Ik zag net een boek waarin de auteur (een arts) beweert dat een baby met krampjes huilt, niet omdat hij pijn heeft, maar omdat hij een boodschap te vertellen heeft of omdat zijn huilen leidt tot zijn spraakontwikkeling. Dat kan in sommige gevallen het geval zijn, maar gezien onze ervaringen met onze oudste zoon, 36 jaar geleden, kon ik het niet meer oneens zijn.
De huilbuien van onze zoon begonnen toen hij ongeveer 20 dagen oud was. Nee, hij was niet allergisch voor formule; hij kreeg borstvoeding. Hij was helemaal niet ziek; hij werd niet eens verkouden tot hij een jaar oud was. Hij kreeg ook nooit luieruitslag, totdat we hem mee op reis namen toen hij negen en een halve maand oud was.
Na thuiskomst uit het ziekenhuis kwam onze zoon regelmatig en normaal aan; hij begon ook de hele nacht door te slapen toen hij een maand oud was. Toch huilde hij, de hele dag kronkelend van de pijn en vooral 's avonds rond 17.00 of 18.00 uur toen zijn vader thuiskwam van zijn werk.
Elke dag en avond trok hij, terwijl hij schreeuwde, zijn knieën op; zijn maag en buik werden hard en opgezwollen; en hij gaf gas, non-stop. Kan iemand dat doen als hij geen pijn heeft?
Zijn kinderarts haalde zijn schouders op. "Omdat het je eerste kind is, is dat normaal", zei hij. Betekende dat dat we nerveuze ouders waren? Ik denk het niet. Ik was achter in de twintig en mijn man in de dertig. We beschouwden onszelf als volwassen volwassenen aan de conservatieve kant. Toch huilde onze baby de hele dag ongecontroleerd en 's avonds nog heftiger.
Het is waar dat ik een huilende baby nooit alleen zou kunnen laten. "Laat hem maar. Laat hem in zijn wieg; sluit de deur en doe je ding”, was in die tijd de norm. Als ik dat advies ooit heb geprobeerd, hield ik het waarschijnlijk niet langer dan een kwartier vol. Dus ons eerste kind werd uiteindelijk de hele dag door het huis gedragen door mij en 's avonds door zijn vader. Tot op de dag van vandaag ben ik vanwege de koliek van onze zoon de tv-diners van Swanson dankbaar.
Om eerlijk te zijn, gaf onze baby ons een kleine pauze als we hem meenamen op een autorit of hem onvermoeibaar wiegen. Tegen de tijd dat zijn vierde maand voorbij was, besloot koliek ons huis te verlaten.
Wat betreft het concept dat koliek een indicatie wordt van spraakontwikkeling, dat is ook onjuist, althans in mijn ervaring. Onze jongste zoon praatte eerder dan zijn oudere broer en hij was ook meer verbaal; en hij heeft nooit krampen gehad.
Tegenwoordig, effectief of niet, zijn er zoveel therapieën tegen koliek:kruidenremedies en thee met kamille, ijzerhard, zoethout, venkel, citroenmelisse, kardemom, engelwortel, pepermunt en duizendblad; dimethicon als regulier medicijn; krampstillende en kalmerende geneesmiddelen dicyclomine en dicycloverine, hoewel met waarschijnlijke en ernstige bijwerkingen; chiropractische manipulatie van de wervelkolom; en ja, een elektronische huilanalyser.
Het is een feit dat alle baby's huilen. Ze moeten wel, want huilen is hun manier om met ons te communiceren. Met hun gehuil vertellen ze ons wat ze nodig hebben. Een huilende baby vertelt ons misschien dat hij hongerig, moe, koud, te warm is en zich niet op zijn gemak voelt in strakke kleren of vuile luiers, of dat hij vastgehouden, bemind en getroost moet worden.
Een huilende baby die ziek is, heeft een andere toon dan zijn stem. Hij klinkt meestal hoog en bang. Als een baby zo huilt, bel dan zeker de dokter of breng hem naar het ziekenhuis. Die baby vertelt je misschien dat zijn gezondheid onmiddellijke aandacht nodig heeft.
Als je een baby met krampjes hebt, verlies dan nooit je geduld. Schud nooit een baby of een jong kind. Beter nog, bel een hotline, zijn grootouders, je vrienden, je buurman, iedereen die je kunt bereiken die je wat troost kan bieden.
Als je pasgeboren baby huilt, wikkel hem dan in een bundel en kijk of hij kalmeert. Sommige baby's worden getroost als ze zijn ingepakt.
Als dat niet werkt, laat hem dan op een fopspeen zuigen.
Zet wat zachte muziek op of zet een apparaat aan met een zoemend geluid.
Blijf met hem praten terwijl je de baby probeert te kalmeren en gerust te stellen. Het is opmerkelijk hoeveel troost een baby kan vinden in het horen van je stem.
Geef hem extra knuffels.
Verander zijn positie als je hem vasthoudt of als hij op zijn bed ligt.
Vermaak hem. Na ongeveer drie maanden begint een baby zich bewust te worden van zijn omgeving. In dit stadium kunnen mobiele telefoons, knuffels en zelfs televisie van pas komen.
Het is ook een goed idee om de baby volgens een soort schema te hebben dat niet te strak of te los zit en comfortabel is voor zowel de baby als de ouders. Terwijl de meeste baby's hun eigen routine bepalen en beter hun eigen weg vinden, zijn anderen gelukkiger met een strikter voedingsschema.
Terwijl je je baby baadt, voedt, kleedt en troost, zorg er dan voor dat je voor jezelf zorgt en ook voldoende slaapt. Een ouder die niet genoeg slaapt of geen persoonlijke tijd voor zichzelf (zichzelf) kan vinden, zal meer lijden en uiteindelijk ook haar (zijn) baby.
Mogen jullie allemaal genieten van gelukkige, gezonde en tevreden baby's.
Dit artikel is ingediend door Joy Cagil in samenwerking met http://www.BabyNameVote.Com/, een site voor babynamen.
