Een visie op uw toekomst

Tranen stroomden over mijn gezicht terwijl ik op de zijkant van een verhoogd
bloembed in mijn tuin zat, kijkend naar de blauwe Ford die mijn partner
Nicks schaafmachine en ander timmermansgereedschap weghaalde. Nick was 2
maanden eerder overleden; het was tijd om enkele van deze overblijfselen te verwijderen die ik niet zou gebruiken. Ik voelde me helemaal alleen, rouwend toen die eerste
dingen werden verkocht.

De eerste 3 maanden na Nicks dood voelde mijn verdriet als een rode hete baksteen in het midden van mijn borstkas. Ik huilde vaak
en op de vreemdste plekken, zoals Nicks vriend zien op een banket
waar ik een donatie in ontvangst nam voor de organisatie die ik
vertegenwoordigde. In de meeste gevallen, wanneer ik verdriet en tranen voelde,
uitte ik ze. Heck, er was geen manier om ze tegen te houden!

Na 5 maanden voelde ik dat er een gewicht van me afviel. Het voelde alsof ik
een heel zware deken of jas had opgetild. Ik had meer energie
en voelde me levend en gelukkig. Ik begon aandacht te schenken aan de
details van het beëindigen van een bedrijf dat Nick had geleid. Ik
overwoog hoe we het areaal waar we woonden moesten beheren, inclusief een
toevoeging aan ons huis die alleen was opgeknapt.

Ik dacht na over mijn toekomst:wat nu? Wat ging ik alleen doen?
Wat wilde ik? Was dit een tijd om celibatair te zijn? Ik had
een yogi gestudeerd die het celibaat beschouwde als de beste route voor
spirituele en persoonlijke groei. Terwijl ik erover nadacht, realiseerde ik me
dat ik weer een relatie wilde.

Op een zaterdag, 5 maanden na Nicks dood, hing er een bericht
op het prikbord in een restaurant waar mijn vriendin en ik
de voorkeur voor hadden, met reclame voor een workshop over visies. We besloten te gaan.

Er waren 12 tot 14 van ons, zowel mannen als vrouwen. We bespraken
het opzetten van een visie voor de dingen die je wilt in je leven en
het beheersen van de angst die een nieuw begin omringt (ik had een beeld
van het transformeren van mijn angsten van woeste tijgers naar tamme, miauwende
poesjes aan mijn voeten).

Ik overwoog wat mijn overtuigingen waren rond relaties:ik
geloofde dat mannen en vrouwen een geweldig bevredigend
leven in relaties konden hebben; Ik geloofde dat ik een goede partner kon zijn.

Ik voelde dat ik iets te bieden had in een relatie. Met Nick leerde ik veel over mijn woede en wilde ik een relatie waarin ik het anders kon doen. Ik had gezien hoe het Nick had beïnvloed, die
was bang toen ik boos werd. Ik had tijden van geweldige
uitbarstingen gehad, en ik kon zien hoe Nick, die emotioneel niet beschikbaar
emotioneel was, om mijn behoeften te bespreken, hieraan had bijgedragen. Ik
besloten me niet schuldig te voelen over hoe ik had gehandeld. Ik wist dat ik
goede communicatieve vaardigheden had, maar had een partner nodig die bereid was
om te luisteren.

Ik ben mijn hele leven een spirituele zoeker geweest en voelde dat het
moeilijk zou zijn om iemand te vinden die dezelfde waarden en
ideeën had. Het was moeilijk voor Nick geweest om ze te accepteren en dat
was ongemakkelijk voor ons. Mijn toekomstige partner moet
die interesses hebben.

Dus ik dacht na over mijn waarden, mijn wensen en behoeften. Ik heb
mijn leven in alle aspecten overwogen:hoe ik mijn werkleven, mijn woon
ruimte en mijn relaties wilde.

Mijn visie omvatte al deze dingen, in detail beschreven die me
verheugen. Ik ging verder met het opsommen van alle aspecten die ik in
mijn toekomstige partner wilde hebben, zonder al te specifiek te zijn. Ik gaf bijvoorbeeld aan dat ik een knappe, aantrekkelijke partner wilde, maar niet specificeerde dat hij zwart haar, blauwe ogen en een lengte van 1,80 meter had.

Ik schreef mijn eerste concept, mediteerde erover en maakte mijn
visie af. Drie weken later ontmoette ik de man van mijn dromen!

Hij is een perfecte match voor mij en zes jaar later blijft het
geweldig. We leven, houden van en lachen vreugdevol. Het leven is
fantastisch.

En het verbazingwekkende is:op het moment dat ik een visioen aan het schrijven was van
mijn ideale leven en partner, was hij dat ook! Het Universum, in een
prachtig gebaar, bracht ons samen via een gemeenschappelijke
vriend.

Visie schrijven is zeer krachtig en is de eerste stap in het
transitieproces. Zijn kracht ligt in het creëren van een
beeld dat onze verlangens naar ons toe trekt. We stimuleren onze visie door
van de beelden te genieten alsof we er nu echt naar leven. Dit
is alsof we gas in onze auto gooien en de visie energie geven om het
te laten gebeuren.

Terwijl ik mijn visioen schreef, besteedde ik tijd aan het bedenken van alle details, zodat ik het kon zien, horen, ruiken en proeven. Dit alles
verbeelding gebeurde met emotie. Ik zag voor me hoe ik
in de kamers stond, voelde de lakens van Egyptisch katoen, genoot van de
geuren in de tuin en voelde hoe mijn minnaar mijn huid aanraakte, mmm,
heerlijk!

Soms wordt ons verandering opgedrongen, wanneer iemand ons verlaat, of we
creëren het, wanneer we een situatie verlaten. Visie schrijven creëert een
duidelijk beeld van uw nieuwe begin en verzamelt uw middelen
bij elkaar om het te beheren, als u het toestaat.

Schrijf je visie op en geef toestemming dat je dromen
ontvouwen. Ja!