Het is niet ongebruikelijk dat borstkanker oestrogeenreceptorpositief (ER+), progesteron- receptor-positief (PgR+), en HER2 / neu-positief (HER2+) - wat wordt aangeduid als triple-positieve borstkanker. Hoewel er enige controverse bestaat over het feit dat triple-positieve borstkanker een onderscheidend subtype van de ziekte is, lijken deze kankers anders te werken dan andere borstkankers met betrekking tot zowel het celgedrag als de reactie op de behandeling.
Het is absoluut noodzakelijk om de hormoonreceptorstatus van uw tumor te kennen, omdat het u en uw zorgverlener de beste beslissingen nemen over uw behandeltraject. Bij triple-positieve borstkanker is dit echter vaak ingewikkelder dan het lijkt.
Ontvang onze afdrukbare gids voor uw volgende doktersafspraak om u te helpen vragen de juiste vragen.
Download PDF Normale borstcellen hebben oestrogeen- en humane epidermale groeifactorreceptor 2- of HER2-receptoren . In het geval van receptorpositieve tumoren zijn er een significant verhoogd aantal van deze receptoren. Een mutatie of een verhoogd aantal genen (genamplificatie) zorgt voor deze overproductie.
Als oestrogeen zich bindt aan oestrogeenreceptoren, stimuleert het de groei van de cel. Bij HER2 zijn het groeifactoren die aan de receptor binden om de groei te stimuleren.
Bij triple-positieve borstkanker spelen beide een rol.
Men denkt dat ongeveer 20 tot 25 procent van de borstkankers (15 tot 30 procent in sommige onderzoeken) zijn HER2-positief. Ongeveer 70 procent van de borstkankers is oestrogeenreceptor-, of ER-positief, en de meeste hiervan zijn ook progesteronreceptor-positief.
Van kankers die HER2-positief zijn, is ongeveer 50 procent ook ER-positief, hoewel de ER uitdrukking kan op een lager niveau zijn.
In totaal kan ongeveer 10 procent van de tumoren als drievoudig positief worden beschouwd, hoewel groot schaalstudies naar de epidemiologie ontbreken. Bovendien kan de mate van oestrogeenpositiviteit variëren tussen deze tumoren.
Borstkankers die HER2-positief zijn, kunnen aanzienlijk variëren. Over het algemeen zijn tumoren die HER2-positief zijn agressiever, hebben ze een lagere overlevingskans en reageren ze niet vaak op hormonale therapie.
HER2-positieve tumoren die echter ook ER-positief (drievoudig positief) zijn , kunnen zich meer gedragen als ER-positieve tumoren en HER2-negatieve tumoren, zijn minder agressief en reageren beter op hormonale behandeling.
Er zijn ook overeenkomsten tussen triple-positieve en triple-negatieve borstkanker.
Tumoren die drievoudig positief zijn, zijn doorgaans agressiever dan tumoren die ER- alleen positief. Hormonale therapie kan minder effectief zijn en chemotherapie, althans bij tumoren in een vroeg stadium, kan ook minder effectief zijn.
Triple-positieve borstkankers hebben ook meer kans op positieve lymfeklieren dan die met zijn alleen ER-positief.
Op het eerste gezicht lijkt drievoudig positieve borstkanker de beste prognose te bieden , gevolgd door tumoren die ER-positief of HER2-positief zijn, waarbij triple-negatieve tumoren de slechtste resultaten hebben. Dat blijkt echter niet het geval te zijn. Hoewel sommige triple-positieve tumoren meer op ER-positieve tumoren lijken, vertonen sommige van deze tumoren overeenkomsten met triple-negatieve tumoren in die zin dat ze agressiever zijn, voorkomen bij jongere mensen, hogere tumorgraden hebben bij diagnose en een grotere kans op komen zowel lokaal, regionaal als metastatisch terug.
Het lijkt erop dat tumoren die zowel ER- als HER2-positief zijn twee keer reageren ook voor de behandeling. Helaas is dit niet het geval. Voor sommige tumoren is het samen gebruiken van deze twee therapieën minder effectief en kan het risico op bijwerkingen toenemen.
Studies naar vroege borstkankers hebben minder baat gevonden bij HER2-gerichte therapieën wanneer de van beide receptoren is hoog. Dit zijn de tumoren die zich meer gedragen als ER-positieve/HER2-negatieve (luminale A) tumoren. De verminderde effectiviteit van hormonale therapieën is echter ook opgemerkt.
Kankeren die drievoudig positief zijn, kunnen zich anders gedragen dan zou worden verwacht op basis van HER2 of ER-positiviteit alleen en kan worden beïnvloed door de relatie tussen deze receptoren. Deze interactie tussen de receptoren wordt "overspraak" genoemd.
De overspraak tussen HER2 en ER kan werken om hormonale resistentie te signaleren. Met andere woorden, communicatie tussen de receptoren (bijvoorbeeld HER2 en ER) kan ertoe leiden dat anti-oestrogeentherapie minder effectief is bij triple-positieve tumoren.
Op een vergelijkbare manier, activering van ER-signalering (gerelateerd aan ER-positief zijn) kan resulteren in resistentie tegen HER2-gerichte therapieën. Dit zou een deel van de variabiliteit in HER2-positieve tumoren kunnen verklaren, waarvan sommige veel beter dan andere reageren op HER2-blokkerende geneesmiddelen.
Het kan deze "overspraak" zijn die verklaart waarom reacties op hormonale therapie of HER2-gerichte therapie niet altijd zijn wat je zou verwachten.
Men denkt dat het gebruik van de combinatie van HER2-therapie (bijvoorbeeld Herceptin) en hormonale therapie, zoals tamoxifen of faslodex (fulvestrant), kan echter een deel van de ER-resistentie tegen hormonale therapie herstellen.
Bovendien werken sommige chemotherapieregimes voor borstkanker beter of slechter voor HER2-positieve tumoren . Maar hoewel chemotherapie misschien minder gunstig is bij ziekte in een vroeg stadium, is het van groot voordeel bij gemetastaseerde ziekte.
HER2-positieve behandelingsoptiesGemetastaseerde triple-positieve borstkanker wordt gewoonlijk anders behandeld dan gemetastaseerde HER2-positieve borstkanker . In tegenstelling tot tumoren die alleen HER2-positief zijn, lijkt er een duidelijk en significant overlevingsvoordeel te zijn bij het gebruik van chemotherapie samen met HER2-blokkerende therapie. Dit kan worden gevolgd door hormonale therapie (zoals een aromataseremmer).
Over het algemeen zijn het gedrag en de respons van triple-positieve borstkankertumoren vergelijkbaar met oestrogeen-positieve/HER2-negatieve tumoren. Een retrospectieve studie uitgevoerd door de California Cancer Registry keek naar 123.780 gevallen van stadia 1-3 primaire invasieve borstkanker bij vrouwen. Het verschil in 5-jaarsoverleving tussen degenen met triple-positieve tumoren en degenen met oestrogeen-positieve/HER2-negatieve tumoren was minder dan 1% voor stadium 1 en 2,2% voor stadium 2. Er was geen statistisch significant verschil in 5-jaarsoverleving. overleving tussen de twee subtypes in stadium 3.
Dat gezegd hebbende, mogelijke overspraak tussen de HER2- en oestrogeenreceptoren kan leiden tot resistentie tegen beide hormonale en HER2-gerichte behandelingen.
Er is onzekerheid over de beste behandelingsaanpak voor triple-positieve tumoren, en het lijkt dat er verschillende subsets zijn op basis van de mate van expressie van ER en meer. Bovendien is het potentieel voor verminderde respons op geneesmiddelen die op één type zijn gericht, een punt van zorg. Verder onderzoek is nodig om antwoorden te vinden, evenals manieren om de overspraak die tot weerstand leidt te verminderen.
