Nestle Carnation adverteert Coffee-Mate als een lactosevrije, niet-zuivel creamer. Het werd voor het eerst in poedervorm geïntroduceerd in 1961. De vloeibare vorm, die gekoeld moet worden, werd in 1989 geïntroduceerd. Zowel de vloeibare als de poedervorm van het product wordt nog steeds veel gebruikt.
Zowel poeder als vloeibare Coffee-Mate bevatten vaste stoffen van glucosestroop. Vaste stoffen van glucosestroop zijn de gekristalliseerde vorm van glucosestroop. Maïssiroop wordt gemaakt door water en een kleine hoeveelheid zoutzuur toe te voegen aan maïszetmeel. Het mengsel ondergaat vervolgens een verhittingsproces onder druk waarbij de zetmeelmoleculen worden afgebroken en omgezet in suiker. De vaste vorm is hiervan een verdampte vorm. Dit is geen vorm van fructose-glucosestroop, die extra moet worden verwerkt om de zoetheid te vergroten.
De ingrediëntenlijst voor zowel de vloeibare vorm als het poeder bevat gedeeltelijk gehydrogeneerde oliën. Volgens de ingrediëntenlijst kunnen dit soja-, katoenzaad-, palmpit- of kokosolie zijn. Dit is het tweede ingrediënt na de vaste stoffen van de glucosestroop. Volgens de Harvard School of Public Health verhogen gedeeltelijk gehydrogeneerde oliën de niveaus van lipoproteïnen met lage dichtheid, of LDL, die schadelijk zijn voor de slagaders. Deze oliën worden ook wel "transvet" genoemd en zijn goedkoop te produceren en bederven niet zo snel als onbewerkte oliën.
Natriumcaseïnaat is een van melk afgeleid eiwit dat aanwezig is in veel niet-zuivelproducten, waaronder Coffee-Mate. Het additief komt oorspronkelijk uit melk, maar het chemische conversieproces laat zijn moleculaire samenstelling anders dan in zijn oorspronkelijke vorm. Het belangrijkste doel van het opnemen van natriumcaseïnaat in creamer is om een zuivelsmaak te geven en ook om de creamer een dik en romig uiterlijk te geven. Er is enige controverse in de Joodse gemeenschap over de vraag of Coffee-Mate en andere niet-zuivelproducten die natriumcaseïnaat bevatten koosjer zijn. Sommige orthodoxe beoefenaars beweren dat het, omdat het oorspronkelijk is afgeleid van melk, nog steeds een zuivelproduct is, hoewel zowel zuivelwetenschappers als overheidsregelgevers zeggen dat dit niet het geval is.
Dikaliumfosfaat in voedingsmiddelen dient als een antistollingsmiddel. Er is een gebrek aan studies over de veiligheid ervan, maar de Food and Drug Administration beschouwt het als een veilig product. Volgens de International Food Additives Council zijn fosfaten een essentiële voedingsstof bij de vorming van botten en groei.
Mono- en diglyceriden zijn vetten afgeleid van oliën. Een van hun doelen is om voedingsproducten een consistente textuur te geven. Deze zijn aanwezig in zowel de droge als de vloeibare producten. Mono- en diglyceriden bevatten geen gluten en zorgen ervoor dat brood zacht wordt, karamels niet te plakkerig worden en oliën niet scheiden. Ze zijn veilig om te consumeren, maar het Centrum voor Wetenschap van Openbaar Belang stelt dat ze het meest worden gebruikt in producten die zeer geraffineerde suiker, meel, suiker of vet bevatten.
Natriumaluminiumsilicaat is een verbinding die natrium, aluminium, silicium en zuurstof kan bevatten. De verbinding bevat ook synthetische zeolieten, die antiklontermiddelen zijn. Zowel het poedervormige als het vloeibare product bevat natriumaluminiumsilicaat. Sommige rotsen, zoals veldspaat, zijn aluminosilicaten. Aan de verbinding zijn geen significante gezondheidsrisico's verbonden.
Coffee-Mate bevat kunstmatige smaakstoffen en carageenan, een soort van rood zeewierderivaat dat veel wordt aangetroffen voor de kust van Ierland. Er is geen andere informatie beschikbaar over de smaakstoffen in de creamer, maar carageenan heeft een lange geschiedenis als gelatine en verdikkingsmiddel in Ierland. Er bestaat enige bezorgdheid over carageenan, vooral in zijn verwerkte vorm. Volgens Eden Organics wees een zeven jaar durend onderzoek waarbij apen carageenan consumeerden echter niet op nadelige effecten.
