Een inleiding tot in-vitrofertilisatie

In-vitrofertilisatie of IVF is een technologische vooruitgang in de medische arena als reactie op de alarmerende mate van onvruchtbaarheid in ontwikkelde landen. Het concept werd ontwikkeld door Patrick Steptoe en Dr. Robert Edwards, een Cambridge-fysioloog, eind jaren zestig en ongeveer tien jaar later werd de eerste IVF-baby in het VK geboren.

IVF is in de eerste plaats uitgevonden om vrouwen te helpen die lijden aan onvruchtbaarheid als gevolg van geblokkeerde of zieke baarmoederslangen, maar in de loop van de tijd is de procedure uitgebreid tot gevallen zoals endometriose, vijandig baarmoederhalsslijm en tal van andere onvruchtbaarheidsproblemen. Het wordt nu zelfs toegepast in gevallen waarin de echtgenoot of mannelijke partner lijdt aan een laag aantal zaadcellen, hoewel de resultaten bij de laatste niet bijzonder indrukwekkend zijn.

Het proces van in-vitrofertilisatie omvat in wezen het gebruik van een laparoscoop; een telescoop, die onder verdoving in de buik van een vrouw kan worden ingebracht om eicellen uit de eierstok van de vrouw te verwijderen in een periode net voordat het van nature zou worden vrijgegeven (ovulatie). Het geoogste ei wordt vervolgens gemengd met het gewassen en verdunde mannelijke sperma in een glazen schaal. Als er bevruchting plaatsvindt tussen de eicel en het sperma, krijgt het resulterende embryo de kans zich in het laboratorium te ontwikkelen, meestal twee tot drie dagen voordat het embryo vervolgens via een soort plastic buisje opnieuw wordt ingebracht of geïmplanteerd in de baarmoederholte van de vrouw.

Zoals elke andere door de mens gemaakte procedure, heeft IVF zijn eigen beperkingen en nadelige effecten. Het slagingspercentage van de procedure en het risico op een buitenbaarmoederlijke zwangerschap; een zwangerschap die zich buiten de baarmoederholte implanteert en zich ontwikkelt en bijna altijd eindigt met een uitbarsting van de baarmoederbuis, zijn twee van dergelijke problemen. Ook bij IVF is zwangerschap niet altijd een garantie voor geboorte. Miskramen en buitenbaarmoederlijke zwangerschap zijn bij deze procedure meestal hoger dan bij de algemene bevolking. Het verliezen van de zwangerschap door een IVF-procedure komt vrij vaak voor, hoewel er geen algemene schatting bestaat, terwijl het optreden van een buitenbaarmoederlijke zwangerschap door IVF wordt geschat op 5-10% van alle IVF-zwangerschappen.

Een ander probleem met in-vitrofertilisatie is het slagingspercentage. De geregistreerde successen voor IVF-procedures variëren van plaats tot plaats, hoewel geen enkel cijfer ergens als hoog wordt beschouwd. Voor elk paar dat zijn toevlucht neemt tot IVF en een gelukkig resultaat krijgt, zijn er nog meer stellen die hun onvruchtbaarheidsprobleem onhandelbaar vinden. Hoewel de technologische basis van IVF met de dag beter wordt, naarmate meer feiten duidelijk worden over IVF, wat leidt tot betere resultaten bij IVF-pogingen, zijn de cijfers die in de meeste toonaangevende IVF-centra worden genoemd in deze volgorde:een kans van acht tot tien procent op zwangerschap als er maar één embryo in de baarmoeder van de vrouw wordt geïmplanteerd, twintig procent kans als er twee embryo's worden geïmplanteerd en dertig procent kans om zwanger te worden met drie ingeplante embryo's. Om medische redenen komt het aantal geïmplanteerde embryo's zelden boven de drie of vier uit. Het is echter absoluut noodzakelijk om hier te herhalen dat zwangerschap, net als bij normale omstandigheden, niet altijd geboorte garandeert.

In-vitrofertilisatie is de afgelopen decennia een belangrijke vooruitgang geweest in de behandeling van onvruchtbaarheid. De procedure vereist geavanceerde technologische apparatuur plus een hoog niveau van vaardigheid van de medische operators. Ondanks het feit dat artsen en anderen in de medische wereld nog geen beloftes of garanties kunnen doen over IVF, is het duidelijk dat de procedure veel paren vreugde heeft gebracht en nog steeds hoop biedt voor degenen die erop wachten.

Michael Russell

Uw onafhankelijke gids voor onvruchtbaarheid