Luchtvochtigheid verwijst naar de hoeveelheid waterdamp die in de lucht aanwezig is. Factoren zoals luchttemperatuur en controles over verdamping beïnvloeden de vochtigheid van een pakket lucht. Er zijn verschillende manieren om de luchtvochtigheid uit te drukken, elk met een ander stukje informatie.
Absolute vochtigheid meet het gewicht van waterdamp per volume-eenheid lucht en wordt uitgedrukt in grammen waterdamp per kubieke meter lucht (g/m3). Luchttemperatuur en atmosferische druk beïnvloeden de absolute luchtvochtigheid, wat resulteert in informatie die niet erg nuttig is. Om die reden wordt absolute vochtigheid niet vaak als meeteenheid gebruikt.
Specifieke vochtigheid meet het gewicht van waterdamp per gewichtseenheid lucht. Deze meeteenheid, uitgedrukt in gram waterdamp per kilogram lucht (g/kg), verandert niet afhankelijk van temperatuur of atmosferische druk. Specifieke vochtigheid als meeteenheid is nuttiger dan absolute vochtigheid.
Relatieve vochtigheid verwijst naar de verhouding van de hoeveelheid vocht in de lucht bij een bepaalde temperatuur tot de maximale hoeveelheid vocht die de lucht bij dezelfde temperatuur kan vasthouden. Met andere woorden, relatieve vochtigheid meet hoeveel van de vochtcapaciteit van de lucht wordt gebruikt. De relatieve vochtigheid wordt uitgedrukt als een percentage en is het hoogst tijdens regen, meestal tot 100 procent.
Dampspanning meet de partiële druk die waterdamp creëert. Het wordt uitgedrukt in millibar, net als atmosferische druk. Volumetrische uitzetting en temperatuur hebben geen invloed op de dampdruk. Deze maat is nauw verwant aan de verzadigingsdampdruk, die verwijst naar de hoeveelheid druk die waterdamp in verzadigde lucht creëert.
