Verkrachting/zwangerschap

Vraag
Ik ben 26, getrouwd en heb een zoon. Mijn man en ik wilden nog een kind toen we erachter kwamen dat ik niet zwanger kon worden vanwege het feit dat ik 'gewoon niet ovuleerde' zoals mijn dokter het vertelde. Mijn menstruatie is altijd onregelmatig geweest, als ik ze al had. Vaker wel dan niet.. ik deed het niet.

Om een ​​lang verhaal kort te maken, ik was met mijn man in het weekend van 31 maart en verkrachtte de volgende zondag, wat volgens mij een zondag was. Mijn man en ik begonnen natuurlijk onmiddellijk met de procedure voor de aanklacht, en slechts enkele weken later ontdekte ik op 5 mei dat ik zes weken zwanger was. We praten er niet over omdat we er het beste van hopen, maar ik ben getraumatiseerd en doodsbang voor de mogelijkheden. Hoewel ik weet dat DNA de enige manier is om de meest nauwkeurige antwoorden te krijgen.. Ik heb iets nodig om me te helpen 's avonds uit te rusten. Dit heeft mij verteerd.. en hij en ik praten er niet over. Maar ik krijg het niet uit mijn hoofd. Omdat ik mijn ovulatiedatum niet nauwkeurig weet, omdat ik zo onregelmatig was, hoe kon ik de geloofwaardigheid van een vervaldatumcalculator baseren ... zucht. Kan iemand mij helpen mijn hoofd leeg te maken. Je weet wat ik WIL horen.. Ik wil horen dat het mijn echtgenoten kunnen zijn. ..Iedereen, geef alsjeblieft alle informatie op waarvan je denkt dat die wel of niet kan helpen. Ik ben wanhopig.

Antwoord
Laat me eerst zeggen dat het me spijt wat er met je is gebeurd. Je moet echt professionele hulp krijgen om met een hulpverlener te praten. Jij en je man MOETEN praten over wat er is gebeurd. Hij weet net zo goed als jij dat het mogelijk is dat hij wel of niet de vader is. Gezien het feit dat je zo'n onregelmatige menstruatie hebt, weet je het niet zonder een DNA-test. U moet nu beslissen of u en uw man deze baby kunnen opvoeden. Kun je naar deze baby kijken en er onvoorwaardelijk van houden, wetende dat het een onschuldige baby is, of kijk je naar de baby en zie je het gezicht van je verkrachter? Je moet doen wat goed voor je is. Niemand kan je vertellen wat er in je hart omgaat. Daarom moet je echt professioneel met iemand praten en niet via internet. Ik wens je het allerbeste. Praat met je man en vervolgens met een hulpverlener. Er zijn allerlei soorten lokale steungroepen waar u hulp van kunt krijgen. Bel het ziekenhuis bij u in de buurt voor enkele nummers. Succes.
Eerlijk,
Suzette