Een van de risico's van zwangerschappen is het ontwikkelen van zwangerschapsdiabetes. Dit is een tijdelijke aandoening die zich bij de moeder voordoet en waar vaak na de zesentwintigste week van de zwangerschap een hoge bloedglucose aanwezig is. Deze aandoening is het gevolg van de hoge hormonale activiteit en de ontwikkeling van de placenta die resulteert in de productie van insulineresistente hormonen.
Zoals bij elke vorm van diabetes, kunnen er complicaties optreden. Omdat er in wezen twee mensen tijdens de zwangerschap zijn, namelijk de moeder en het kind, zouden de gevolgen hun beider leven in gevaar brengen. Voor de moeder wordt de neiging om later diabetes type 2 te ontwikkelen een probleem. Voor het kind kunnen lage bloedsuikerspiegels samen met macrosomie de zwangerschap en de geboorte van het kind bemoeilijken.
Het grootste probleem is echter dat er geen uiterlijke symptomen zijn voor zwangerschapsdiabetes. Subtiele veranderingen zoals verhoogde neiging om vermoeid te raken, overmatige dorst en verhoogde frequentie van urineren worden normaal voor veel zwangere vrouwen. De eenvoudigste en zekerste manier om te bepalen of de zwangerschap gepaard gaat met zwangerschapsdiabetes, is door middel van glucosetolerantietests. Hier worden de bloedglucosewaarden van de moeder getest en zodra deze hoog zijn, wordt de diagnose zwangerschapsdiabetes gesteld.
Zodra de diagnose zwangerschapsdiabetes is gesteld, moet de moeder manieren ondernemen om de bloedsuikerspiegel tijdens de zwangerschap onder controle te houden. Dit wordt gedaan door het maken van een dieetplan voor de moeder. Dit dieetplan regelt mogelijke bronnen van verhoogde bloedsuikerspiegel, zoals hoge koolhydraten en snoep voor de moeder. Ook moet de zwangere moeder aan lichaamsbeweging doen, of het nu gaat om eenvoudige wandel- of eenvoudige cardio-oefeningen. De derde manier zou zijn door regelmatig de bloedglucosespiegels te testen. Dit moet wekelijks worden gedaan totdat de baby is geboren. De test moet 's ochtends voor het ontbijt en twee uur na het ontbijt worden gedaan. Voor degenen met een hoog risico zou een bloedsuikertest halverwege de middag in orde zijn.
Testen kan worden gedaan met behulp van een bloedsuikerkit voor thuistesten. Het is belangrijk dat de bloedsuikerspiegels worden bijgehouden om aan de arts te geven tijdens de wekelijkse prenatale controles wanneer de diagnose van deze tijdelijke aandoening wordt gesteld. Als ondanks dergelijke activiteiten de bloedsuikerspiegel hoog blijft, dan zouden insuline-injecties nodig zijn om deze niveaus voor de gezondheid van zowel moeder als kind onder controle te houden. Insuline-injecties zouden de placenta niet passeren, in tegenstelling tot wanneer insuline oraal wordt ingenomen, wat uiteindelijk bij het kind terecht kan komen.
Tijdens de wekelijkse prenatale controles wordt niet alleen de moeder geobserveerd, maar ook de ontwikkeling van de foetus. Als er macrosomie is opgetreden, is een juiste meting van de grootte en het gewicht van de baby nodig om te bepalen of een keizersnede nodig is om de baby te baren. Dit is om problemen met de bevalling via het geboortekanaal te voorkomen die zowel moeder als kind in gevaar kunnen brengen. Bobby Castro is de online redacteur van het Diabetes Forum, waar hij een aantal artikelen heeft gepubliceerd over zwangerschapsdiabetes en vele andere onderwerpen.
#7579
