Vraag Hallo, ik ben momenteel zwanger van mijn tweede kind en vraag me af of ik het juiste doe. Met mijn eerste kind ging ik naar een dokter die heel... laten we zeggen dat hij GEEN ENKEL risico wilde nemen, zijn eerste reactie op een klein probleem was onmiddellijke ziekenhuisopname en een operatie. Toen ik 16 weken was, was mijn baarmoederhals 2,5 cm, precies de "limiet" om als te kort te worden beschouwd. Ik werd ongeveer een week gecontroleerd en er was geen verandering ten goede of ten kwade. Hij raadde ziekenhuisbedrust aan, wat ik weigerde omdat ik het niet kon betalen (hij zei in het ergste geval dat hij me daar zou houden voor de rest van de zwangerschap... mijn baan opzeggen EN de ziekenhuiskosten betalen zou ons hebben weggevaagd en nog wat), zei ik dat ik graag thuisbedrust zou doen en hij zei dat dat niet goed was, het was ziekenhuisbedrust of cerclage. Na mijn onderzoek te hebben gedaan, wilde ik de cerclage niet doen. Ik heb nog nooit een miskraam gehad en ik had niet het gevoel dat ik lang genoeg werd geobserveerd om te kunnen concluderen of het echt nodig was. Mijn man gooide dingen naar me en zei dat als ik het niet deed, we klaar waren. Dus deed ik het, eigenlijk om mijn huwelijk te redden. Ze hielden me een week in het ziekenhuis (ik ben niet in de VS, ik weet dat dat niet typisch is), hoewel de chirurg zei dat ze nog nooit zo'n snel herstel had gezien "gewoon om te zien". Na de cerclage was er geen verandering. Ik ging weer aan het werk, wat inhield dat ik optrad (zang en dans) en met kinderen speelde, ik pakte ze op en zwaaide ze zoals altijd, en behalve de cerclage had ik een modelzwangerschap. Ik bleef werken tot de 8e maand. Ik heb nooit voortijdige weeën of bloedingen gehad. Uiteindelijk ben ik ingeleid. Onnodig te zeggen dat ik niet het gevoel heb dat de cerclage nodig was en ik heb er diep spijt van dat ik die keuze heb gemaakt. Ik ben natuurlijk blij dat mijn zoon in orde is, en uiteindelijk is het me gelukt om vaginaal te bevallen zonder pijnstillers, maar ik wou dat ik het tot dan toe ook "natuurlijker" had gedaan.
Nu ga ik naar een andere arts die freestyle arbeid en bevalling aanmoedigt en zelfs op zijn webpagina zegt dat hij cervicale incompetentie eerst behandelt met bedrust, chirurgie als laatste redmiddel. Ik liet hem het verslag van de eerste zwangerschap zien en hij keek er een beetje naar, leek meer geïnteresseerd in het feit dat er geen echte problemen waren met de bevalling dan wat dan ook. Ik weet niet zeker of ik de eerste keer baarmoederhalsincompetentie had, maar het baart me een beetje zorgen dat hij het nog niet eens heeft gecontroleerd. Ik wil echt NIET nog een keer dezelfde ervaring meemaken... maar ik ben een beetje bezorgd dat, wat de problemen ook waren of niet waren de vorige keer, de cerclace problemen heeft VEROORZAAKT waar hij niet naar kijkt? Of betekent het feit dat mijn eerste baby vaginaal werd geboren zonder complicaties, dat de littekens die zich hebben voorgedaan niet ongebruikelijk of overdreven waren?
Ik wil niet terug naar dezelfde dokter of opnieuw in dat ziekenhuis bevallen (er waren ook andere problemen, een van de verpleegsters maakte racistische opmerkingen over mij en mijn baby in het bijzijn van ons, ze ontmoedigden borstvoeding, enz.. dus ongeacht het creclage-probleem teruggaan is geen optie) Maar echt... dit soort scenario lijkt niet gedocumenteerd te zijn. In al het lezen dat ik op internet heb gedaan, lijkt het erop dat in de westerse wereld een arts geen cerclage bij mij zou hebben GEDAAN zonder een voorgeschiedenis van een miskraam of doodgeboorte en een baarmoederhals die borderline was en niet korter werd dan we wisten van... als ik een paar miskramen had gehad zoals de meeste vrouwen waar ik over las, zou ik aandringen op een tweede cerclage... zoals het is denk ik niet dat de eerste nodig was, maar er lijken geen gevallen te zijn zoals ik daar gedocumenteerd heb... dus ik weet niet wat de complicaties kunnen zijn met of zonder deze keer. Mijn WENS is om dat nooit meer mee te maken... maar de baby heeft natuurlijk de eerste prioriteit.
Ik werk niet meer en ben meer dan bereid om zoveel bedrust te doen als nodig is... maar de dokter heeft dat ook niet aanbevolen. Moet ik erop vertrouwen dat geen nieuws goed nieuws is? Of hem elke keer vragen om te controleren, ook al is hij de dokter, en ik weet niets? Alle gedachten of meningen zijn welkom! Bedankt, en sorry voor de lange vraag.
Antwoord Katie,
Ik ben het er helemaal mee eens dat het heel goed mogelijk is dat je bij je eerste zwangerschap geen incompetente baarmoederhals had en dat je behandeling veel te agressief was. Het klinkt absoluut alsof je in die beslissing bent gepest in plaats van te worden gepresenteerd met op bewijs gebaseerde opties. In gevallen van echte IC begint de bevalling meestal binnen enkele dagen nadat de steek is verwijderd, niet met een inductie weken later.
Ik ben het er helemaal mee eens dat je niet terug moet naar de eerste arts. Periode.
De tweede arts klinkt als een veel betere pasvorm voor u. Als je een echo hebt gehad, had hij de lengte van je baarmoederhals moeten kunnen afleiden uit de resultaten. Hij maakt zich waarschijnlijk geen zorgen omdat u bij uw eerste zwangerschap geen echte symptomen van cervicale incompetentie vertoonde, geen vroeggeboorte of andere complicaties bij de geboorte.
Hij is zich er waarschijnlijk ook van bewust dat er geen echte evidence-based informatie is om aan te tonen dat cerclage de resultaten verbetert in gevallen zoals die van u (zie http://www.cochrane.org/reviews/en/ab003253.html voor een meta-analyse van cerclage-effectiviteit).
Hij weet ook dat vaginale onderzoeken weinig nuttige informatie opleveren en schade kunnen veroorzaken door de baarmoederhals te irriteren, wat kan leiden tot weeën of verwijding en ook tot het introduceren van bacteriën die een infectie kunnen veroorzaken, dus het zou niet veel opleveren om er een uit te voeren om uw baarmoederhalslengte te controleren. voordeel.
Nu is de meest voorkomende cerclage cervicale littekens, die meestal geen invloed hebben op de zwangerschap, maar de bevalling kunnen verstoren als het littekenweefsel het moeilijk maakt voor de baarmoederhals om efficiënt te verwijden.
Als het verwijderen van de cerclage vrij eenvoudig was, heb je waarschijnlijk niet veel littekens. Uw eerste arts zou het waarschijnlijk hebben gezegd als er veel littekens waren geweest. De littekens zouden ook enigszins zichtbaar en voelbaar zijn op een vaginaal onderzoek als het uitgebreid was. Helaas is er geen manier om betrouwbaar te bepalen hoeveel littekens te veel zijn of hoe uw baarmoederhals zal reageren totdat u aan het bevallen bent. Naar alle waarschijnlijkheid is de kans groot dat alles goed komt.
Dus op dit moment denk ik dat uw arts het bewijs volgt en niet openlijk bezorgd is omdat u geen tekenen vertoont dat er een echt probleem is. Bedrust zou de eerste stap zijn.
U moet uw zorgen altijd met uw arts bespreken. Onthoud dat hij voor jou aan het werk is. Je bent niet overgeleverd aan zijn beslissingen. Hij moet uw opties presenteren en de risico's en voordelen van elk bespreken.
Als je nog steeds vragen en zorgen hebt, vraag hem dan wat hij van je geschiedenis vindt, of er tekenen zijn van IC en wat zijn aanbevolen handelwijze zou zijn. Vraag hem ook of hij problemen met de bezorging verwacht, wat deze zijn en hoe hij deze zou aanpakken.
Het is niet nodig om in twijfel te leven en gewoon te "hopen" dat alles in orde is. Neem de tijd om deze problemen met hem te bespreken, zodat u zich op uw gemak voelt bij uw zorg. Als uw afspraken doorgaans gehaast zijn, kunt u tijdens het plannen om een langere afspraak vragen, zodat u de tijd heeft om uw vragen beantwoord te krijgen en gemoedsrust heeft. U kunt ook uw vragen opschrijven, zodat u ze niet vergeet als u er eenmaal bent.
Best,
Catharina
