Vraag Ik heb je een keer een vraag voor je advies gestuurd, maar ik kon het antwoord niet vinden. Dus besloot ik het nog een keer te sturen. Ik weet dat niet alles zal veranderen van de huidige status, maar ik wil alleen mezelf helpen om verder te gaan.
Mijn man diende de scheidingspapieren in zonder met me te praten en vertrok een paar dagen daarna zonder het me te vertellen. We zijn pas 5 jaar getrouwd en kenden elkaar al meer dan anderhalf jaar. Hij verliet me om een jaar vrijwilliger te zijn met de reden dat ik niet met hem kon vrijen. Het was ongeveer 18 maanden dat ik werkte om op mezelf te wonen omdat hij niets meer over had voor mij als vrouw.
Na zes maanden in een ander land, dacht hij twee keer aan andere vrouwen ten huwelijk te vragen. We hadden het nog nooit over de scheiding gehad. We spraken alleen met elkaar dat wat we ook zouden beslissen over ons huwelijk, we zouden gaan zitten en nemen. De realiteit is dat we dat nog nooit hebben gedaan. De dag dat ik wist van de scheidingspapieren omdat hij belde en me vertelde dat hij me niet meer kon aanraken. Hij was zo ongelukkig elke keer dat hij dacht dat hij me moest aanraken. De laatste dag dat we elkaar als koppel omhelsden en kusten, was de dag dat hij naar het buitenland vertrok. Hij stuurde me dat hij het papier zou indienen zonder mijn handtekening. Toen stuurde hij opnieuw met de mededeling dat de krant nergens was gearchiveerd. Hij wilde met me praten voordat hij het deed.
Ik wil hem niet terug omdat ik me zo gekwetst voel voor wat hij had gedaan en tegen me zei dat hij me niet kon aanraken. Ik besloot dat ik hem niet bij me zou houden omdat ik iemand niet wil dwingen om van me te houden als hij niet meer van me hield. Hij vertelde me dat zijn liefde voor mij nog steeds groeit, maar als slechts een vriend. Ik weet dat hij me alleen maar wilde kalmeren en de krant voor hem af wilde maken.
Ik weet niet hoe ik verder moet met mijn leven zonder mezelf schuldig te voelen. Ik heb het gevoel dat ik in mijn huwelijk heb gefaald omdat ik er niet goed voor ben zijn vrouw te zijn. Ik lees veel artikelen, probeer mezelf wijs te maken dat echtscheiding overal is gebeurd, met veel mensen, en zal doorgaan zolang er liefde en huwelijk is. Maar ik ben nog steeds erg depressief en zo verward en weet niet hoe ik verder moet met mijn leven.
Geef me alstublieft advies hoe ik moet denken en houd mijn geest en denken sterker.
Hartelijke groeten,
Olean
Antwoord Olean - Ik weet niet zeker wat er met mijn vorige antwoord is gebeurd - sorry daarvoor.
Ten eerste kost het veel kracht om me te schrijven over wat er in je leven aan de hand is, dus bedankt daarvoor.
Wat er meestal gebeurt als iemand de emoties ervaart die jij bent, is dat mensen zich concentreren op hun geschiedenis, niet op hun toekomst. Wat je moet doen is beginnen na te denken over waar je gaat zijn en wat je gaat doen over een maand, over een jaar - over vijf jaar. Concentreer je daarop, waag je daarop. Blijf vooruit kijken.
Dit is wat er gaat gebeuren - terwijl je nu misschien zeven slechte dagen in een week hebt, zul je slechts zes slechte dagen en één goede dag hebben. Dan vijf slechte en twee goede. Dan vier slechte en drie goede - enzovoort.
Na verloop van tijd zal het leven worden hersteld en kijk je vooruit en niet terug. Dit is een klassieke kwestie van tijd nodig hebben om te genezen - en dat doet het ook.
Houd je kin omhoog en blijf naar de toekomst kijken - de natuur doet de rest.
Veel geluk en vrede!
David
