De meeste haaruitval wordt niet geassocieerd met systemische of inwendige ziekten, en een slechte voeding is ook geen frequente factor. Haar kan gewoon dunner worden als gevolg van vooraf bepaalde genetische factoren en het algehele verouderingsproces. Veel mannen kunnen vanaf hun 30e en 40e een milde fysiologische dunner worden van haar opmerken. Levensperikelen, waaronder ziekte, emotioneel trauma, eiwitgebrek (tijdens strikte diëten) en hormonale veranderingen kunnen een omkeerbaar haarverlies veroorzaken.
Verschillende gezondheidsproblemen, waaronder schildklieraandoeningen en bloedarmoede door ijzertekort, kunnen haaruitval veroorzaken. Hoewel schildklierbloedonderzoeken en andere laboratoriumtests, waaronder een volledig bloedbeeld (CBC), bij mensen met gewoon haarverlies normaal zijn, is het belangrijk om onderliggende oorzaken van plotseling of ernstig haarverlies uit te sluiten. Een dergelijke basisgezondheidsscreening kan worden gedaan door een huisarts, internist of gynaecoloog. Soms kan een hoofdhuidbiopsie worden genomen om de diagnose van ernstig of onverklaarbaar haarverlies te helpen stellen.
Hoewel veel medicijnen "haaruitval" als een van hun mogelijke bijwerkingen noemen, is het niet waarschijnlijk dat de meeste medicijnen haaruitval veroorzaken. Aan de andere kant veroorzaken kankerchemotherapie en immunosuppressieve medicatie vaak haaruitval. Volledige haaruitval na chemotherapie die na zes tot twaalf maanden weer aangroeit.
De meeste mensen verliezen normaal gesproken 50 tot 100 haren per dag. Dit veroorzaakt meestal geen merkbare dunner wordend hoofdhaar omdat er tegelijkertijd nieuw haar groeit. Haarverlies treedt op wanneer deze cyclus van haargroei en haaruitval wordt verstoord of wanneer de haarzakjes worden vernietigd en vervangen door littekenweefsel.
De exacte oorzaak van haarverlies is misschien niet helemaal duidelijk, maar het is meestal gerelateerd aan een of meer van de volgende factoren:
Familiegeschiedenis (erfelijkheid)
De meest voorkomende oorzaak van haaruitval is een erfelijke aandoening die kaalheid bij mannen of kaalheid bij vrouwen wordt genoemd. Het komt meestal geleidelijk en in voorspelbare patronen voor:een terugwijkende haarlijn en kale plekken bij mannen en dunner wordend haar bij vrouwen.
Erfelijkheid heeft ook invloed op de leeftijd waarop u haar begint te verliezen, de mate van haaruitval en de mate van kaalheid. Patroonkaalheid komt het meest voor bij mannen en kan al in de puberteit beginnen. Dit type haarverlies kan zowel dunner wordend haar als miniaturisatie inhouden (haar wordt zacht, fijn en kort).
Gedeeltelijk haarverlies. Dit type haarverlies zonder littekens wordt alopecia areata genoemd. Het treedt op wanneer het immuunsysteem van het lichaam de haarzakjes aanvalt en plotseling haarverlies veroorzaakt dat gladde, ronde, kale plekken op de huid achterlaat.
Hoofdhuid infecties. Infecties, zoals ringworm, kunnen het haar en de huid van uw hoofdhuid binnendringen, wat leidt tot schilferende plekken en haaruitval. Zodra infecties zijn behandeld, groeit het haar over het algemeen terug.
Andere huidaandoeningen. Ziekten die alopecia littekens veroorzaken, kunnen leiden tot permanent verlies op de met littekens bedekte gebieden. Deze aandoeningen omvatten lichen planus, sommige soorten lupus en sarcoïdose.
Haartrekstoornis. Deze aandoening, ook wel trichotillomanie genoemd, zorgt ervoor dat mensen een onweerstaanbare drang hebben om hun haar uit te trekken, of het nu van de hoofdhuid, de wenkbrauwen of andere delen van het lichaam is.
Haarverlies kan worden veroorzaakt door medicijnen die worden gebruikt voor kanker, artritis, depressie, hartproblemen, hoge bloeddruk en anticonceptie. Inname van te veel vitamine A kan ook haaruitval veroorzaken.
Bestralingstherapie aan het hoofd. Het haar groeit mogelijk niet hetzelfde terug als voorheen.
Een triggergebeurtenis. Veel mensen ervaren enkele maanden na een fysieke of emotionele schok een algemeen dunner wordend haar. Dit type haaruitval is tijdelijk. Voorbeelden van triggergebeurtenissen zijn plotseling of overmatig gewichtsverlies, hoge koorts, een operatie of een overlijden in de familie.
Bepaalde kapsels en behandelingen. Overmatig kapsel of kapsels die uw haar strak trekken, zoals staartjes of cornrows, kunnen tractie-alopecia veroorzaken. Haarbehandelingen en permanenten met hete olie kunnen een ontsteking van de haarzakjes veroorzaken die tot haaruitval leiden. Als er littekens ontstaan, kan haarverlies permanent zijn.
TEST &DIAGNOSE
Voordat u een diagnose stelt, zal uw arts u waarschijnlijk een lichamelijk onderzoek geven en vragen stellen over uw medische geschiedenis en familiegeschiedenis. Hij of zij kan ook tests uitvoeren, zoals:
Bloed Test. Dit kan helpen bij het opsporen van medische aandoeningen die verband houden met haarverlies, zoals schildklieraandoeningen.
Trekproef. Uw arts trekt voorzichtig enkele tientallen haren om te zien hoeveel er uitkomen. Dit helpt bij het bepalen van de fase van het uitscheidingsproces.
Biopsie van de hoofdhuid. Uw arts schraapt monsters van de huid of van een paar haren die van de hoofdhuid zijn geplukt om de haarwortels te onderzoeken. Dit kan helpen bepalen of een infectie haaruitval veroorzaakt.
Lichtmicroscopie. Uw arts gebruikt een speciaal instrument om haren te onderzoeken die aan de basis zijn geknipt. Microscopie helpt bij het blootleggen van mogelijke aandoeningen van de haarschacht.
BEHANDELINGEN &DRUGS
Er zijn effectieve behandelingen voor sommige soorten haarverlies beschikbaar. Maar in sommige gevallen is het blijvend. Bij sommige aandoeningen, zoals alopecia fragmentarisch, kan het haar binnen een jaar zonder behandeling teruggroeien.
Behandelingen omvatten medicijnen, chirurgie, lasertherapie en pruiken of haarstukjes. Uw arts kan een combinatie van deze benaderingen voorstellen om de beste resultaten te krijgen.
De doelen van de behandeling zijn om haargroei te bevorderen, haarverlies te vertragen of te verbergen.
Als uw haarverlies wordt veroorzaakt door een onderliggende ziekte, is behandeling voor die ziekte noodzakelijk. Dit kunnen geneesmiddelen zijn om ontstekingen te verminderen en uw immuunsysteem te onderdrukken, zoals prednison. Als een bepaald medicijn de haaruitval veroorzaakt, kan uw arts u adviseren om het gebruik ervan gedurende ten minste drie maanden te staken.
Er zijn medicijnen beschikbaar om patroonkaalheid te behandelen. Twee medicijnen die zijn goedgekeurd door de Food and Drug Administration (FDA) om deze aandoening te behandelen zijn:
Minoxidil (Rogaine). Minoxidil is een vrij verkrijgbare vloeistof of schuim die je twee keer per dag in je hoofdhuid wrijft om haar te laten groeien en om verder haarverlies te voorkomen. Het kan door mannen en vrouwen worden gebruikt. Bij deze behandeling ervaren sommige mensen haargroei, een langzamer tempo van haaruitval of beide. Het effect piekt na 16 weken en u moet de medicatie blijven gebruiken om de voordelen te behouden.
Mogelijke bijwerkingen zijn onder meer irritatie van de hoofdhuid, ongewenste haargroei op de aangrenzende huid van het gezicht en de handen en een snelle hartslag (tachycardie).
Finasteride (Propecia). Dit voorgeschreven medicijn is alleen beschikbaar voor mannen. Het wordt dagelijks in pilvorm ingenomen. Veel mannen die finasteride gebruiken, ervaren een vertraging van haaruitval, en sommigen kunnen wat nieuwe haargroei vertonen. U moet het blijven gebruiken om de voordelen te behouden.
Zeldzame bijwerkingen van finasteride zijn onder meer verminderde zin in seks en seksuele functie en een verhoogd risico op prostaatkanker. Vrouwen die zwanger zijn of kunnen zijn, moeten het aanraken van verpulverde of gebroken tabletten vermijden.
Bij de meest voorkomende vorm van permanent haarverlies wordt alleen de bovenkant van het hoofd aangetast. Haartransplantatie of restauratiechirurgie kan het meeste uit het haar halen dat u nog heeft.
Tijdens deze procedure verwijdert uw chirurg kleine stukjes huid, elk met een paar haartjes, van de achterkant of zijkanten van uw hoofdhuid. Hij of zij implanteert vervolgens de pluggen in de kale delen van uw hoofdhuid. Mogelijk wordt u gevraagd om voor en na de operatie een medicijn tegen haaruitval in te nemen om de resultaten te verbeteren.
Chirurgische procedures om kaalheid te behandelen zijn duur en kunnen pijnlijk zijn. Mogelijke risico's zijn infectie en littekens.
Er is een laserapparaat op laag niveau beschikbaar om mannen en vrouwen met patroonkaalheid te behandelen. Het is goedgekeurd door de FDA. Een onderzoek onder 128 mannelijke en 141 vrouwelijke proefpersonen gaf aan dat het apparaat resulteerde in een algehele verbetering van de conditie en dikte van haarverlies bij degenen die het apparaat gebruikten. De onderzoekers zeiden dat er geen bijwerkingen werden opgemerkt, maar dat verder onderzoek nodig is om de langetermijneffecten van deze therapie te overwegen.
Misschien wilt u een pruik of een haarstukje proberen als alternatief voor medische behandeling of als u niet reageert op de behandeling. Het kan worden gebruikt om permanent of tijdelijk haarverlies te dekken. Kwaliteit, natuurlijk ogende pruiken en haarstukjes zijn beschikbaar.
Als uw haaruitval te wijten is aan een medische aandoening, kunnen de kosten van een pruik door de verzekering worden gedekt. U heeft een recept voor de pruik van uw arts nodig.
Sommige onderzoeken melden dat het fragmentarische haarverlies veroorzaakt door alopecia areata kan worden verholpen door lavendelolie in combinatie met oliën van tijm, rozemarijn en cederhout. Verdere studie is nodig.
Deze tips kunnen u helpen voorkomen dat haarverlies te voorkomen is:
Kanika Gupta is CEO van Haartransplantatie in het buitenland en auteur van de artikelen geschreven op websites, e-zine-sites, waaronder EzineArticles.com, ArticlesBase.com, HubPages.com.
