Niets inspireert het gebruik van boze caps lock op sociale media zoals de combinatie van vrouwenlichamen en de mode-industrie - en Twitter-verontwaardiging rond de term 'plus size' is de laatste tijd grenzeloos in overvloed. Te weten:veel actievoerders pleiten voor meer gebruik van grotere modellen. Anderen hebben geklaagd dat modellen met een grote maat niet groot genoeg zijn. Nog meer hebben die aanvankelijke campagnevoerders beschuldigd van "skinny shaming" en het promoten van zwaarlijvigheid, terwijl, blijkbaar, "curve" -modellen en "inbetweenies" in opkomst zijn. Al met al worden de lichamen van modellen met een grotere maat net zo'n bron van discussie en woede als die van hun 'straight-sized' tegenhangers. Vooruitgang, hè? En als je geen idee hebt wat een van die termen betekent, is hier een korte handleiding.
Omdat diversiteit in grootte in modellering een hot topic is geworden, geldt dit ook voor deze Amerikaanse uitdrukking. De meeste 'straight size'-modellen zijn een UK 8 - dat zijn de kledingmaatontwerpers die gewoonlijk als monsters voor fotoshoots sturen - maar het kan verwijzen naar "degenen die waarschijnlijk kleiner zijn dan een maat 10 die op het hoofdbord van een bedrijf, damesbord werken , beeldbord of bord met nieuwe gezichten", zegt Anna Shillinglaw, eigenaresse van Milk Management. Die "borden" hebben allemaal hun eigen genuanceerde definities. "Het hoofdbord, of het vrouwenbord, zijn de meisjes die je ziet in de campagnes van Next en Marks &Spencer; ze zijn maat 8-10 en behoorlijk ingeburgerd", zegt ze. "De 'image board'-meisjes zien er meer, uniek, minder commercieel uit en doen redactionele artikelen in high-fashion magazines." En dan zijn er "nieuwe" of "toekomstige gezichten", die, zoals een Tom Cruise-passieproject, momenteel "in ontwikkeling" zijn:vaak niet in staat om goed te werken, onder de 16 zijn (een ander twistpunt natuurlijk) en hun carrières met lookbooks en testshots. Een andere term die hier misschien in de smaak valt, is 'meisjes':een doorgewinterde modelagent geeft toe dat ze 'nog nooit iemand een model een vrouw hebben horen noemen, zelfs niet als ze 30 zijn'.
O, het is ingewikkeld. Dit is de term die de mode-industrie van oudsher gebruikt voor modellen die niet voldoen aan wat Joan Rivers noemde:"maakt mijn tampon me dik?" kijken, maar zijn vaak lang niet zo groot als een Britse vrouw (een 16). "Vroeger was ik zelf een model met een rechte maat, maar toen stelde mijn agent voor om modellen met een grotere maat te gaan doen", zegt Shillinglaw. "Ik was geschokt - ik had maar maat 10 of 12, erg klein voor plus size. Maar toen ontspande ik een beetje, ik was niet aan het diëten, een beetje aangekomen en het was prima. Sterker nog, het was geweldig naar castings gaan en me geen zorgen hoeven te maken of ik wel in samples zou passen." Hoewel Shillinglaw onlangs Tess Holliday, een model in maat 26, tekende, is de meest gevraagde maat 14 tot 16 in het VK. Dat maakt ze aanzienlijk kleiner dan de kleding waarin ze poseren, zoals Olivia Campbell in september aan The Guardian vertelde. :"Het is heel gebruikelijk voor e-commercemerken om modellen van maat 12 te gebruiken om reeksen te presenteren die niet eens beginnen tot maat 18, en vervolgens de kleding aan hun lichaam vastmaken," zei ze. In werkelijkheid hebben de meeste krachtige Londense bureaus maar weinig modellen met een groter formaat in hun boeken, zelfs als onevenredige media-aandacht anders zou suggereren. Richard Storer van fashion PR en managementbureau Eleventen:"Er zijn natuurlijk plus-size modellen, van wie sommigen veel buzz krijgen; het is iets voor de media om te grijpen en een verhaal van te maken zonder echt doel of bewust debat over de problemen die het onderwerp als geheel omringen. Een ander gegarandeerd verhaal, elk seizoen, is dat een waargenomen 'te dun meisje' door de pers zal worden opgejaagd omdat ze ongezond is, ook al heeft ze van nature die vorm. Ik weet het niet zeker dat is ook erg handig."
foto:grote maten bruidsmeisjesjurken
De bureaus die modellen hebben die groter zijn dan de steekproefomvang, gebruiken nu het woord 'curve' in plaats van plus size. "Curve is een mooiere term en kan van alles en iedereen betekenen, inclusief iemand die slank is met een grotere buste", zegt Shillinglaw. Dat woord krijgt nog steeds de geiten van sommige mensen omdat het suggereert dat er een differentiatie nodig is van de maat 6 tot 8 mode "norm". Maar het is 'plus-sized' dat voor sommigen een echt vies woord is geworden:degenen die roepen om de term in de annalen van de modegeschiedenis te plaatsen, zijn onder meer het Australische model Stefania Ferrario, de vrouw achter een socialemediacampagne die de industrie aanspoort om #Droptheplus. Bruidsmeisjes-acteur Melissa McCarthy - wiens eigen kledinglijn maat 4 tot 28 zo succesvol is geweest dat ze een revolutie in de Amerikaanse moderetail teweeg heeft gebracht - heeft zich ook uitgesproken tegen de "segregatie" van shoppers en roept op tot eenvoudige "inclusiviteit" . Voor Shillinglaw is curve een noodzakelijk zakelijk onderscheid bij het modelleren, niet in de laatste plaats omdat veel ontwerpers alleen monsters van maat 8 sturen:"Als de monsters in grotere maten kwamen, zou je een verandering zien", zegt ze.
Myla Dalbesio, een Britse maat 14, noemt zichzelf een 'inbetweenie'-model:"We zijn niet mager genoeg om een rechte maat te zijn, zoals deze [VS] maat nul en maat twee meisjes, en we zijn niet groot genoeg om plus maat", legt ze uit. Evenzo is Robyn Lawley, een Britse maat 12, beschreven als "de koningin van de inbetweenies". Schijnbaar is dit een teken van evolutie in de mode, wat suggereert dat modellen niet hoeven te voldoen aan steekproefomvang of plus, maar voor de meesten is de realiteit minder juichend. Rosie Nelson, een model dat werd gevraagd om af te vallen met maat 8, zegt:"In mijn ervaring is het inbetweenie-model niet iets dat de dagelijkse vraag naar magere modellen bij klanten weerspiegelt", zegt ze. . "Voor mij lijkt het een ander label dat door ontwerpers en retailers wordt gebruikt om een breder scala aan lichaamstypes te omvatten. De harde realiteit van de industrie is dat hoe dunner je bent, hoe meer werk je zult krijgen." En als je figuur een maat 6-8 overschrijdt, zegt ze:"je bureau zal het zeker opmerken en je vertellen dat je 'je maten moet corrigeren'."
Hebben beroemdheden die gephotoshopte 'dijdoelen'-foto's elke dag aan miljoenen volgers op Instagram posten, nog steeds veel invloed? Modecommentator en diversiteitsactivist Caryn Franklin gelooft van wel:"We maken sociale vergelijkingen tussen onszelf en de modellen die we zien; angst voor het lichaamsbeeld kan optreden vanwege de herhaling en autoriteit die mode in ons leven heeft", zegt ze. "Mode heeft een uiterlijk genormaliseerd dat niet de norm is, dus dit tast het zelfvertrouwen van zowel vrouwen als mannen aan." Franklin is een andere criticus van de term plus size, die volgens haar een ongezond label is om op een model met een gemiddelde BMI te plakken. "Studenten in Liverpool bedachten de term 'levensgroot' als een eerlijker label voor modellen die groter zijn dan heteromodellen. Ik ben er dol op", zegt ze. Degenen wiens Twitter-duimen klaar zijn voor voorbeelden van skinny shaming, zouden er waarschijnlijk bezwaar tegen hebben dat superslankheid wordt onderscheiden van de omvang van het leven, en de strijd om een serene, algemene lichaamsacceptatie zal waarschijnlijk een werk in uitvoering blijven.
zie ook:paarse bruidsmeisjesjurken
Deel het laatste modenieuws, schoonheidstips, stijlen van beroemdheden. Bekijk nu.
