Als we iets heel graag willen, hoe kan het dan dat we het keer op keer niet bereiken? En kunnen we dingen doen om de goede voornemens van het nieuwe jaar beter te laten uitkomen? Een gids om u te helpen uw beloften na te komen.
Het is weer die tijd van het jaar - we beloven onszelf om af te vallen, te stoppen met drinken, een gezondere levensstijl aan te nemen, naar de sportschool te gaan, te stoppen met roken, veganist te worden of zelfs gewoon meer boeken te lezen.
Deze voornemens vervagen echter vaak heel snel, en opnieuw merken we dat we thuis blijven in plaats van in het park te joggen, en nog een laatste sigaret in een bar te roken omdat we geen biertje kunnen drinken zonder.
"Ik had mezelf zo vaak voorgehouden dat ik moest stoppen met roken, maar pas toen ik zwanger werd, stopte ik echt", zegt Diana Schmidt, een moeder van twee kinderen uit de Duitse stad Keulen.
"Toen ik me realiseerde dat ik verantwoordelijk was voor een ander mens, kreeg ik het gevoel dat ik iets heel ongezonds - zelfs gevaarlijk - opdrong aan iemand die het niet kon weerstaan, en dat gaf me de kracht om door te gaan."
Volgens klinisch psycholoog Yaki Sagy is de ervaring van Schmidt niet heel ongebruikelijk en kan hij ons misschien zelfs een lesje leren. "De verklaringen van mensen zijn een soort ceremonie die ze voor zichzelf houden, en die ceremonie kan de persoon op een bepaalde manier veranderen", zegt hij.
"Denk aan het moment dat iemand 'ik doe' zegt op een bruiloft. Deze verklaring verandert de bruid of bruidegom niet fysiek, maar mentaal is er iets veranderd." En dat is volgens hem een van de belangrijkste punten bij het maken van een resolutie die standhoudt.
"De meeste van deze datumgerelateerde verklaringen behoren tot de sfeer van terughoudendheid en continentie. Velen van hen hebben een soort van grens, zoals het onthouden van bepaalde voedingsmiddelen, gewoonten of gedrag."
Volgens Sagy heeft dit te maken met de overgang van kinderachtig gedrag naar volwassen gedrag. "Een bruiloft bijvoorbeeld stelt een grens aan seksuele ontmoetingen met anderen. De ceremonie zelf zorgt dus voor een verandering in de innerlijke houding van de betrokkenen."
Dit betekent niet dat getrouwde stellen elkaar niet kunnen bedriegen, maar zoals Sagy uitlegt, heeft de ceremonie een bindende dimensie "in de zin dat als het niet lukt, het meer schuldgevoelens zal veroorzaken."
Dus volgens deze redenering heeft de ceremonie die Schmidt voor zichzelf heeft gecreëerd, haar geholpen haar belofte om te stoppen met roken na te komen.
Maar hebben we echt de geboorte van een baby of een andere uiterst belangrijke gebeurtenis in het leven zoals een bruiloft nodig om onze doelen te kunnen bereiken? Zijn we echt niet in staat om ze anders te houden?
"Ik denk dat de kans kleiner is dat mensen hun echtgenoten bedriegen, bijvoorbeeld na een evenement met 500 gasten die hen hebben gezien en hun geloften hebben gehoord, dan na een persoonlijke beslissing dat ze een stel zijn", zegt hij.
"Het betekent niet dat dit de reden is waarom ze de relatie behouden, maar het betekent dat ze een realiteit wilden creëren waarin ze hun beslissing nemen en deze overdragen aan een cultuur die groter is dan de som der delen, en hardop zeggen dat ze de normen overnemen."
Een geschonden persoonlijke verklaring is heel wat anders dan een overtreding van de wet, vooral in de schuldgevoelens die het oproept. Voornemens voor het nieuwe jaar verschillen van wetten in die zin dat men ervoor kiest om actief een beslissing te nemen die men niet hoefde te nemen en die door niets of niemand werd gedicteerd.
Wat de wet in plaats daarvan doet, is mensen dwingen haar te gehoorzamen, waardoor de innerlijke strijd die ze zouden kunnen hebben, wordt vermeden. Het bepaalt dat iets per se strikt verboden is, terwijl persoonlijke verklaringen gebaseerd zijn op een innerlijke evaluatie van de voor- en nadelen van een bepaald gedrag.
Voor de 30-jarige Adam Rosenberg bijvoorbeeld wekt het rijden boven de snelheidslimiet in zijn thuisland Israël allesbehalve schuldgevoelens op. "De gebruikelijke snelheidslimiet hier is 90 km/u (ongeveer 56 mph), wat volkomen belachelijk is. Dus ik rijd meestal sneller, en hier en daar loop ik het risico een boete te krijgen."
Bij privébeslissingen, zegt Sagy, is de situatie heel anders. "Er is geen wet die me kan verbieden ongezond voedsel te eten, of die me kan vertellen dat ik niet mag vals spelen", zegt hij. "De wet zoals we die kennen bemoeit zich niet met deze beslissingen - dus er zijn geen formele misdrijven, alleen een innerlijke vastberadenheid."
En het is precies dit kenmerk dat het zwakste - en het sterkste - punt van onze resoluties vormt. Ze zijn uitdagender om te volgen, maar ook veel bevredigender als ze worden bewaard. De sancties zijn ook intern, in de vorm van schuld, schaamte of gewoon een enorme teleurstelling van onze kant.
"Ik probeer nu al maanden veganist te worden, maar elke keer als ik een ander zuivelproduct vind, kan ik het gewoon niet weerstaan", vertelde de 16-jarige Zoe, een middelbare scholier uit Tel Aviv, aan DW. "Ik weet dat dit het juiste is om te doen, en ik kan me volledig identificeren met de oorzaak, maar ik kan mezelf niet tot volledige onthouding brengen."
Voor Sagy is dit precies het verschil tussen een externe wet en een interne belofte:"Er is een groot verschil tussen mensen die zijn opgegroeid in een veganistisch huis en mensen die besluiten dat het lijden van dieren hen stoort en daarom stoppen met het consumeren van dierlijke producten . Natuurlijk is dat laatste moeilijker te volgen."
Maar waarom vinden mensen het zo moeilijk om deze beloften na te komen? Ze weten dat ze het einddoel willen bereiken, maar vinden de weg daarheen extreem moeilijk.
"Mensen hebben grote moeite met het opgeven van genoegens. En ze vinden het nog moeilijker om ervan af te zien in ruil voor het betreden van een symbolisch sociaal systeem, omdat de winst niet altijd meteen duidelijk is."
Een goed voorbeeld, zegt hij, is om kinderen te leren niet meer met hun handen te eten. "We vertellen ze dat ze met mes en vork moeten gaan werken, zodat ze een bepaald plezier moeten opgeven. En wat krijgen ze ervoor terug? Een plek in de volwassenenmaatschappij. We complimenteren ze en zeggen dat ze volwassen zijn , dat ze 'grote' jongens of meisjes zijn, en dit wordt het nieuwe plezier."
Maar de realiteit laat zien dat velen van ons er meestal de voorkeur aan geven niet naar de sportschool te gaan, te eten wat we willen, gratis seksuele ontmoetingen te hebben en boven de snelheidslimiet te rijden. Dus we lijken in de regel niet erg bereid genoegens op te geven in ruil voor iets minder directs.
Kortom, wat kunnen we doen om de kans te vergroten dat onze goede bedoelingen werkelijkheid worden?
Omdat nieuwjaarsresoluties - net als veel andere privébeslissingen - niet afhankelijk zijn van de wet, hebben ze een andere vorm van publiciteit nodig om als serieus te gelden. "De akte van aangifte heeft getuigen nodig", legt Sagy uit. "Als er geen getuigen zijn van mijn verklaring, bestaat ze in zekere zin niet."
Het belang van getuigen vloeit enerzijds voort uit het toekomstige schaamtegevoel als de resolutie wordt geschonden, maar ook uit de zichtbaarheid van de verklaring. Wanneer we onze beslissingen in de collectieve tijd hullen die iedereen kent, verankeren we onze privéverklaringen in de culturele sfeer. Volgens Sagy heeft een dergelijke verklaring minder kans om te mislukken.
"Als mensen tegen zichzelf zeggen dat ze over twee dagen met een dieet zullen beginnen, heeft dat geen collectieve weerklank. Maar als ze beloven op de eerste dag van het nieuwe jaar met een dieet te beginnen, heeft hun verklaring meer volume. De meeste mensen zouden niet zeggen dat ze zullen over twee uur stoppen met roken. Ze zullen zeggen dat ze zullen stoppen met roken op het moment dat een nieuwe maand begint. Ze zullen het bekendmaken op een manier die enig bewijs of maatschappelijk belang genereert."
Volgens Sagy is het ook een kwestie van de prijs die men wel of niet wil betalen.
"Het belangrijkste is de innerlijke houding bij het afleggen van de verklaring. Hoe groot is onze bereidheid om genoegens op te geven? Iemand die geen prijs wil betalen, zal waarschijnlijk ook zijn of haar resolutie schenden. Uiteindelijk hebben we het over het opgeven van comfort en onze bereidheid om dat te doen voor iets anders dat we willen", zegt hij.
lees meer:bruidsjurken
Deze blog is bedoeld om wat informatie te delen over trouwjurken en jurken.
