Het is uw taak als ouder om uw kind het verschil te leren tussen acceptabel en onacceptabel gedrag. Uw kind ertoe brengen zich te gedragen zoals u zou willen dat het zich gedraagt, is niet zo moeilijk als u denkt. Leren kost tijd en er gaan enkele weken voorbij als je aan goed gedrag werkt voordat je een verandering ziet. Het zal moeilijk zijn, maar probeer niet gefrustreerd te raken als je niet meteen resultaten ziet.
Discipline en straf zijn niet hetzelfde. Discipline is een heel systeem van lesgeven gebaseerd op een goede relatie, lof en instructie voor het kind om goed gedrag aan te moedigen. Straf is negatief. Het is een onaangename consequentie om iets wel of niet te doen. Effectieve discipline moet de hele tijd plaatsvinden. Niet alleen als kinderen zich misdragen. Kinderen zullen hun gedrag waarschijnlijk veranderen als ze zich aangemoedigd en gewaardeerd voelen, niet beschaamd en vernederd. Als kinderen zich goed voelen over zichzelf en de relatie met hun ouders koesteren, is de kans groter dat ze luisteren en zich goed gedragen.
Het eerste dat je moet vermijden, is machtsstrijd. Behandel in plaats daarvan alleen die problemen die echt belangrijk voor je zijn. Wanneer je keuzes biedt, kun je grenzen stellen en toch je kind wat zelfstandigheid gunnen. Probeer van goed gedrag een spel te maken. Het kind zal waarschijnlijk eerder doen wat je wilt als je het leuk maakt. Ouders moeten ook proberen vooruit te plannen. Als je weet dat bepaalde dingen hen in de war brengen, herinner hen er dan van tevoren aan welk gedrag acceptabel is en wat de gevolgen zullen zijn als ze niet het juiste gedrag vertonen. Prijs altijd goed gedrag. Prijs ze wanneer uw kind eraan denkt de regels te volgen.
Ouders kunnen de problemen niet altijd vermijden. Uw kind zal uw grenzen testen. Het is een manier voor uw kind om erachter te komen of het u echt kan vertrouwen. Ze moeten erachter komen of je echt doet wat je zei dat je zou doen als ze niet zouden luisteren. Wanneer uw kind de natuurlijke gevolgen van zijn acties ziet, ervaart hij de directe resultaten van zijn keuzes. Als je deze methode gebruikt, red ze dan niet en weersta de drang om les te geven. Uw kind leert het beste als het zelf leert en kan u daarom niet de schuld geven van de gevolgen.
Natuurlijke gevolgen werken het beste, maar ze zijn niet altijd logisch. Als uw kind bijvoorbeeld het speelgoed niet oppakt, is het natuurlijke gevolg dat het in de weg kan zitten. Uw kind kan hierin misschien niet zoveel schelen als u. Dit is het moment waarop je moet ingrijpen. Je moet je eigen consequentie verzinnen. Zeg bijvoorbeeld dat als ze het speelgoed niet oppakken, jij het wel zult doen. Leg dan uit dat ze de rest van de dag niet met ze kunnen spelen. En wees voorbereid om dit onmiddellijk te doen. Laat ze weten dat je serieus bent en ga door.
Soms is het niet altijd gemakkelijk om logische consequenties te bedenken, vooral niet in het heetst van de strijd. U kunt proberen privileges in te houden. Neem nooit iets weg dat ze echt nodig hebben, zoals een maaltijd. Bedenk iets wat ze echt leuk vinden en volg het op.
Dan zijn er time-outs. Dit moet als laatste redmiddel worden gebruikt. Ze zijn goed als je de actie moet onderbreken, zoals het raken van een broer of zus. Kies een goede time-outplek die saai is zonder afleiding. Een goede vuistregel is dat de tijd in de time-out van uw kind gelijk kan zijn aan zijn leeftijd. Als uw kind daar niet vrijwillig heen gaat, draag het dan daarheen. Als ze niet blijven staan, ga dan achter hen staan en houd ze zacht maar stevig bij de schouders vast of houd ze op je schoot en leg uit dat ze een time-out hebben. Zodra ze rustig zitten, stelt u de timer in, als ze zich druk maken, start u de timer opnieuw. Als de tijd om is, help ze dan een positieve activiteit te vinden. Als u het gedrag wilt bespreken, wacht dan een paar minuten voordat u dit doet.
Michael Russell
Uw onafhankelijke gids voor baby's en peuters.
/?expert=Michael_Russell
