Culturele verschillen in babyverzorging:deel 1, zwangerschap en arbeid

Een van de vele fascinerende aspecten van verhuizen van het ene land naar het andere is het verschil in houding ten opzichte van babyverzorging. In mijn geval had ik twee kinderen in Engeland, waar ik vandaan kom, en heb nu een tweejarige geboren in de Filippijnen, waar ik nu woon. Ik heb daarom ruimschoots de gelegenheid gehad om niet alleen te zien hoe Filippino's hun kinderen opvoeden, maar ook hoe ze reageren op de manier waarop mijn dochter wordt opgevoed. Het stelt me ​​ook in staat om de twee benaderingen van babyverzorging te vergelijken en te contrasteren.

Ik denk dat het eerlijk is om te zeggen dat mensen over de hele wereld van baby's houden. Er zijn echter graden, en de Filippijnse mensen houden, althans aan de oppervlakte, veel meer van baby's dan van de Engelsen. Dat wil zeggen, als je 'liefde' beoordeelt aan de hand van de hoeveelheid aandacht die de baby kan krijgen en hoe ze wordt verwelkomd en behandeld, waar ze ook gaat. In feite begint de aanbidding van baby's hier vóór de geboorte; zelfs vóór de conceptie. Toen ik mijn aanstaande vrouw voor het eerst voorstelde aan onze hospita, zei ze, nadat ze haar hand had vastgepakt en haar op de wang had gekust:"Jullie twee zullen zulke mooie kinderen krijgen." Dat gesprek zou in Engeland niet hebben plaatsgevonden.

Er zijn veel verschillen in de manier waarop baby's worden verzorgd in de Filippijnen, en de moeders tijdens zwangerschap en bevalling. De landen bevinden zich op een heel ander ontwikkelingsniveau, dus de gezondheidszorg is niet van hetzelfde niveau in de Filippijnen. Om het nog erger te maken voor gewone Filippino's, die meestal erg arm zijn, is er een hoog sterftecijfer onder baby's en moeders tijdens de geboorte.

Zwangerschap, bevalling en geboorte

Een opmerkelijk verschil tussen Engeland en de Filippijnen was, niet verrassend, het gebrek aan prenatale lessen. Gelukkig konden we met mijn eigen ervaringen van twee kinderen in Engeland en de schat aan informatie op internet de negen maanden zonder problemen doorkomen.

Toen de geboorte van onze nieuwe baby naderde, waren er voor mij als buitenlandse ingezetene echter een aantal verschillen heel duidelijk. Ten eerste, toen mijn vrouw een valse bevalling onderging, met grillige weeën, wilden buren en vrienden haar graag naar de kliniek brengen en vertoonden ze tekenen van paniek. Ik hield het nauwlettend in de gaten, dus mijn vrouw en ik waren zo ontspannen als we maar konden zijn in de omstandigheden.

Later die dag ging mijn vrouw eindelijk aan het bevallen, waarvan ik rond 19.00 uur zeker was. Al snel stond er een auto voor de deur en angstige vrienden zeiden:"snel, we brengen je naar de kliniek." Ik was geraakt door hun bezorgdheid, maar probeerde hen te verzekeren dat de baby niet zou komen. De bevalling voor een eerste baby duurt gemiddeld 12-14 uur voor de eerste fase alleen, gevolgd door nog een of twee uur. De dokter had ons gezegd, net als in Engeland, niet te vroeg te komen.

We gingen wel naar de kliniek zo'n 8 uur later, toen de weeën plotseling daalden van tussenpozen van 8 naar 5 minuten, maar zelfs toen was de dokter er niet dolgelukkig mee. Ze zei niets te klagen, ze is een lieve dame, maar ik kon aan haar gezicht zien dat ze liever een ononderbroken nachtrust had gehad dan om 2.30 uur gewekt te worden.

Toen de laatste fase van de bevalling begon, op een beschaafde tijd van 7 uur 's ochtends, kreeg ik wel een schok, een die wel een verschil in cultuur weergaf. Toen mijn arme vrouw werd weggeleid naar de verloskamer, voor het eerst in haar leven hevige weeën ervoer en geen pijnstillers mocht gebruiken, kreeg ik te horen dat ik moest wachten. Het was als een bijeenkomst van een geheim genootschap waarvoor ik niet was uitgenodigd. Ik was stomverbaasd dat ik niet bij mijn vrouw kon zijn en de geboorte kon zien.

Ik maakte echter snel het beste van de situatie en herinnerde me films die zich afspeelden in vroeger tijden toen papa niet in de verloskamer mocht. Op die manier bouwden de opwinding, anticipatie en spanning zich op terwijl ik luisterde naar een teken dat de baby dichtbij was, of was aangekomen. Ik hoorde helemaal geen geluid van mijn vrouw, maar uiteindelijk verbrak het geluid van een pasgeboren baby die huilde de stilte. We hadden een prachtige dochter, maar ik mocht nog steeds niet meteen naar binnen, omdat het personeel wilde dat de baby en de kamer er perfect uitzagen.

Het was het wachten waard en al snel stond ik naast Saffron en bewonderde haar mooie en verrassend vrouwelijke gezicht. Mijn vrouw sliep zalig; De activiteiten van de nacht hadden haar uitgeput.

Dit artikel over babyverzorging is geschreven door Roy Thomsitt, auteur van de Bouncing New Baby-website. Bekwaam bijgestaan ​​door zijn dochtertje, is hij ook verantwoordelijk voor de Baby Blog