn chemische derivaten van testosteron (bekend als 19-nortestosteronderivaten).
De beschikbare anticonceptiepillen die zijn ingedeeld onder 19-nortestosteron kunnen verder worden onderverdeeld in twee families:estrane en gonane.
De Estrane-familie (meestal progestagenen van de eerste generatie) bestaat uit norethindron en andere progestagenen die metaboliseren tot norethindron. Deze omvatten norethindronacetaat en ethynodioldiacetaat.
De Gonane-familie is verder onderverdeeld in twee groepen:
Progestagenen van de tweede generatie hebben verschillende gradaties van androgene en oestrogene activiteiten. Deze omvatten levonorgestrel en norgestrel.
Nieuwere gonanes of progestagenen van de derde generatie waarvan gemeld is dat ze de minste androgene effecten hebben en omvatten desogestrel en norgestimaat.
Drospirenon , de laatste progestageen, is ook de nieuwste (4e) generatie. Drospirenon is een uniek progestageen omdat het verschilt van de andere omdat het is afgeleid van 17a-spironolacton, niet van de 19-nortestosteronderivaten.
De progestagenen van de derde en vierde generatie zijn doorgaans zeer selectief en bezitten minimale androgene eigenschappen. Deze omvatten norgestimaat, desogestrel en drospirenon. Er zijn aanwijzingen dat de progestagenen van de derde generatie een hoger risico op bloedstolsels kunnen hebben.
