Vraag Ik ben al bijna twintig jaar met dezelfde man en heb drie kinderen met hem. We hebben een heel moeilijk, rotsachtig huwelijk gehad dat bestond uit overspel, alcoholisme en mentale mishandeling (in geringe mate). Mijn man is zo gemeen tegen mij en mijn kinderen geworden dat we het beu zijn om naar hem te luisteren. We lopen de hele tijd op eierschalen om hem heen. Ik had er eindelijk genoeg van en zei hem dat hij moest vertrekken. Toen ik dat deed, raakte hij zo overstuur, begon te huilen en riep onze beide moeders om hem te helpen. Het probleem is dat ik mijn hart heb laten verharden naar hem toe, dat ik niet weet of hij het nu kan oplossen. Ik weet dat ik van hem hou, maar ik ben op dit moment niet verliefd op hem.
Ik heb ook met iemand anders gesproken. Hij zegt dat hij echt verliefd op me is geworden, maar ik ken het verschil tussen liefde en lust, en ik heb het gevoel dat deze man me nooit heeft aangeraakt, ik heb niet het gevoel dat ik de grens volledig heb overschreden.
Mijn vragen zijn, hoe weet ik of ik mijn man moet verlaten en een nieuw leven moet beginnen als alleenstaande moeder. Moet ik mijn man meer tijd geven om te proberen te veranderen of realiseer ik me dat hij in jaren niet is veranderd, dat hij nu niet zal veranderen.
Antwoord Hallo Jeni~
Dat is echt een moeilijke beslissing om te maken voor iemand in jouw situatie. Maar je gevoelens voor hem zijn veranderd en zijn verlangen om al die jaren later te veranderen, is, nou ja, een beetje te laat lijkt het. Je hebt alles afgenomen wat je van hem kunt nemen. Het wordt tijd dat je eindelijk besluit er iets aan te doen. En nu hij zich realiseert dat je zijn onzin niet meer pikt, raakt hij in paniek en smeekt hij je om hem nog een kans te geven. Zie het onder ogen, hij heeft veel te verliezen als je hem verlaat en hem voor eens en voor altijd uit je leven schopt. Hij zal je niet in de buurt hebben om er te zijn als hij iets gedaan moet hebben, als je kinderen hebt die jong genoeg zijn of nog studeren, dan moet hij CS (kinderbijslag) voor hen betalen. Als u werkt, heeft hij uw inkomen niet om rekeningen te betalen, geld voor dingen die hij wil, enz. Hij kan zelfs worden veroordeeld om u alimentatie te betalen, en u heeft ook recht op maximaal de helft van zijn pensioen/pensioen als u van toepassing. Dus nu is hij plotseling gemotiveerd om te proberen te veranderen en dit is waarom hij tot het uiterste gaat om je daar te houden.
Het probleem dat hij dit doet, is dat het een enorme afknapper is om een volwassen man zich zo te zien gedragen. Hij had moeten weten dat dit vroeg of laat moest gebeuren vanwege de manier waarop hij jou en de kinderen heeft behandeld. Je hebt zijn capriolen geleerd en eerlijk gezegd klinkt het alsof je hem en zijn acties net beu bent geworden, punt uit. Het is nu aan jou om de uiteindelijke beslissing te nemen over wat je hierna gaat doen en waar je vanaf nu heen gaat. Ik vind het leuk dat je de onzin van mijn eerste man 5,5 jaar verdraagt. Ik werd er eindelijk genoeg van en van het proberen om het huwelijk te laten werken en hij deed niets om het van zijn kant te proberen. Ik besloot uiteindelijk dat genoeg genoeg was en dat ik veel beter verdiende dan hij mij (en onze 3 kinderen) kon geven. Dit was ook niet de eerste keer dat ik hem vertelde te vertrekken. Hij smeekte me hem niet te laten vertrekken, niet van hem te scheiden, bla...bla...bla. Net als jij heb ik mijn hart tegen hem verhard lang voordat ik hem tegen de stoeprand schopte.
In situaties als deze is het voor iedereen een persoonlijke keuze wat te doen en waar te gaan. Het klinkt alsof je heel diep van binnen echt weet wat je gaat doen, misschien wil je gewoon de bevestiging dat je het juiste doet. En van alles wat je hebt beschreven, ja, je doet het juiste door hem te verlaten en verder te gaan met je leven zonder hem erin. Hij heeft zijn keuzes gemaakt en zijn spreekwoordelijke bed opgemaakt nu moet hij erin liggen en de gevolgen onder ogen zien van alle jaren dat hij je slecht heeft behandeld. Hij wil dat echter niet doen, dus op dit moment zal hij alles doen en zeggen waarvan hij denkt dat je het van hem wilt horen (de oudste truc in het boek als het gaat om mannen en hun wanhoop en grote moeite die ze doen om gebruik het). In zulke gevallen moet je sterk zijn en blijven en niet meer trappen in leugens en denkspelletjes. De kans dat hij ooit verandert, is vrij klein tot nul, omdat hij waarschijnlijk op zijn manier is ingesteld, en het zou slechts een kwestie van tijd zijn voordat de geschiedenis zich opnieuw begon te herhalen. En dan waarvoor? Dit alles wat je deed om eruit te komen, zou tevergeefs zijn geweest om hem te verlaten. Dit is waarom je hem niet kunt laten proberen je verhaal te snikken om hem terug te nemen. Dat is echter mijn mening over deze hele kwestie.
Maar om je vraag te beantwoorden:hoe weet je of je moet vertrekken en een nieuw leven moet beginnen? Wel, wat zegt je onderbuikgevoel dat je moet doen? Luister ernaar, het zal je nooit verkeerd sturen. Het is er tenslotte met een reden en dat is om je te vertellen wanneer iets goed voelt of wanneer niet. Ik denk niet dat je hem nog een kans moet geven. Hij heeft zijn bruggen verbrand en had meer dan 20 jaar om zijn levenswijze te veranderen, zoals ik al eerder zei, daar lijkt het nu een beetje te laat voor te zijn. En er is geen garantie dat hij toch zal veranderen. Hij kan je alles vertellen, maar daden spreken meer dan woorden ooit kunnen. Woorden betekenen niets, maar alleen als ze worden ondersteund door acties. Een goede indicator voor toekomstig gedrag is gedrag uit het verleden. En nogmaals, zoals ik al zei, heeft de eerdere geschiedenis een manier om zich te herhalen. De keuze is uiteindelijk aan jou en het is er een die alleen jij kunt maken. Doe wat goed voor je is en waar je blij van wordt, dit gaat niet meer om hem, het gaat nu ineens om jou en je kinderen, en als dat betekent dat je verder moet met je leven zonder hem erin, dan zij het zo.
