Zwavel is een chemisch element dat al sinds de prehistorie bestaat. Het is lichtgeel en niet-metaalachtig, met een smeltpunt van 112,8 ° C en een kookpunt van 444,6 ° C. Zwavel heeft een verscheidenheid aan toepassingen waarvan mensen afhankelijk zijn; het is bijvoorbeeld een van de componenten van buskruit en andere explosieven, evenals van cement. Het heeft ook een reeks algemene huishoudelijke toepassingen.
Zwavel is een veelvoorkomend bestanddeel van de meeste meststoffen. Wanneer het op de grond van de plant wordt geplaatst, deconstrueert de zwavel langzaam met behulp van water en zuurstof, waardoor een zuur ontstaat dat de pH van de grond verlaagt. Hoe lager de pH van een bodem, hoe meer ijzer er van nature toegankelijk wordt voor de plant, waardoor deze op een gezonde manier kan groeien. Er is een reeks zwavelhoudende meststoffen beschikbaar, waaronder elementaire zwavel, calciumsulfaat, thiosulfaten en polysulfiden.
Een belangrijk huishoudelijk gebruik van zwavel is het gebruik ervan om je lichaam sterk en gezond te houden. Volgens de website Healthynewage.com:"We hebben het nodig om de aminozuurketens te produceren die nodig zijn om het eiwit te vormen om ons lichaam weer op te bouwen. Het mineraal helpt ook om gifstoffen uit het lichaam te verwijderen." Zwavel is aanwezig in kool, vlees, eidooiers, broccoli en uien. Een afwezigheid of tekort aan zwavel in het lichaam is verantwoordelijk voor zwak haar en nagels, evenals voor pijn in spieren en gewrichten.
Omdat zwavel inherente antischimmel- en antibacteriële eigenschappen heeft, hebben mensen het gebruikt als een plaatselijke behandeling voor acne en voor andere huidproblemen zoals rosacea, schurft, wratten, seborrheic dermatitis en roos. Volgens Aditya K. Gupta en Karyn Nicol, auteurs van het artikel "The Use of Sulphur in Dermatology", is het precieze mechanisme van zwavel bij deze problemen niet goed begrepen. Wetenschappers weten gewoon dat het verschillende soorten bacteriën en schimmels kan remmen.
