Twee jaar geleden was ik op zakenreis die moest worden verlengd van drie naar vier dagen. De timing was verschrikkelijk - het betekende dat ik de ouder-leraarconferentie van mijn dochter dat jaar voor de tweede keer zou moeten missen.
Die avond in de hotelkamer, helemaal alleen, voelde ik me gefrustreerd over mijn baan om me weg te houden van mijn familie, verdrietig dat ik mijn dochter in de steek liet en schuldig omdat ik geen "perfecte" moeder was. Toen ik de volgende dag eindelijk op het vliegveld aankwam, had ik haast om naar huis te gaan om in ieder geval in te checken en te horen hoe de conferenties verliepen, maar geen geluk - mijn vlucht was vertraagd.
In mijn laatste wanhopige poging om het goed te maken met mijn dochter, begon ik te duur luchthavenspeelgoed en snoep te kopen. Een paar uur en vijftig dollar later kwam ik eindelijk thuis en gaf Emily deze 'cadeaus'. Ze vond ze leuk - natuurlijk vindt elk kind het leuk om cadeautjes te krijgen - maar dat maakte niet goed dat ik haar conferentie had gemist.
Het versterkte ook de verkeerde boodschap:dat ik iets verkeerd had gedaan terwijl ik in feite helemaal niets verkeerd had gedaan. Dit geldt ook voor afscheid nemen. Gebruik woorden, geen steekpenningen, om samenwerking aan te moedigen.
Ik heb kinderen zien omkopen met snoep, speelgoed, fastfoodmaaltijden, alles als ze maar zouden stoppen met huilen bij het afscheid van de ochtend. Het werkt niet. In feite verhoogt het de angst door de afscheidsroutine te veranderen in een dagelijkse beproeving, en erger nog:een verwachting.
Het leven zit vol obstakels en uitdagingen. Wees blij als dingen in uw voordeel stromen, maar leer uw kinderen te weten en te verwachten dat ze dat soms niet zullen doen. Een andere tip over het accepteren van een scheiding is te erkennen dat de bron van de emoties van uw kind vaak meer gericht is op de overgang naar iets nieuws en minder op de feitelijke scheiding zelf. Het is niet dat ze je niet missen (ze doen dat wel), het is gewoon dat je afwezigheid hen dwingt om iets te veranderen.
Mijn zoon heeft problemen met de overgang in allerlei situaties, niet alleen de opvang -uit. Als hij naar zijn favoriete televisieprogramma kijkt en het tijd is om ergens heen te gaan, zoals een verjaardagsfeestje, huilt hij. Als het tijd is om het verjaardagsfeestje te verlaten, huilt hij. Het is niet dat hij de nieuwe activiteit niet wil doen; hij kan alleen niet verder kijken dan zijn huidige moment.
Mijn zoon is een kind dat routine nodig heeft. Hij moet op dezelfde tijd opstaan, hetzelfde ontbijt eten en naar zijn favoriete televisieprogramma kijken - allemaal in dezelfde volgorde. Hij heeft maar een handvol superheldenoverhemden die hij wil dragen. Als ik een van deze dingen probeer te veranderen, krijgen we altijd een soort emotionele uitbarsting. Samantha Knowles is de auteur van Working Mom Reviews. Om meer te weten te komen over het verminderen van cellulitis oefenprogramma, ga naar Cellulite Gone Review Moet je weten Om tips te leren die peuters en kleine kinderen leren om snel te lezen, bekijk dan Children Learning Reading Program Review
