Zoals de Britse Daily Mail deze week meldde, heeft Halle Berry onlangs haar blanke ex Gabriel Aubry voor de rechter gedaagd wegens beschuldigingen dat hij probeerde hun zesjarige dochter, Nahla, "er witter uit te laten zien" door blond te verven en haar op natuurlijke wijze te stijlen gekruld haar. (Berry beschuldigde haar ex ook van het gebruik van racistische opmerkingen tegen haar.) De rechter oordeelde eerlijk in het voordeel van Halle dat geen van beide ouders de natuurlijke (en mooie, als ik mag toevoegen) lokken van het kind kunnen veranderen.
De reacties op deze kwestie zijn uiteenlopend. Velen begrijpen de gevaren van chemische haarbehandelingen en juichten de beslissing van Halle Berry toe om haar kind ertegen te beschermen. Anderen denken dat het allemaal gewoon een kwestie is van Berry die 'te gevoelig' is. Maar voor veel - vooral blanke mensen - is de politiek van haar- en huidskleur een ongrijpbare zaak. Waarom zou de actrice van gemengd ras zich zorgen moeten maken over hoe anderen het ras van haar dochter zien? Is Halle Berry tenslotte niet half wit? Haar dochter 3/4 Wit? Waarom is dit zo'n groot probleem?
Velen begrijpen ras als een sociale constructie, maar begrijpen niet de implicaties van de constructie ervan. "Blank" werkt meer als een sociale status dan als een realiteit van etnische of genetische make-up, dus simpelweg "half" of zelfs 3/4e wit zijn, betekent niet dat iemand als "wit" zal worden geaccepteerd. Om dit aan te tonen, kunnen we kijken naar voorbeelden van individuen die allebei half blank zijn, maar door de bredere samenleving anders worden geclassificeerd. Acteur Wentworth Miller, de ster uit 'Prison Break', werd geboren uit een zwarte vader en een blanke moeder. Amerika's eerste "zwarte" president werd ook geboren uit een wit / zwart stel. Toch is Miller geclassificeerd als blank, terwijl president Obama is geclassificeerd als zwart.
Er is namelijk een duidelijk verschil tussen deze twee individuen:fenotype. Miller heeft een duidelijk blanke huid, een kaalgeschoren hoofd (google foto's van zijn jeugdfoto's om die keuze te demonstreren) en groene ogen, terwijl president Obama een bruine huid, kroeshaar en donkere ogen heeft. Deze verschillen in uiterlijk worden al lang gebruikt om "zwartheid" en "witheid" te meten en de toegang van individuen tot de "blanke" wereld te weigeren of toe te staan. Dit is zo'n veel voorkomend fenomeen dat het zeer bekende termen heeft:"Wit passen" en/of "passen voor wit".
Nu deze feiten duidelijk zijn gladgestreken, kunnen we terugkeren naar de kwestie van de dochter van Halle Berry en het gevecht over haar zwart/wit-classificatie op basis van fenotype. Neem bijvoorbeeld een artikel dat eerder dit jaar op Ebony.com werd gepubliceerd met de titel "I Hope My Son Stays White", dat is geschreven door een blanke man genaamd Calvin Hennick met een biraciale zoon. Daarin legde Hennick perfect vast hoe blanke angst voor een biraciaal kind dat het label 'Zwart' krijgt, heel reëel is, en misschien met een goede reden. Hij schreef:
“Ik wil dat de huidskleur van mijn zoon er niet toe doet, maar de waarheid is dat dat wel zo is. Als hij donkerder wordt – als zijn huid uiteindelijk meer op die van mijn vrouw gaat lijken dan die van mij – heeft dat consequenties voor hem. Mensen zullen bang voor hem zijn. Niet iedereen, maar veel mensen, en hij zal nooit weten wie totdat het te laat is. Het zal alleen maar erger zijn als hij een hoodie draagt en zijn spijkerbroek zakt, en zo beschamend hoop ik ook dat hij "cultureel wit" zal zijn, volgens de trends van de buitenwijken en niet de binnenstad."
In deze context gezien, is de keuze om blond te verven en het krullende haar van een zesjarige te stijlen, niet alleen een goedaardige, cosmetische keuze. Het toont gemakkelijk zulke blanke angsten dat iemands kind te veel op Blackness zal lijken en in een wereld van tweederangs burgers zal worden geworpen, gedwongen om de negatieve gevolgen van het Amerikaanse racismesysteem te ervaren. Een biraciaal kind dat aan de wereld deelneemt als "Blank" of "Blanke passerende" zal minder last hebben van racisme - en misschien is Garbriel Aubry zich daar bewust van. Of misschien heeft hij dat begrip gewoon geïnternaliseerd.
Hoe dan ook, Halle Berry heeft het volste recht om kritiek te uiten op zijn poging om het uiterlijk van zijn dochter te veranderen, namelijk dat het veranderen van haar haar "potentiële psychologische en fysieke schade" zal veroorzaken en ervoor zal zorgen dat Nahla zich afvraagt "waarom haar natuurlijke uiterlijk niet goed genoeg is". Als Aubry echt bang was voor haar 'zwartheid', had hij nooit een kind mogen krijgen met een zwarte vrouw.Verwante verhalen: Waarom ik ervoor koos om natuurlijk te gaan met mijn haarDrie onderhoudsarme kapsels voor natuurlijk haar
