Nee, niet dat soort onbenullige praat. Dat is een heel ander onderwerp! Ik heb het over Elimination Communication (EC), een nieuw woord voor een oude praktijk:baby opvoeden zonder luiers. E.C. wordt ook wel natuurlijke babyhygiëne genoemd.
Toen ik voor het eerst hoorde over Eliminatiecommunicatie, was mijn tweede kind ongeveer 8 maanden oud. Het concept intrigeerde me. Ik wist dat vrouwen over de hele wereld geen luiers gebruikten, en hoewel ze hun baby's op hun lichaam droegen, werden ze er niet nat van. Ze stemden gewoon af op de signalen van hun baby en hielden de baby op het juiste moment boven een struik en lieten de natuur zijn gang gaan. Ik besloot het met mijn zoon te proberen. Ik kietelde roze toen ik hem op een potje zette en hij ging, precies op het juiste moment. Het is alsof hij precies wist wat hij moest doen.
De partijlijn van moderne opvoedingsdeskundigen is dat baby's pas rond de 18 maanden controle hebben over zijn sluitspieren, maar dat geloofde ik niet. Ik merkte bij mijn kinderen dat ze elke ochtend droog wakker werden vanaf het moment dat ze ongeveer 7 maanden oud waren (en ik gebruik katoenen luiers, dus ik wist dat de luier droog was). Bovendien lezen baby's over de hele wereld geen boeken van Amerikaanse opvoedingsexperts!
Mijn "EC-baby's", van 9 maanden oud, gebruikten het potje voor bijna al hun eliminaties. Ze droegen zelden luiers (alleen als we uitgingen, soms zelfs toen niet) en droegen in plaats daarvan een trainingsbroek of weinig ondergoed. Vroege zindelijkheidstraining (zo jong als 15-24 maanden) is een bijwerking van EC, maar het is niet echt het doel. Het doel is communicatie. Als je de baby luiers omdoet vanaf het moment dat hij pasgeboren is, wordt hij effectief getraind om in een luier te "gaan". Hij wordt 'luier getraind'.
EC-baby's hebben ongelukken. Soms, tijdens een ontwikkelingssprong (kruipen, lopen), nemen baby's een pauze van het aansporen van hun ouders wanneer ze moeten gaan. Ze hebben het gewoon te druk om lastig gevallen te worden.
Maar omdat ze niet gewend raken aan het gevoel van afval op hun huid, is het gemakkelijk om onafhankelijkheid te bereiken. Ze hoeven niet echt te worden opgeleid als peuters, omdat ze al een voorkeur hebben voor het potje. Het is niet eng, en ze hoeven ook niet te worden gedwongen, omgekocht, enz. zoals vaak gebeurt bij conventioneel opgeleide peuters.
Eliminatie Communicatie is gewoon een andere optie voor ouders. Wat ik er zo leuk aan vind, is dat het bewijst dat baby's zoveel slimmer zijn dan we ze op prijs stellen. Net zoals het fascinerend en bijna ongelooflijk was de eerste keer dat je een baby zag tekenen bij zijn ouders (of die baby nu van jou was of van iemand anders), is het ook heel gaaf om te zien hoe een baby duidelijk zijn eliminatiebehoeften communiceert. Als mijn jongste baby bijvoorbeeld vrolijk op de grond speelt, dan snel naar me toe kruipt en begint te poepen, zet ik haar op het potje en poept ze. In plaats van te worstelen met een ongelukkige, kronkelige baby tijdens het verschonen van luiers, wordt in haar behoeften voorzien op een meer hygiënische manier, snel en gemakkelijk, met respect voor haar waardigheid.
Voor degenen die meer willen weten:een non-profitorganisatie genaamd DiaperFreeBaby.org is ter plaatse verschenen om informatie en ondersteuning te geven. Er is ook een prachtig boek genaamd Diaper Free! door Ingrid Bauer die je vertelt hoe je met de praktijk aan de slag kunt, verhalen van ouders en praktische tips.
Wat betreft onbenullige praat, als iemand het geheim weet om je 5-jarige zoon te laten stoppen met communiceren over elimineren, dan ben ik een en al oor.
Carrie Lauth is een moeder van 4 kinderen die graag andere moeders helpt hun baby's op een natuurlijke manier op te voeden. Kom luisteren en leer met haar op http://www.naturalmomstalkradio.com en voor meer informatie over EC, bezoek http://www.naturalbabyworld.com
