echtscheiding nadenken

Vraag
Ik heb mijn vrouw verteld dat ik wil scheiden. Ze is een bevestigde, ernstige alcoholist voor ongeveer 4 jaar. Zij/wij zijn constant in afkickkliniek, AA, Alalon geweest, maar blijkbaar zonder resultaat. Er is mij verteld dat ze het programma niet goed doet. Hoe dan ook, ze fietst:eetbui gevolgd door overvloedige verontschuldigingen enz. voor een bepaalde tijd, dan nog een eetbui. De cycli worden steeds korter en ik heb het gehad. In de afgelopen paar afleveringen heb ik het hotel voor steeds langere verblijven zien logeren waar ik aan echtscheiding denk. Deze keer zei ik het tegen haar. Elke keer kom ik echter weer thuis. Ik zie mezelf weer terugvallen op die conclusie, maar dat wil ik niet. Als ik met mijn vingers kon knippen en ermee klaar zou zijn, zou ik dat doen. Ik denk dat het grote probleem is dat ze afhankelijk is van mij. Hoe kom ik voorbij het schuldgevoel van het weggooien van haar na meer dan 20 jaar samen zijn, ook al heb ik een rechtvaardiging? Thanx, Steve

Antwoord
Steve,

Nou, ik denk dat mijn advies zou zijn om hardop met haar te 'overwegen' over echtscheiding. Zeg haar dat je niet langer zo wilt leven. Het klinkt alsof je al het mogelijke hebt gedaan om haar tijdens deze cycli te ondersteunen (hopelijk heb je haar niet aan het drinken gebracht) en haar te laten weten dat je nog een poging zult doen om met haar weer recht te komen en als ze niet kan blijven af, het papierwerk volgt snel. Stuur haar dan naar de dronken tank voor een laatste wanhopige poging. Dan heb je haar toekomst in haar handen gelegd en je hebt haar dat laten weten. Het is beter om de dingen op deze manier te doen dan iemand anders te 'vinden' en je vrouw voor haar te verlaten. Het geeft een meer moreel beeld voor degenen die misschien kijken. Het leven is kort en niemand zou nodeloos moeten lijden. Als je haar laat weten wat haar opties zijn, kun je tot de conclusie komen dat je 'alles hebt gedaan wat je kon'.

Rekening