Vakantiebestemming:Block Island Medeplichtigen:6 High School
Vriendinnen (Ja, we zijn al 5 jaar vrienden... ha ha)
Het is zondag 06:15 uur. Ik ben al op sinds 04.30 uur. Ben ik een beetje gretig? Natuurlijk is het mijn jaarlijkse uitje met mijn vriendin
en ik ben laat om aan te komen. Waarom zeg je? Laten we zeggen dat ik de
filosofie 'je verdient dit' niet helemaal heb omarmd, maar dat ik er wel
kom. De andere meiden hebben al een dag op
het strand en een nacht in de stad genoten (als je het een stad mag noemen).
Ze hebben me verzekerd dat ze niet zoveel plezier hadden, maar ik
vermoeden dat ze liegen. De reistijd is ongeveer
drie uur, maar het is drie uur hemelse eenzaamheid. Nee
zeurende kinderen geen man die me ondervroeg over mijn inpakken
vaardigheden (heb je mijn ondergoed ingepakt?) Nee, ik ben het maar
ja, ik ben vergeten mijn ondergoed in te pakken, maar dat doe ik niet' t zorg. Tijdens
de urenlange tocht met de veerboot zie ik gezinnen op vakantie gaan
en ik denk:"Dit zou een leuke gezinsbestemming zijn
maar GOD DANK ik heb ze niet bij me." Mijn mobiele telefoon gaat over. Ik
kijk naar mijn nummerherkenning. Het is mijn man, AL!!! Hij belt gewoon
om me beterschap te wensen en zegt dat hij me mist. Vreemd genoeg
mis ik hem niet zo erg als wanneer hij weg is voor zijn jaarlijkse golf
weekend (drie dagen, twee nachten, maar ik houd het niet bij). De
boot legt aan en ik ben gearriveerd. Ik loop naar ons huisje en vind
de meisjes wakker en wachtend tot ik ga ontbijten. We logeren
in de Blue Dorry Inn, een zeer schilderachtige herberg die een
heerlijk zelfgemaakt ontbijt in hun eetkamer biedt. De meisjes
verspreiden me tijdens het ontbijt over wat er de dag/nacht
vooraf is gebeurd. Het bestaat uit drankjes op het strand, hapjes voor het diner en drankjes en dansen op een niet erg goede band. Ze
zou eerder naar bed zijn gegaan, maar een van de meisjes dreigde
iedereen die vroeg naar bed gaat lichamelijk letsel toe te brengen. Na mijn
de-briefing gaan we in groepen uiteen. Vier van de meisjes gingen
voor een lange strandwandeling en 3 van ons besluiten het
landschap in te nemen met een fietstocht naar de adembenemende Mohegan Bluffs. We
huurden fietsen voor 1 uur (u hoeft geen zelfmoord te plegen) en
weg recht omhoog naar onze bestemming. Na oohing en aahing over
het uitzicht brachten we onze fietsen terug, trokken onze badpakken aan en
naar het strand. De middag ging snel voorbij in een strandbar
Ballards genaamd. Met cocktailservice aan onze stoelen en een band
die geweldige muziek speelt, hoeft u zich niet te verplaatsen. We drinken corona's,
lezen rommeltijdschriften, praten over kinderen, echtgenoten,
verliefdheden, proberen meer kinderen te krijgen, proberen niet meer
kinderen te krijgen, onze lichamen, andere vrouwenlichamen, de man die het
lichaam van de voetbal gooit. Het belangrijkste is dat we praten over hoeveel geluk we hebben
dat we door de jaren heen allemaal vrienden zijn gebleven. Elk jaar wordt de
logistiek van het wegkomen met de vriendinnen
gecompliceerder. Elk jaar worden de beloningen van het wegkomen met de
vriendinnen groter. Begin deze traditie zelf en je
weet wat ik bedoel..
