De foetale hartslagmeter geeft artsen en verpleegkundigen belangrijke informatie over het welzijn van de ongeboren baby terwijl de moeder aan het bevallen is. De informatie van de monitor wordt gebruikt om te controleren of de baby het goed maakt of zich in een gecompromitteerde situatie bevindt. Mochten dergelijke waarschuwingssignalen verschijnen, dan dienen er onverwijld maatregelen te worden genomen om de situatie tegen te gaan of om de baby ter wereld te brengen. Wachten kan leiden tot ernstig en blijvend letsel van het kind. Door niet direct te handelen kunnen artsen en verpleegkundigen handelen op een manier die niet voldoet aan de zorgstandaard. In het geval dat dit leidt tot letsel bij de baby, kunnen deze artsen en verpleegkundigen aansprakelijk worden gesteld voor medische wanpraktijken.
Kijk naar een gepubliceerde bewering over wat een rustige zwangerschap was geweest, de aanstaande moeder was dertien dagen over haar uitgerekende datum. Ze ging naar het ziekenhuis voor een geplande bevalling. Na haar opname in het ziekenhuis scheurde een van de artsen haar vliezen in een poging haar bevalling te verbeteren. Uit de gegevens van de vrouw blijkt dat er "weinig tot geen vruchtwater" werd opgemerkt. Terwijl ze werd gevolgd, begon de foetale hartslagmeter niet-geruststellende sporen te vertonen. Toch werd 6 uur later medicatie toegediend om haar weeën te bevorderen. Ondanks het feit dat dit medicijn een mogelijke bijwerking heeft die hyperstimulatie veroorzaakt, werden gedurende de volgende uren steeds hogere doseringen van het medicijn toegediend.
Tijdens deze periode vertoonde de hartslag van het ongeboren kind merkbare late vertragingen, een toenemende basislijn, evenals intervallen van afnemende variabiliteit. Het medicijn deed niets om haar bevalling te bevorderen. Meer dan eens probeerden twee verpleegkundigen de vertragingen tegen te gaan, maar geen van beide verpleegkundigen deed enige poging om de toegediende medicatie te stoppen of zelfs te verminderen. Ongeveer 7 uur na de eerste keer dat de medicatie werd gebruikt, begon de foetale hartslag progressief te stijgen, een teken dat het ongeboren kind het gebrek aan zuurstof probeerde te compenseren.
Bijna vier uur nadat de tekenen van foetale nood verschenen, besloot deze arts een vacuümextractie te proberen. De verloskundige deed 9 pogingen tot vacuümextractie. Toen deze arts de vacuümextractie probeerde, verslechterden de foetale hartslagmetingen tot een niveau dat duidde op terminale bradycardie. Hier besloot deze arts uiteindelijk een spoedkeizersnede uit te voeren. Deze arts beviel de baby iets meer dan 1 uur nadat hij was begonnen met het gebruik van vacuümextractie.
De gegevens van de vrouw vermeldden de aanwezigheid van dik meconium. Het kind ademde niet, had geen spierspanning, geen reflexen en geen hartslag. Reanimatiepogingen slaagden erin het kind te reanimeren. De pasgeborene werd naar de NICU-eenheid gebrachtDaar begon de baby epileptische aanvallen te krijgen. Het kind werd vervolgens gediagnosticeerd met hersenverlamming veroorzaakt door uitgebreid zuurstofgebrek. Het advocatenkantoor dat de resulterende claim behandelde, documenteerde dat een schikking van $ 4.000.000 werd bereikt in de zaak Joseph Hernandez is een advocaat die gevallen van medische wanpraktijken accepteert. Bezoek de website
