Deze audit biedt een dialoog met verschillende procedures voor het vermijden van type 2 diabetes. Het bevat resultaten van recente klinische onderzoeken die gericht zijn op patiënten die op zijn hoogst een noemenswaardig gevaar vormen voor de verbetering van diabetes, met een specifieke nadruk op technieken voor aanpassing van de levenswijze en het gebruik van dergelijke projecten in groepsgebaseerde instellingen.
Sorteer 2 diabetes is de afgelopen twee decennia drastisch toegenomen, met 1,6 miljoen gevallen die elk jaar in de Verenigde Staten worden geanalyseerd.1 Diabetes komt het meest voor bij ouderen en bij bepaalde etnische bijeenkomsten, met name Afro-Amerikanen , Latijns-Amerikaanse Amerikanen en Inheemse Amerikanen. Personen met diabetes hebben een twee- tot viervoudig groter risico op het veroorzaken van hart- en vaatziekten, randvasculaire aandoeningen en beroertes. Deze problemen vertegenwoordigen 65% van de sterfte aan diabetes en hebben vanaf 2006 diabetes tot de zevende doodsoorzaak in de Verenigde Staten gemaakt.1,2
Het is schokkend dat diabetes regelmatig wordt geanalyseerd, meestal laat in de loop van de periode van de aandoening, op een moment dat tal van patiënten officieel complicaties hebben veroorzaakt. Bovendien zijn administratieve inspanningen serieus en zwaar voor zowel patiënten als artsen. Bovendien is het financiële gewicht van diabetes aanzienlijk:de Amerikaanse kosten werden in 2007 geschat op $ 174 miljard en een van de vijf dollar voor menselijke diensten die werd uitgegeven aan de zorg voor iemand die vastbesloten was diabetes te hebben.2 Het effect van diabetes op het welzijn van mensen en het financiële gewicht ervan van de samenleving hebben haar tegenactie tot een opmerkelijke doelstelling van de huidige periode gemaakt.
In het afgelopen decennium is er aanzienlijke vooruitgang geboekt in ons begrip van het vermijden van type 2 diabetes. Voorbede die de verzwakte glucoseregulatie meteen kan omkeren, kan de weg zijn naar een essentiële tegenwerkende actie van de langdurige ongemakken van diabetes.
Sorteer 2-diabetes is een heterogene kwestie die wordt uitgebeeld door twee onderling samenhangende metabole misvormingen:insulineresistentie gecombineerd met verminderde insuline-emissie door β-cellen in de pancreas.3 Daarom zijn procedures die deze twee systemen tot doel hebben door de insuline-aantastbaarheid te verbeteren en het veiligstellen van de β-celcapaciteit zijn uitgegroeid tot het centrum van aversie-inspanningen. Gewichtsvermindering en lichaamsbeweging, en ook een paar medicijnen, zouden zowel de beïnvloedbaarheid van insuline als de afscheiding verbeteren. De nawerkingen van grote klinische onderzoeken naar diabetesaversie zullen hier worden onderzocht.
Vorige sectie
Volgende sectie
Way of life Modificatie
In het afgelopen decennium zijn een paar gerandomiseerde, gecontroleerde klinische proeven hebben het aandeel van eetroutine en lichaamsbeweging onderzocht in de tegenwerkende werking van type 2 diabetes.4 Een van de meest punctuele onderzoeken werd geleid in een Chinese groep onder 577 mannen en dames met een verzwakte glucoseresistentie die werden gerandomiseerd naar een project van routine, lichaamsbeweging of beide.5 Dieetinterventie concentreerde zich op uitgebreide hoeveelheden groenten en verminderd gebruik van sterke drank en basissuikers; Mensen met overgewicht (mensen met een BMI> 25 kg/m2) werden aangespoord om fitter te worden. De activiteitsbijeenkomst werd verteld om hun dagelijkse beweging op te bouwen door wat net zo goed 20 minuten gematigde actie zou kunnen worden genoemd, bijvoorbeeld levendig wandelen, en het eetregime naast het oefenen van verzamelen werd gevraagd om zowel activiteit als dieetaanpassing te doen.
Na 6 jaar postliminair, was elk van de drie voorbede relatief krachtig, met een risicovermindering van 31-46% in tegenstelling tot een onbehandelde controlegroep. Tijdens de langdurige follow-up van deze partner waren de meeste leden vergevorderd tot diabetes, ondanks het feit dat diabetes nog steeds lager was in de eerdere voorbedegroepen (80% in tegenstelling tot 93% in de nepbehandelingsgroep).6
Des te meer recentelijk heeft de Finse Diabetes Preventie Studie (DPS)7 522 mensen met overgewicht (normale BMI 31 kg/m2) gerandomiseerd naar ofwel een geconcentreerde verandering in hun levensstijl ofwel een controlegroep. Het vorige betrof zowel specifieke dieetvoorstellen als bewegingsregels, waaronder een streefdoel voor gewichtsverlies van 5% van het totale lichaamsgewicht en niet minder dan 30 minuten voor elke dag van gecombineerde zuurstofverbruikende beweging en voorbereiding van weerstand.
Deze studie vertoonde een klinisch enorm effect van ernstige veranderingen in levensstijl op het verminderen van diabetes. Bij de 3-jarige postliminaire verminderde de bijeenkomst hun totale gevaar met 58% in tegenstelling tot de controlepersonen. In het eerste jaar verloor de groep voorbede gemiddeld 4,2 kg, wat in alle opzichten de essentiële tussenpersoon leek te zijn voor het verminderen van diabetesgevaar. Bij nader onderzoek bleek het effect van activiteit op de risicovermindering van diabetes:matig tot vurig bewegen van maar liefst 2,5 uur per week verminderde het optreden van diabetes met 63-69%. In de geamplificeerde postliminaire periode (3 jaar nadat de dynamische bemiddeling was voltooid), hield de serieuze manier van leven samen een 36% relatieve afname in diabetesfrequentie in stand, wat suggereert dat deze voordelen behouden konden worden buiten een georganiseerde klinische proefomgeving.8
Het grootste klinische onderzoek tot nu toe om de manier van leven-mediation voor de anticipatie van diabetes te bestuderen, was het Diabetes Preventie Programma (DPP).9 Het DPP randomiseerde 3.234 leden met overgewicht met verzwakte glucoseresistentie en verhoogde nuchtere glucose van 22 plaatsen in de Verenigde Staten tot een van de drie voorbede:geëscaleerde manier van leven voorbede (ILS), metformine of nepbehandeling. De leden waren overwegend matig oud en hadden een normale BMI van 34 kg/m2. Vijfenveertig procent was afkomstig uit etnische en raciale minderheidsgroepen waarvan bekend is dat ze geen groot risico lopen op diabetes. De ILS-bijeenkomst werd verteld om een caloriearm, vetarm eetregime te volgen, met een focus op gewichtsvermindering van 7% van het benchmarklichaamsgewicht en een activiteitsdoel van niet minder dan 150 minuten voor elke week van matige fysieke actie . De ILS-groep was geïnteresseerd in een 16-weekse hoofdonderwerp die zich concentreerde op gedragsverandering, minder eten en bewegingsinstructie tijdens de eerste 24 weken, gevolgd door in ieder geval van maand tot maand verrijking.
Na een normale follow-up van 2,8 jaar bereikte de ILS-groep een gemiddelde gewichtsvermindering van 7%, en driekwart van de leden voldeed aan de activiteitsfocus tijdens de eerste 6 maanden van het onderzoek. De ILS-groep had een afname van 58% in de voortgang van diabetes in tegenstelling tot de nepbehandelingsgroep. Gewichtsvermindering was de transcendente indicator van verminderde diabetesfrequentie, met een afname van 16% van het creëren van diabetes voor elke kilogram verloren gewicht. Desalniettemin profiteerden leden die hun doelstellingen voor gewichtsvermindering niet bereikten, maar eerder de activiteitsdoelstelling konden bereiken, eveneens (44% gevaarvermindering in tegenstelling tot nepbehandeling). De levensvatbaarheid van de ILS voorbede was vergelijkbaar bij mannen en vrouwen en tussen raciale en etnische bijeenkomsten. De ernstigste afname van het gevaar was bij leden die ouder waren dan 60 jaar, naar alle waarschijnlijkheid omdat ze de grootste gewichtsvermindering en de beste toename in fysieke activiteit bereikten.10
Na het beëindigen van de gesluierde startperiode van de DPP, alle leden kregen het ILS-programma aangeboden in een verzamelsessiegroep en werden daarna geselecteerd in de DPP Outcome Study (DPPOS), die verwachtte na enige tijd te onderzoeken of de anticipatie op diabetes redelijk was. Te midden van DPPOS kregen alle leden driemaandelijkse way of life-sessies en kregen de eerste ILS-onderwerpen extra verzamellessen.
Resultaten van een extra 6,8 jaar follow-up in DPPOS werden pas laat gepubliceerd.11 Na een gemiddelde totale follow-up van 10 jaar, was de ILS-groep, die aanvankelijk ~7 kg had verloren in het eerste jaar van de DPP, gemeten 2 kg minder alles bij elkaar genomen dan bij DPP randomisatie. Te midden van DPPOS daalde het aantal diabetesgevallen in de groepen met metformine en eerdere nepbehandelingen tot gelijkwaardig aan die in de vorige groep van ILS, maar het totale aantal bleef het meest lager in de groep met ILS (34% risicovermindering in contrast- en nepbehandeling).
Deze resultaten laten zien dat het vermijden of uitstellen van diabetes, bereikt door een verandering in levensstijl, niet minder dan 10 jaar kan volharden. Bovendien beveelt de afnemende incidentie van diabetes bij eerdere groepen met metformine en nepbehandelingen aan dat de manier van leven die bemiddeling gaf in een vergaderarrangement een succesvolle methode is.
Overpeinzingen gericht op de Japanse en Indiase bevolking hebben eveneens aangetoond dat aanpassing van de manier van leven haalbaar is om diabetes te vermijden.12,13
Vorige sectie
Volgende sectie
Bariatrische chirurgie
Bariatrische chirurgie als methode voor het bereiken van gewichtsvermindering is vruchtbaar gebleken bij het tegengaan van diabetes. In een geplande studie van> 2.000 patiënten die een assortiment van chirurgische methoden (meestal verticale verbonden gastroplastie) en een gecoördineerde standaard-overweging controlegroep ervoeren, was het risico op diabetes tijdens de chirurgische bijeenkomst met 86% verminderd na 2 jaar en 75 jaar. % bij 10 jaar postliminair. Geen van de personen die niet minder dan 12% van hun ijkgewicht verloren, veroorzaakte diabetes, in tegenstelling tot 7% van degenen met 2% gewichtsvermindering en 9% van de personen die zwaarder werden.14,15
Bariatrische chirurgie is ook gebruikt om bestaande diabetes te verminderen. In een gerandomiseerde, gecontroleerde studie van maagbanding versus gebruikelijke behandeling met eetschema's, bereikte 73% van de chirurgische patiënten een vermindering in tegenstelling tot 13% van de controlepersonen.16 De methode van maagbanding verbetert de glykemische controle bij patiënten met beginnende diabetes, wat het potentiële voordeel verder ondersteunt bij diabetesvermijding voor patiënten die op de juiste manier zijn gekozen.17
Vorige sectie
Volgende sectie
Farmacologische middelen
Hoewel matig- krachttraining en gewichtsvermindering zijn duidelijk succesvol gebleken in het verminderen van het risico op diabetes, niet alle patiënten kunnen deze levenswijze doelstellingen bereiken. Voor deze patiënten en de personen die ondanks effectieve gewichtsvermindering vooruitgang boeken, zijn extra remediërende alternatieven nodig. Een paar farmacologische specialisten zijn overwogen in klinische onderzoeken naar tegenwerking van diabetes. Hallo, in dit artikel kunt u het type diabetes laten beoordelen als u een officiële beoordeling van diabetes type 2 wilt, bezoek mijn website.
Beoordeling van het gezondheidsprogramma
Diabetes type 2
