Help!

Vraag
Hallo... Ik doe heel erg mijn best om anders over mijn huwelijk te denken dan ik, maar het lijkt moeilijker te worden. In de vier jaar dat we getrouwd zijn, hebben mijn man en ik een ongewone situatie omdat het voor ons allebei een seconde is en we beide huizen (60 mijl uit elkaar) hebben gehouden omdat we allebei kinderen thuis hebben die we wilden niet ontwortelen (hij is 16 en 18...ik heb een 23-jarige tweeling die naar de plaatselijke universiteit gaat) en tot een maand geleden woonden zijn ouders bij hem in. Tot november ging alles goed... we zouden de werkweek in mijn stad doorbrengen en de weekenden in de zijne, zodat hij beschikbaar zou zijn voor zijn kinderen. In november nam Tom de beslissing om in zijn stad te blijven om meer tijd met zijn ouders door te brengen nadat bij zijn moeder terminale kanker was vastgesteld. Ik begreep dat hij nodig was om te helpen waar mogelijk en voor morele steun voor zijn vader. Toms moeder is een maand geleden overleden, maar nu leven we doordeweeks gescheiden van elkaar, zodat zijn vader zich kan aanpassen aan het leven zonder zijn vrouw. Ik weet dat Tom verantwoordelijkheden heeft jegens zijn vader en er voor hem wil zijn, maar het is moeilijk voor mij om me niet af te vragen wanneer hij een verantwoordelijkheid gaat voelen voor zijn huwelijk en een vrouw die ook behoeften heeft? Ik heb een moeder die weduwe is en weet hoe moeilijk dingen kunnen zijn, maar het is nu bijna vier maanden geleden en ik heb het punt bereikt waarop ik vooruit wil in ons leven zonder het altijd voor iets of iemand anders opzij te hoeven zetten.

Antwoord
Beste Debi,
Ja, ik begrijp je dilemma volledig. Het maakt het moeilijk voor je om hier iets over te zeggen of boos over te zijn vanwege zijn verlies en de ontberingen die zijn vader doormaakt. Hoewel vier maanden zo lang lijkt en er zoveel is gebeurd in deze periode. Het was goed dat hij extra tijd met zijn moeder doorbracht en het is waarschijnlijk gemakkelijker voor hem en zijn vader om te rouwen en te wennen aan een leven zonder haar. De kinderen hebben het hoogstwaarschijnlijk ook moeilijk en zoals je weet, zijn de tienerjaren al zwaar. Ik weet dat je hem thuis wilt hebben en dat 4 maanden best lang is, maar hij heeft waarschijnlijk het gevoel dat hij niet kan opstaan ​​en weggaan als iedereen het daar zo moeilijk heeft. Hij weet dat zijn vader misschien niet zo lang meer te leven heeft (nu hij zijn moeder net in zo'n korte tijd heeft zien sterven) en hij weet dat de kinderen binnenkort het huis uit zullen zijn en hun eigen leven gaan leiden. Hij heeft waarschijnlijk het gevoel dat hij tijd verliest en hij kan het gevoel hebben dat dit misschien de laatste keer is dat ze allemaal samen kunnen zijn, in één huis wonen. Ik weet zeker dat hij zich schuldig voelt over het verlaten van zijn familie en ik weet zeker dat hij zich schuldig voelt omdat hij ver van jou wegblijft, maar hij weet dat ze hem nu meer nodig hebben. Het beste wat je kunt doen en absoluut de beste manier om je huwelijk sterk te houden en ervoor te zorgen dat hij meer dan ooit van je gaat houden, is door een bocht van 180 graden te maken en hem te vertellen dat hij daar nog een maand of twee moet blijven. Vertel hem dat je genoeg van hem houdt om te weten dat hij deze tijd met zijn gezin moet doorbrengen. Laat het schuldgevoel dat hij heeft om je niet te zien verminderen, zodat hij zich beter voelt over de situatie en zodat hij niet zoveel druk op hem uitoefent. Als hij thuiskomt, zal hij er klaar voor zijn en zal hij niet het gevoel hebben dat hij moest. Hij zal opgewonden zijn om naar huis te komen en hij zal meer van je houden dan hij ooit van je heeft gehouden sinds je zijn situatie begreep en je om zijn gevoelens gaf. Hij zal nooit vergeten hoe meelevend je was en hoe graag je wilde dat ze die laatste tijd met elkaar verbonden waren. Ook zal zijn familie uw gedachten en gevoelens waarderen door hem ook te laten blijven. Dit zal ook de relatie tussen jullie allemaal zoveel beter maken. Blijf de komende maanden onthouden dat dit voor hem is en voor de stabiliteit en kracht voor je toekomst met hem. Zelfs jij zult je geweldig voelen door hem dit te vertellen en uiteindelijk zullen jullie allemaal gelukkiger zijn. Bedankt voor het schrijven. Goed dat je een ander perspectief hebt gezocht. Soms, wanneer we ons midden in de situatie bevinden, wordt het moeilijk om iets anders te doen. Het enige wat we willen is een gelukkig leven leiden met al degenen van wie we houden, daar bij ons. Het is zo moeilijk wanneer deze situaties zich voordoen, omdat het ons dagelijks leven drastisch kan veranderen. Blijf bezig. Hopelijk gaat het snel voorbij!
Doe voorzichtig en de beste wensen!
Kiya