vertrouwen verloren...

Vraag
Ik was voor het eerst getrouwd toen ik 16 jaar oud was. het bleek al snel dat ik werd bedrogen en fysiek, emotioneel en verbaal werd mishandeld. vijf jaar daarvan kostte me veel, wat resulteerde in depressie en angst. na 5 jaar besloot ik dat dit niet was wat ik wilde dat onze 3 kinderen opgroeiden, dus zijn we gescheiden. Ik ben nu 8 jaar getrouwd en heb 6 kinderen (de jouwe, de mijne en de onze) en hij is een vrachtwagenchauffeur en slechts 1-2 dagen per week thuis. Het was moeilijk, maar we hebben het gered omdat vertrouwen nooit een probleem is geweest bij ons... tot voor kort
Toen hij ten huwelijk vroeg, deed hij me 3 beloften om me nooit op enigerlei wijze te misbruiken, niet te bedriegen en niet te roken of te kauwen (ik heb een grote hang naar tabak nadat ik voor mijn grootvader had gezorgd terwijl hij stierf aan tabaksgerelateerde kanker)
vier maanden geleden stapte hij van de vrachtwagen en begonnen we fulltime op onze varkensboerderij te werken. en hij doet klusjes hier en hun. Mijn vriend vertelde me dat haar DH haar vertelde dat mijn man de afgelopen 5-6 maanden had gekauwd. Ik weet dat het voor de meeste mensen niet erg is, maar ik voel me zo verraden dat ik niet eens zag dat hij het deed omdat ik hem vertrouwde. hij heeft maandenlang tegen me gelogen, ook al wist hij hoe belangrijk vertrouwen in onze relatie is. Ik ben letterlijk ziek van de hele zaak. Ik heb het gevoel dat ik hem niet ken en niet weet of ik hem kan vergeven. Ik weet dat het één ding is. maar hoeveel anderen heb ik over het hoofd gezien. Ik probeer het, maar ik denk niet dat ik hem kan vergeven. Overdrijf ik?

Antwoord
Hallo Jamie~

Niemand vindt het leuk om voorgelogen te worden, het is een verraad aan vertrouwen en respect. Dus ik kan zeker begrijpen dat dit ook voor jou verontrustend en kwetsend is. En je hebt het volste recht om boos op hem te zijn omdat hij je niet vertelde dat hij aan het kauwen was. Misschien nam hij het op terwijl hij nog aan het rijden was en nam het over naar zijn klussen, enz. Ik weet dat het vrij normaal lijkt voor vrachtwagenchauffeurs om te roken of te kauwen, ik denk dat het een manier is om tijd te doden of om stress te verlichten of wat dan ook. Maar dat is hier noch daar, het punt is dat hij ervoor koos om dit voor je te verbergen en je er niet over te vertellen, dus dat is liegen door weglating. Je moet met hem om de tafel gaan zitten en er serieus met hem over praten. Hij moet weten hoe je je hierdoor voelt. En wat je wel en niet wilt verdragen in dit huwelijk. Als je met hem praat, doe dat dan op een niet-confronterende manier, en praat rustig en nuchter met hem over hoe dit jou echt beïnvloedt. Hopelijk zal hij naar je luisteren en naar je luisteren. En samen werk je aan deze verschillen. Zoek uit wat hem ertoe bracht om te kauwen, en als hij bereid is het op te geven, weet hij hoe je je hartstochtelijk voelt tegen niet-roken en het gebruik van tabaksproducten. En je wilt niet dat hij eindigt zoals je oom. Probeer elkaar zo goed mogelijk te steunen. Nu wil hij misschien niet stoppen met kauwen, en je moet jezelf hierop voorbereiden, want je kunt hem niet iets laten doen wat hij niet wil of niet kan. Dit spul kan ook erg verslavend zijn en moeilijk op te geven. Probeer begripvol te zijn als dat enigszins mogelijk is. Ik zeg niet dat je niet boos op hem kunt zijn of dat je moet accepteren dat hij kauwgom zal blijven gebruiken als hij erop aandringt. Maar laat dit je huwelijk niet beïnvloeden. Je hebt hem verteld hoe je erover denkt, en de rest is aan hem of hij besluit te stoppen of niet. Ik denk dat hem vergeven wel een must is. Ik zeg dat deze vergeving op een bepaald moment van jou moet komen, zodat je innerlijke vrede hebt en niet boos wordt en wrok tegen hem koestert. Tegen je liegen is ondraaglijk en onvergeeflijk. Vergeving is voor jou, zodat je niet de last hoeft te dragen van wat HIJ verkiest te doen (ook al beloofde hij in het begin van de relatie anders) en je de last van zijn persoonlijke keuze niet kunt dragen. Ik weet het makkelijker gezegd dan gedaan. De vergeving is zodat je eindelijk vrede kunt hebben en vanaf dit moment verder kunt gaan. En je hoeft het verraad niet te blijven voelen. Vergeven is ook geen excuus voor het gedrag. Het zal altijd ergens in je achterhoofd zijn wat hij deed door dit voor je verborgen te houden. Het hangt er allemaal van af hoe je er doorheen werkt, maar dat zal bepalen of je je hierdoor een emotionele gijzelaar voor jezelf laat houden. Je moet loslaten en verder gaan en proberen er niet bij stil te staan. Maar om je vraag te beantwoorden. Nee, ik denk niet dat je overdreven reageert of zo. Ik denk dat de meeste mensen hetzelfde zouden voelen als jij nu bent. Dus dat is volkomen normaal dat je denkt/voelt wat je momenteel ervaart. Het is maar hoe je er vanaf nu mee omgaat, dat zal bepalen wat er gebeurt.