Vraag -------------------------
Vervolg naar
Ondervragen -
Voor een beetje achtergrond:ik ben 44, moeder van drie volwassen kinderen, allemaal goede kinderen; een nog thuis temp. voor de 2e keer getrouwd (bijna 2 jaar) met een goede man die attent, hardwerkend, erg zorgzaam en erg nors is, de vader van onrustige (lastige) 19-jarige tweelingjongens (die niet meer bij ons in huis wonen), na bijna 14 jaar gescheiden te zijn geweest; We wonen in het huis dat ik 23 jaar geleden heb gekocht en we zijn het nog steeds aan het opknappen, met grote reparaties/reconditionering aan de gang. We wonen in het midden van Ohio, bruto ongeveer $ 70.000 tussen ons, niet zeker in welke "klasse" we zitten;) met mijn inkomen dat het grootste is van de 2. Ik ben duidelijk met mijn man getrouwd omdat ik verliefd werd op zijn hart en niet zijn portemonnee. Nu we onder hetzelfde dak wonen, erger ik me er dood aan en weet ik niet wat ik met mijn gevoelens aan moet. Ik wist toen ik voordat ik met hem trouwde dat hij minder verdiende, en eigenlijk niets "bezit" wijs had om in het huwelijk te brengen. (Dat is een heel ander verhaal) In de afgelopen 6 jaar (4 b4 huwelijk) hebben we behoorlijk wat stress doorgemaakt, met zijn zonen, 2 uitzendingen in Irak, (mijn zoon en schoonzoon), sterfgevallen, gezondheidsproblemen, werk problemen. Ik denk dat ik het gevoel heb dat ik meer van de last draag, financieel en emotioneel (je hebt geen idee van de stress bij het omgaan met de jongens, geen details op dit moment... te lang). Ik hou van mijn man, maar ik weet niet wat ik met deze gevoelens moet en ben bang dat als ik er niet uit kom, ze ons huwelijk en/of zijn vertrouwen zullen vernietigen. Voordat we trouwden, liet hij me geloven dat hij beter werk zou gaan zoeken, maar hij heeft geen poging ondernomen. Ik ben dankbaar voor zijn vaste baan, maar stoor me aan zijn salaris en de uren en eisen. Hij gaat om 4 uur 's ochtends naar bed, wat betekent dat hij eerder naar bed gaat dan de rest van ons, 8 op goede nachten, dus het huis moet zo stil mogelijk zijn voor hem, dan zou ik elke 4 uur gewekt worden b4 ik zou nodig hebben om op te staan ... waardoor ik week na week extreem uitgeput ben. Ik ben deze week apart gaan slapen op nachten dat hij werkt, om dit te voorkomen, maar ik weet niet zeker of dit het antwoord op dat probleem is. Ik heb hier echt wat suggesties nodig. Ik probeer me het deel van de $ niet te laten overkomen, maar elke keer als ik rekeningen ga betalen, doet het dat wel. Ik maak me ook zorgen dat er iets met mij en mijn kinderen gebeurt. Ik realiseer me dat sommige van mijn zorgen zijn gevonden, maar hoe voorkom ik dat ze mijn huwelijk verpesten. Bedankt voor alle suggesties die je hebt
Antwoord -
Beste Kay,
Je hebt gelijk als je vroeg of laat met je gevoelens omgaat. Het heeft al effect op je slaap en je bankrekening. Tenzij je je frustratie hebt vermeld over zijn gebrek aan het vinden van een beter betaalde baan of het veranderen van zijn uren, heb je een voorsprong op hem. Overweeg om hem te vertellen dat je van hem houdt en heel veel om hem geeft. Laat hem weten dat je zijn vaste baan op prijs stelt, maar wel uitkijkt naar je financiële toekomst en dat je graag wat meer spaart voor je pensioen of om op terug te vallen mocht dat nodig zijn. Laat hem weten dat je vastbesloten bent om het huwelijk te laten werken en dat het nu wat werk nodig heeft. Het huwelijk is werk en vreugde en zoveel andere dingen om hem te laten weten dat jouw problemen een deel van het geheel zijn en dat het aanspreken ervan alle andere delen zal helpen.
Er zijn veel manieren om je huwelijk te helpen - of het nu is met een hulpverlener (aamft.org), een huwelijksretraite (equalityinmarriage.org- "Revitalize Your Marriage" en www.smartmarriages.com) of met behulp van een boek "Twelve Hours to een geweldig huwelijk" door Markman
Misschien deed hij niet de mate waarin je ongelukkig bent geweest of aangevallen. Misschien kan hij zijn uren aanpassen of een nieuwe baan vinden die meer inkomen oplevert. Er niet over praten zal bepalend zijn voor de toekomstige communicatie met elkaar. Je hebt veel veranderingen meegemaakt en stress, het is normaal dat je het gevoel hebt dat je je limiet hebt bereikt. Wees open en eerlijk, maar doe het in een veilige, zorgzame sfeer zodat hij kan zeggen dat hij tijd nodig heeft om erover na te denken (denk eraan dat je een voorsprong hebt) of dat hij ook suggesties kan doen. Samen aan een oplossing werken is een geweldige manier om uw betrokkenheid op te bouwen.
Ik hoop dat dit helpt+
Dank u. Dit is een goed advies. Ik denk dat een ander probleem dat ik heb, is dat wanneer mijn man en ik moeten praten over iets dat moet worden opgelost, hij de gave heeft om me te vertellen wat ik wil horen om ruzie te voorkomen. Ik denk, in de hoop dat het onderwerp zal worden geschrapt en vergeten. We hebben eigenlijk nooit een afspraak gehad. maar we hebben ook heel weinig of geen discussies gehad. We hebben veel plezier samen en hebben gesprekken, geen discussies. Het is goed in afstand, maar toch laat het dingen onopgelost. Ik heb verschillende benaderingen geprobeerd om hem een discussie te laten voortzetten, maar hij is een expert. :) Eventuele suggesties, behalve dat het een "zeur" is? Dank u.
Antwoord Beste Kay,
Een benadering kan zijn om hem te vertellen dat hoewel je zijn bereidheid om te behagen op prijs stelt en dat hij de dingen ZEGT waarvan hij weet dat je ze wilt horen, dat hij in plaats daarvan probeert te zeggen wat hij denkt. Laat hem weten dat je zijn mening op prijs stelt en dat je huwelijk een veilige plek is, zodat als hij het niet met je eens is, je niet de deur uit rent en alles meeneemt wat hij heeft.
Wie wil er gezeurd worden of gezeurd worden. Niemand. De redenen waarom mensen het doen, is omdat ze het gevoel hebben dat er niet naar hen wordt geluisterd en dit is het geval bij uw partner. Er moet iets veranderen of het zal je huwelijk nog meer uithollen, terwijl je het ten goede zou kunnen bouwen. Ik raad ten zeerste aan om het 12 Hours-boek dat ik noemde, door te werken. Het is voor beide koppels om in een team te werken.
Ik hoop dat dit helpt.
